فیلم Cold in July 2014

این فیلم تا ورود شخصیت جیم باب لوک واقعا خوب بود. خوشحالم که آن را تماشا کردم، اما اگر آن را از دست می‌دادم، خیلی نگران نمی‌شدم. به هر حال، نمی‌توان قبل از تماشای یک فیلم نظر قطعی داد. این فیلم در ۴۰-۴۵ دقیقه اول فوق‌العاده بود. پر از پیچش و هیجان بود و تقریباً از اینکه آن را از دست داده‌ام پشیمان شده بودم....

این فیلم تا ورود شخصیت جیم باب لوک واقعا خوب بود. خوشحالم که آن را تماشا کردم، اما اگر آن را از دست می‌دادم، خیلی نگران نمی‌شدم. به هر حال، نمی‌توان قبل از تماشای یک فیلم نظر قطعی داد. این فیلم در ۴۰-۴۵ دقیقه اول فوق‌العاده بود. پر از پیچش و هیجان بود و تقریباً از اینکه آن را از دست داده‌ام پشیمان شده بودم. اما وقتی شخصیت جیم باب لوک به‌طور بزرگ معرفی شد، روایت از مسیر خود خارج شد. بهترین قسمت‌ها تمام شدند و دیگر علاقه‌ام را از دست دادم و از خودم پرسیدم چرا باید بعد از یک آغاز فوق‌العاده این‌گونه باشد؟ به‌ویژه برای شخصیت دین که یک مرد خانواده بود و انتخابش کاملاً اشتباه بود. به اندازه دین، می‌خواستم بدانم او چه کسی را شلیک کرد، اما این موضوع بخشی از قصه نبود که فاش شود و به سمتی دیگر رفت که ناامیدم کرد. بازیگران فوق‌العاده بودند، اما نویسندگی ناامید کننده بود و نیاز به توضیحات بیشتری داشت تا یک داستان قابل قبول را روایت کند. این فیلم یک تریلر جنایی مستقل بود که بر اساس رمانی با همین نام در دهه ۱۹۸۰ ساخته شده است. نمی‌گویم فیلم بد بود، اما فقط از نیمه اول آن لذت بردم. ۶ از ۱۰ در مجموع، فیلم «سرما در جولای» به کارگردانی جیم میکل و با همکاری نیک دامیچی از رمان جو آر. لنسدیل اقتباس شده است. این فیلم با بازی سام شپرد، مایکل سی. هال و دان جانسون همراه است. موسیقی این اثر توسط جف گریس و فیلم‌برداری آن توسط رایان سامول انجام شده است. در سال ۱۹۸۹ در تگزاس، وقتی ریچارد دین (هال) یک سارق را در خانه‌اش به قتل می‌رساند، زندگی‌اش به سمت مکان‌های تاریک می‌رود. این فیلم یک تریلر نئو نوآر با کیفیت است که به خاطر عدم اتکا به موفقیت‌های قبلی‌اش، موفق عمل می‌کند. این فیلم همواره با تغییرات غیرمنتظره روایت، قهرمانان و تماشاگران را به سمت سرزمین‌های جدید می‌برد. با سه بازی فوق‌العاده، هر کدام نوعی شخصیت متفاوت را به تصویر می‌کشند که به زیبایی با یکدیگر تعامل دارند. این فیلم همچنین جذابیت خاصی از اوایل دهه ۸۰ را دارد. با وجود محتوای قوی در نویسندگی و جو خطرناک و جذاب، این فیلم با اعتماد به نفس به طرفداران نئو نوآر توصیه می‌شود. ۸ از ۱۰ «سرما در جولای» اضطراب‌های مصنوعی، باران خونین و مسئولیت‌های پدرانه را به تصویر می‌کشد. تفاوت بین قتل، قتل غیرعمد و دفاع از خود با هر سال در آمریکا بیشتر اهمیت پیدا می‌کند. چگونه می‌توان حقیقت را مشخص کرد وقتی تنها یک شاهد کلیدی وجود دارد که می‌تواند از دیدگاه خود صحبت کند؟ به‌ویژه وقتی شانس به نفع آنهاست که به‌طور تصادفی یک «مجرم تحت تعقیب» را در چشم شلیک می‌کنند. پلیس این را قهرمانی می‌بیند و عموم مردم به نیت آن مشکوک هستند. پدر قربانی از شدت خشم و آشفتگی، تهدیدی برای امنیت خانواده‌ای می‌شود که به یخ‌های سرد جرم پرتاب شده است. تریلر جنایی مردانه جیم میکل تم‌های مربوط به پدر بودن را به تصویر می‌کشد. حقوق و مسئولیت‌های پدران نسبت به فرزندانشان که ممکن است در مسیر گناه قرار داشته باشند. این احساس حفاظت از خانواده‌ای که با عشق ساخته‌اند، به طور طبیعی در آنها وجود دارد. اما اگر این هزینه بیش از حد سنگین باشد؟ اگر وجود آنها باعث رنج دیگران شود؟ اخلاق این دو پدر، shooter و پدر قربانی، از طریق افراط‌های غیرقانونی آزمایش می‌شود. چالش‌هایی که تنش‌های درونی را به وجود می‌آورد. و تنها از طریق کارگردانی هوشمندانه میکل است که ما به عنوان بینندگان به این مسیر پرخطر مردانگی سفر می‌کنیم. چیزی که به عنوان یک تریلر انتقامی ساده آغاز می‌شود، به سرعت به یک درام کمدی جذاب تبدیل می‌شود، در حالی که هنوز در زیبایی‌های نئو نوآر پنهان است. موسیقی پرصدا و زیبا از گریس و استفاده زینتی از پس‌زمینه‌های نئون روشن توسط سامول، ظرافت نئو نوآر را تثبیت می‌کند. اما اصرار میکل در تغییر ژانرها و افزودن حال و هوای سوررئالیستی به ترکیب، به عنوان چسبی خشن عمل می‌کند. آیا این کار می‌کند؟ نه چندان. تنش خشن که در ساعت اول به دقت ساخته می‌شود، ملموس است. حرکت آهسته از طریق راهروهای تنگ. رعد و برق‌هایی که تاریکی تگزاس دهه ۸۰ را روشن می‌کند. جو با هیجان‌های خنثی پر شده است. سپس داستان پیچیده‌تر می‌شود. پلیس محلی وارد می‌شود، یک کارآگاه خصوصی استخدام می‌شود و ناگهان ژانر تغییر می‌کند. کمدی ذاتی از طریق شخصیت جانسون وارد می‌شود و در تضاد با بازی‌های جدی و ترسناک شپرد و هال قرار می‌گیرد. متأسفانه، این تنش خفه‌کننده را که پیش از آن وجود داشت، کاهش می‌دهد و به یک تیراندازی پایانی کلیشه‌ای و زیبا وابسته می‌شود که لحظاتی از طنز غیرمنتظره دارد. در حالی که این کار به شخصیت‌پردازی کمک می‌کند، فیلمنامه میکل به ندرت پیشرفت می‌کند و به خاطر دیالوگ‌های بیش از حد ساده عقب می‌ماند. صحنه‌های گفتگویی، به‌ویژه بین دو پدر، بی‌روح به نظر می‌رسیدند. کمبود آتش و خشم. اگر فیلمنامه با دیالوگ‌های تندتری نوشته شده بود، تغییر ژانر راحت‌تر می‌توانست پذیرفته شود. دو شخصیت نتوانستند به‌خوبی با هم ترکیب شوند. این موضوع به کیفیت کلی و تئاتری «سرما در جولای» آسیب نمی‌زند. این فیلم در تمام مدت به طرز تلخی کشنده و کاملاً قابل تماشا باقی می‌ماند. ای کاش فیلمنامه محکم‌تر بود و تفاوت‌های روایتی هنگام انتقال، هنرمندانه‌تر انجام می‌شد. در این صورت می‌توانستیم به یک جواهر نادر از نئو نوآر دست یابیم.