فیلم The Personal History of David Copperfield 2019

بر اساس رمان چارلز دیکنز، «تاریخ شخصی دیوید کاپر فیلد» نخستین فیلم آرمندو ایانوچی است که تماشا کردم. اطلاعات زیادی درباره این فیلم جزو بازیگران برجسته‌اش نداشتم. من طرفدار بزرگ آثار بیوگرافی نیستم. معمولاً این آثار را خیلی محدود به فرمول‌های ژانر می‌یابم و اگر فکر کنم زندگی قهرمان داستان به هیچ وجه سرگرم‌کننده نیست، کل فیلم برایم ناامیدکننده می‌شود. خوشبختانه، این مورد در اقتباس...

بر اساس رمان چارلز دیکنز، «تاریخ شخصی دیوید کاپر فیلد» نخستین فیلم آرمندو ایانوچی است که تماشا کردم. اطلاعات زیادی درباره این فیلم جزو بازیگران برجسته‌اش نداشتم. من طرفدار بزرگ آثار بیوگرافی نیستم. معمولاً این آثار را خیلی محدود به فرمول‌های ژانر می‌یابم و اگر فکر کنم زندگی قهرمان داستان به هیچ وجه سرگرم‌کننده نیست، کل فیلم برایم ناامیدکننده می‌شود. خوشبختانه، این مورد در اقتباس ایانوچی صدق نمی‌کند. این فیلم یکی از شگفتی‌های خوشایند سال بود و با لبخندی بزرگ آن را به پایان رساندم. زندگی دیوید کاپر فیلد به طرز جذاب و دلنشینی به تصویر کشیده شده، در حالی که سبکی خاص و شاداب همواره حفظ شده است. همیشه از بدترین شرایط هم چیزی مثبت بیرون می‌آید. واقعاً فکر می‌کنم بهترین پیامی که به بیننده منتقل می‌شود این است: مهم نیست در یک لحظه خاص زندگی‌تان چقدر وحشتناک باشد، اگر تسلیم نشوید و خود را با دوستان و خانواده واقعی محاصره کنید، فقط بهتر خواهد شد. در طول فیلم، دیوید زندگی‌اش را با خانواده‌ها و دوستان مختلف به اشتراک می‌گذارد و در فقر و ثروت زندگی می‌کند. سبک زندگی او به شدت تحت تأثیر هر تغییر مهم در سفرش برای تبدیل شدن به یک نویسنده است و دیدن رشد او بسیار لذت‌بخش است. از کار کردن مانند یک برده در کارخانه و بی‌خانمانی تا زندگی در یک خانه قایقی و در نهایت در یک عمارت مانند یک مرد واقعی، دیوید از تمام موانعی که زندگی به او تحمیل می‌کند عبور می‌کند و از آن‌ها یاد می‌گیرد تا انسان بهتری شود. نکته جالب توجه نام‌های مختلفی است که در طول زندگی‌اش به او اطلاق می‌شود، بسته به اینکه کجا زندگی می‌کند یا با چه کسی صحبت می‌کند: دیوی، دودی، دیزی، تروت‌وود... این‌ها ممکن است فقط لقب‌های مختلفی برای دیوید باشند، اما معنای بیشتری دارند و جزئیات کوچکی هستند که سبک زندگی منحصر به فرد او را به خوبی متمایز می‌کند. ایانوچی و سایمون بلک‌ول کار فوق‌العاده‌ای با فیلمنامه انجام داده‌اند و فرصتی استثنایی برای دیو پاتل فراهم کرده‌اند تا درخشش خود را نشان دهد. کل گروه بازیگری عملکردهای برجسته‌ای ارائه می‌دهند که فیلم را به طرز ارزشمندی ارتقا می‌دهد. پاتل یک قهرمان عالی است و نمی‌خواهم از نمایش فوق‌العاده او کاسته شود، اما او به اندازه هم‌تیمی‌هایش بزرگ است. تیlda سوئنتون (بتسی تروت‌وود) و هیو لوری (آقای دیک) زوجی خنده‌دار و بسیار مهم برای کمک به دیوید در بلند شدن از زمین تشکیل می‌دهند. پیتر کاپالدی به طرز برجسته‌ای آقای میکاوبر را به تصویر می‌کشد، مردی خانواده‌دوست با بدهی‌های زیاد که به دیوید جوان (که به طرز قابل توجهی توسط جیراج وارسنی نمایندگی شده) می‌آموزد که لندن چگونه کار می‌کند. در نهایت، به طور کلی، «تاریخ شخصی دیوید کاپر فیلد» یکی از جذاب‌ترین آثار بیوگرافی است که تاکنون دیده‌ام و همچنین یکی از شگفتی‌های خوشایند سال ۲۰۲۰. این یکی از آن فیلم‌هایی است که لبخندی بزرگ بر لبانتان می‌نشاند. تماشای سفر دیوید کاپر فیلد برای تبدیل شدن به یک نویسنده بسیار جذاب و سرگرم‌کننده است، نه فقط به خاطر فیلمنامه طنزآمیز، بلکه عمدتاً به دلیل اینکه داستانی صادقانه، احساسی و واقعی است. تنها چند دقیقه از فیلم گذشته بود که آرزو می‌کردم او در زندگی موفق شود. پیوند عاطفی من با قهرمان داستان به قدری قوی بود که نتوانستم جلوی اشک‌هایم را در انتها بگیرم. من به اندازه کافی کلمه برای توصیف چقدر هر بازیگر عالی است و چقدر هر نقش در زندگی دیوید اهمیت دارد ندارم. دیو پاتل یک بازیگر شگفت‌انگیز است، اما عملکرد او با کار هم‌تیمی‌هایش ارتقا می‌یابد. این فیلم از نظر فنی بی‌نقص است، اما داستان و شخصیت‌هایش این فیلم را به یک لذت واقعی برای تماشا تبدیل می‌کند. قطعاً یکی از بهترین فیلم‌های سال است، پس حتماً آن را از دست ندهید!