فیلم The Keeper 2018

فیلم «نگهدارنده» را نمی‌توان یک فیلم بزرگ نامید، اما قطعاً فیلم خوبی است با داستانی جذاب. داستان‌های جنگ زیاد هستند، اما این یکی قطعاً داستانی منحصر به فرد است و نخستین باری است که چنین داستانی را با دنیا فوتبال ترکیب می‌بینم. تصور نمی‌کنم در آینده فیلمی مشابه آن ساخته شود. در فیلم، جک (با بازی جان هنشاو) در حالی که جنگ جهانی دوم به پایان...

فیلم «نگهدارنده» را نمی‌توان یک فیلم بزرگ نامید، اما قطعاً فیلم خوبی است با داستانی جذاب. داستان‌های جنگ زیاد هستند، اما این یکی قطعاً داستانی منحصر به فرد است و نخستین باری است که چنین داستانی را با دنیا فوتبال ترکیب می‌بینم. تصور نمی‌کنم در آینده فیلمی مشابه آن ساخته شود. در فیلم، جک (با بازی جان هنشاو) در حالی که جنگ جهانی دوم به پایان می‌رسد، به نوعی تجارت سیاه مشغول است و دیدار او با یک اردوگاه اسیران جنگی بریتانیایی، او را با برت تراوتمن (با بازی دیوید کراس) آشنا می‌کند که او را در دروازه‌داری بسیار توانا می‌داند. جک موفق می‌شود این مرد را در برخی مسابقات محلی مشارکت دهد و حالا که جنگ به پایان رسیده، یک آزمایش در منچستر سیتی به تراوتمن فرصتی برای شروع زندگی جدید می‌دهد. البته، در ابتدا، شک و تردیدهای زیادی از سوی مردم محلی نسبت به این دشمن سابق وجود دارد که برای تیم محلی بازی می‌کند، اما مداخله همسر جدیدش، مارگارت (با بازی فریا ماور)، که به نوعی دختر بی‌پرده جک است و همچنین مداخله منبعی غیرمنتظره، به تراوتمن فرصتی می‌دهد تا مهارت‌هایش را در زمین فوتبال ثابت کند. تاریخ موفقیت‌های او را برای باشگاهی که بیش از پانصد بار برای آن بازی کرده، روایت می‌کند، اما این درام بیشتر بر جنبه‌های شخصی زندگی او تمرکز دارد و در این زمینه، فاجعه هرگز از زندگی آنها دور نبوده است. سوالات سیاسی تا حدی در اینجا مطرح می‌شود، اما به نظر من تنها برای نشان دادن قدرت فوتبال به عنوان یک درمانگر است. هواداران، مانند عموم مردم، می‌توانند بی‌ثبات باشند و گناهان ممکن است به سرعت بخشوده شوند، اگرچه فراموش نمی‌شوند، اگر کسی بتواند جزئی جدایی‌ناپذیر از یک تیم برنده شود و حس خوبی را ایجاد کند. شخصیت تراوتمن که کراس به خوبی از عهده آن برآمده، دارای شرافتی است و هرچند که داستان به طور کلی نسبتاً سبک و راحت است، اما این بیوگرافی به خوبی تصویربرداری و فیلم‌برداری شده و از مردی روایت می‌کند که در نهایت نقش سفیرانه بیشتری در روابط پس از جنگ انگلوساکسونی و آلمانی ایفا کرد تا آنچه در سال 1945 تصور می‌شد.