سریال The Falcon and the Winter Soldier

**بررسی کامل بدون اسپویل** "سریال «فالکون و سرباز زمستان» قطعاً نسبت به پیشینی خود که جادویی بود، از نظر هیجان کمتر، کندتر و واقعی‌تر است، اما موفق می‌شود مخاطب را به سام و باکی نزدیک‌تر کند. این سریال که بر شخصیت‌ها متمرکز است، دیالوگ‌های فوق‌العاده و بازی‌های عالی از بازیگران اصلی خود را ارائه می‌دهد، اما گاهی اوقات بازیگران فرعی به ویژه دنیل برول، توجه را...

**بررسی کامل بدون اسپویل** "سریال «فالکون و سرباز زمستان» قطعاً نسبت به پیشینی خود که جادویی بود، از نظر هیجان کمتر، کندتر و واقعی‌تر است، اما موفق می‌شود مخاطب را به سام و باکی نزدیک‌تر کند. این سریال که بر شخصیت‌ها متمرکز است، دیالوگ‌های فوق‌العاده و بازی‌های عالی از بازیگران اصلی خود را ارائه می‌دهد، اما گاهی اوقات بازیگران فرعی به ویژه دنیل برول، توجه را به خود جلب می‌کنند. روایت «کاپیتان آمریکا سیاه» و زیر داستان مربوط به جان واکر و بررسی عمیق میراث کاپیتان، بدون شک جذاب‌ترین و به‌خوبی توسعه‌یافته‌ترین خط داستانی در کل سریال است، هرچند من هر لحظه‌ای که سام با مشکلات خانوادگی‌اش و باکی با اصلاحاتش مواجه بود را ارزشمند دانستم. با این حال، گروه «پرچم‌داران» به رهبری مورگنتا، نتوانستند بیشتر از اینکه به‌عنوان مخالفان بدفهم و آزاردهنده جلوه کنند، ظاهر شوند، در حالی که شانون کارتر صرفاً به‌عنوان یک استراتژی بازاریابی غیرضروری و بی‌جایگاه احساس می‌شود. کاری اسکولند تلاش می‌کند تا کیفیت هر قسمت را در سطح بالایی نگه‌دارد، اما در نهایت با مشکلات ریتم و تعادل داستان‌ها دست و پنجه نرم می‌کند. در نهایت، او موفق می‌شود تا بینندگان را به‌طور عاطفی به قهرمانان جدید نزدیک‌تر کند." **امتیاز: B-** «فالکون و سرباز زمستان» در بیشتر مواقع یک نمایش لذت‌بخش برای تماشا بود، اما نقاط ضعف آشکاری نیز وجود دارد. از قهرمانی که بارها با شرور همدردی می‌کند، تا گروهی از مخالفان که به‌خوبی توسعه نیافته‌اند و به نظر ناتمام می‌آیند. این نمایش تصاویری فوق‌العاده و خطوط داستانی جذابی دارد که سقوط کاپیتان جدید آمریکا تحت فشار جهانی و ظهور فالکون را به تصویر می‌کشد. **نتیجه‌گیری:** _مناسب_ آنتونی مکی در به تصویر کشیدن شخصیت فالکون به‌طرز فوق‌العاده‌ای عمل می‌کند و او را به درک این نکته می‌رساند که مقدر بوده کاپیتان آمریکا باشد. داستان اصلاح شخصیت باکی بارنز یکی از بهترین‌ها در تاریخ فیلم‌های کمیک است و سباستین استن نیز فوق‌العاده است. با اضافه کردن دمو، که به شدت به او نیاز دارم، اما می‌دانم که متأسفانه بیشتر از این نخواهم داشت، و همچنین جنگجویان واکاندایی، و یک چرخش شگفت‌انگیز روی یک شخصیت خوب که به سمت بدی می‌رود، این نمایش دقیقاً همان چیزی است که طرفداران مارول می‌خواهند. این سریال برخی از رشته‌های باز را می‌بندد اما راه را برای موارد بیشتری باز می‌کند. «فالکون و سرباز زمستان» متفاوت است. این سریال خشن و خام است و به‌طور واقعی، به حاشیه‌ای نزدیک می‌شود که ما از مارول توقع داریم—غوطه‌وری عمیق‌تر در معنای واقعی قهرمان بودن. این فقط درباره‌ی سام و باکی نیست که مشت می‌زنند و شوخی