فیلم Oz the Great and Powerful 2013

فیلمی که به‌طور اغراق‌آمیز برای کودکان ساخته شده است، با ترفندهای خسته‌کننده‌ای که برای ۳D طراحی شده‌اند، و انیمیشن ضعیفی که به خاطر رنگارنگی‌اش خسته‌کننده می‌شود. اگر کودک هستید، شاید از آن لذت ببرید، اما اگر بزرگ‌سال هستید، بهتر است از آن بگذرید. من فکر می‌کنم هرگز فیلمی با این حد از رنگ‌های اشباع و زنده ندیده‌ام. البته، این موضوع به جز چند دقیقه ابتدایی که...

فیلمی که به‌طور اغراق‌آمیز برای کودکان ساخته شده است، با ترفندهای خسته‌کننده‌ای که برای ۳D طراحی شده‌اند، و انیمیشن ضعیفی که به خاطر رنگارنگی‌اش خسته‌کننده می‌شود. اگر کودک هستید، شاید از آن لذت ببرید، اما اگر بزرگ‌سال هستید، بهتر است از آن بگذرید. من فکر می‌کنم هرگز فیلمی با این حد از رنگ‌های اشباع و زنده ندیده‌ام. البته، این موضوع به جز چند دقیقه ابتدایی که سیاه و سفید است و به عنوان ادای احترامی به فیلم «جادوگر شهر اوز» اصلی در نظر گرفته شده، درست است. به طرز شگفت‌انگیزی این کار خوب از آب درآمده است. مناظر و چشم‌اندازها زیبا و به سبک افسانه‌ای دقیقی است که از سرزمین اوز انتظار می‌رود. داستان به‌طور کلی، پیش‌درآمدی بر داستان اصلی «جادوگر شهر اوز» است. این موضوع در بیشتر قسمت‌های فیلم چندان مزاحم نیست اما در چند صحنه آخر به وضوح مشخص می‌شود. به‌طور کلی داستان قابل قبول است و مطمئناً کودکان را راضی می‌کند و به‌نظر می‌رسد که این هدف اصلی فیلم است. برای بزرگ‌سالان هم، همان‌طور که گفتم، فیلم قابل قبول است اما چیز بیشتری ندارد. شخصیت اصلی گاهی می‌تواند آزاردهنده باشد با «اخلاق مشکوک» خود، همان‌طور که در توضیحات آمده است. متأسفانه او هرگز موفق نمی‌شود آن حالت دوست‌داشتنی و شیطنت‌آمیزی را که انتظار می‌رفت منتقل کند. او به نوعی فقط یک شخصیت کسل‌کننده با «اخلاق مشکوک» باقی می‌ماند. به نظرم این موضوع شامل اکثر شخصیت‌های اصلی دیگر نیز می‌شود. به جز اخلاق مشکوک، که برای سایر شخصیت‌ها یا خوب و بی‌چون و چرا هستند یا کاملاً بد. به‌طور کلی می‌توانم بگویم که فیلم قابل قبول بود اما هرگز به سطح بالاتری نرسید. برای یک کودک احتمالاً کمی بهتر از قابل قبول بود. من از فیلم لذت بردم، هرچند این بیشتر به خاطر رنگ‌آمیزی غیرمعمول و زنده و مناظر زیبایش بود. اگر فقط به بیست دقیقه پایانی مربوط می‌شد، شاید فیلم خوبی می‌شد. متأسفانه، باید صد دقیقه ابتدایی را تماشا کنیم که چندان خوب نیستند. «دیگز» (جیمز فرانکو) یک شعبده‌باز نه‌چندان خوش‌آمد است که در حال اجرای نمایش‌های استانی است. وقتی او و بادبادکش در طوفانی گرفتار می‌شوند، ناگهان در سرزمینی ناشناخته به سر می‌برد که به زودی با یک میمون بالدار، یک عروسک چینی دوست می‌شود و در مسیر رسیدن به ثروت‌های زیاد در «شهر زمرد» قرار می‌گیرد. با ورود به آنجا و ادعای اینکه یک جادوگر بزرگ است، با سه خواهر ملاقات می‌کند که با چوب‌دستی‌هایشان بسیار بهتر از او هستند و او به زودی به یک مهره در بازی آن‌ها برای کنترل «اوز» تبدیل می‌شود. آیا او می‌تواند نقشه‌های آن‌ها را خنثی کند و شهر را از طرح آن‌ها نجات دهد؟ داستانی وجود دارد - در مورد کشف شرافت درونی «دیگز» است، اما همه‌چیز خیلی طول می‌کشد تا جایی پیش برود. فرانکو کافی است، اما نه بیشتر، و سه جادوگر - ریچل وایس، میلا کونیس و آن شخصیت خوبی که از فیلم اصلی به یاد داریم «گلندا» (میشل ویلیامز) به طرز عجیبی خنثی به نظر می‌رسند. شاید به خاطر استفاده بیش از حد از پرده سبز؟ هیچ‌کس در اینجا به نظر نمی‌رسد که در مسابقه باشد. دیالوگ‌ها کسل‌کننده‌اند و به جز چند عبارت و مشاهدات سرگرم‌کننده از همکارش «فرانک» (زک برافت)، هیچ چیز دیگری نمی‌تواند جلب توجه کند. به هر حال، به نظر خوب می‌رسد، اثرات سیاه و سفید به رنگی به خوبی کار می‌کند، اما در غیر این صورت، من از بیشتر این فیلم چندان راضی نبودم. فکر می‌کردم این یک فیلم احمقانه است، اما اشتباه می‌کردم. فیلم نسبتاً خوبی است و بسیار خنده‌دار. او یک جادوگر است که مردم اوز فکر می‌کنند او قدرتمند است. او سعی می‌کند همه را فریب دهد تا فکر کنند که قدرت‌های ویژه‌ای دارد.