می‌کنند، هرچند که این موارد نیز به وفور وجود دارند. این درباره‌ی وزن سپر، بار میراث و اینکه چه کسی واقعاً شایسته‌ی حمل این میراث است، است. بیایید با واضح‌ترین نکته شروع کنیم—آنتونی مکی و سباستین استن در کنار هم جادو می‌کنند. شیمی آن‌ها نه تنها محکم است، بلکه _پایه‌گذار_ این نمایش است. چه در حال نیش زدن به یکدیگر باشند و چه در حال کار بر روی آسیب‌های خود، آن‌ها قلب و عمق زیادی به نقش‌های خود می‌آورند. دینامیک آن‌ها داستان را حتی زمانی که اکشن به اوج خود می‌رسد، سرپا نگه می‌دارد. واقعاً، بدون شوخی‌های آن‌ها و لحظات عاطفی، این نمایش به این شکل تأثیرگذار نمی‌بود. و صحبت از اکشن، وقتی این نمایش به پا می‌افتد، _به اوج می‌رسد_. بله، آغازش کمی کند است، اما وقتی که در میانه‌ی جاسوسی و خطرات جهانی قرار می‌گیریم، بازی شروع می‌شود. ما درباره‌ی صحنه‌های اکشن کامل صحبت می‌کنیم که با فیلم‌ها رقابت می‌کنند. اما آنچه که دوست دارم این است که این فقط به جلوه‌های بصری تکیه نمی‌کند. صحنه‌های مبارزه به خاطر آنچه که در زیر سطح در حال وقوع است مهم هستند—مناطق خاکستری اخلاقی، دینامیک قدرت و فشاری که با بیشتر از یک مرد پشت سپر بودن همراه است. آنچه واقعاً «فالکون و سرباز زمستان» را متمایز می‌کند، نحوه‌ی برخورد آن با مسائل جدی است. این تنها یک نمایش ابرقهرمانی نیست؛ این داستانی درباره‌ی نژاد، هویت و اینکه چه چیزی به عنوان یک نماد در آمریکا معنا دارد. نحوه‌ی بررسی تردید سام در پذیرش عنوان کاپیتان آمریکا بسیار _شجاعانه_ است. داستان پیشینه‌ایزایا برادلی؟ دلخراش و وحشیانه، اما بسیار مهم. این لحظات باعث می‌شوند شما مکث کنید و تأمل کنید، که برای یک اثر مارولی نادر است، اما واقعاً قدرتمند است. حالا باید درباره‌ی جان واکر صحبت کنیم. وایت راسل به عنوان کاپیتان آمریکا جدید؟ اوف. این مرد فقط ناراحتی و ناامیدی را منتقل می‌کند و این خود هدف است. او استیو راجرز نیست و نمایش مطمئن می‌شود که این تنش را احساس کنید. سقوط واکر، به‌ویژه پس از آن لحظه‌ی وحشتناک با سپر، شدید است و سؤالات ناراحت‌کننده زیادی درباره‌ی قدرت و اخلاق را مطرح می‌کند. این سریال عمیقاً به عواقب قهرمان بودن می‌پردازد، اما از جنبه‌ی سرگرمی غافل نمی‌شود. هنوز هم پر از لحظاتی است که شما را به تشویق، خندیدن یا کمی احساسی می‌کند (بله، گفتمش). این سریال قلب و شوخی دارد و آن روحیه‌ی کلاسیک مارول هنوز هم وجود دارد—فقط با چاشنی بیشتری از واقعیت و وزن دنیای واقعی. قطعاً، ریتمش کامل نیست، اما وقتی قطعات در کنار هم قرار می‌گیرند، ارزش انتظار را دارد. و فراموش نکنید که این سریال _بسیاری چیزهای بیشتری_ را در پیش دارد. افشای «پاور بروکر»، پیامدهای جهانی سوپر سربازها و، البته، به‌طور رسمی گرفتن سپر توسط سام—همه‌ی اینها ما را برای مرحله‌ی بعدی MCU آماده می‌کند. خلاصه: «فالکون و سرباز زمستان» محافظه‌کارانه عمل نمی‌کند. این سریال لایه‌ها دارد، قلب دارد و از برخورد با مسائل سخت نمی‌ترسد. و زمانی که سام وارد لباس کاپیتان آمریکا می‌شود؟ شما کاملاً درگیر می‌شوید. این بهترین داستان‌گویی مارول است و اگر هنوز در این سفر نیستید، در حال از دست دادن چیزی هستید.