فیلم Twixt 2011

**نقد فیلم "Twixt"** فیلم "Twixt" به نویسندگی و کارگردانی فرانسیس فورد کاپولا، با بازی وال کیلمر، بروس درن، ال فنینگ، بن چاپلین، جوآن واللی و دان نووللو ساخته شده است. موسیقی این فیلم به عهده دن دیکن و اوزوالدو گولیجو و فیلمبرداری آن توسط میهای مالایمار انجام شده است. داستان فیلم حول شخصیت هال بالتیمور (با بازی وال کیلمر) می‌چرخد که نویسنده‌ای ناموفق در زمینه رمان‌های جادوگری...

**نقد فیلم "Twixt"** فیلم "Twixt" به نویسندگی و کارگردانی فرانسیس فورد کاپولا، با بازی وال کیلمر، بروس درن، ال فنینگ، بن چاپلین، جوآن واللی و دان نووللو ساخته شده است. موسیقی این فیلم به عهده دن دیکن و اوزوالدو گولیجو و فیلمبرداری آن توسط میهای مالایمار انجام شده است. داستان فیلم حول شخصیت هال بالتیمور (با بازی وال کیلمر) می‌چرخد که نویسنده‌ای ناموفق در زمینه رمان‌های جادوگری است. او در حین امضای کتاب در یک شهر کوچک و خواب‌آلود آمریکایی، خود را درگیر جنایت، قتل و روح ادگار آلن پو می‌یابد. اما واقعاً چه چیزی در اینجا واقعی است؟ "Twixt" در مرحله‌ای از کارنامه فیلم‌سازی کاپولا، به سبک ریلکسی و آرامش او پرداخته است. این فیلم که بر اساس یک رویا و تجربیات شخصی ساخته شده، به وضوح در قلمرو رویاها عمل می‌کند و هم از نظر بصری و هم از نظر روایت، تصاویری عجیب و غریب را به نمایش می‌گذارد. این اثر گاهی اوقات مضحک به نظر می‌رسد اما همچنان با عجیب بودن و لمس‌های بصری جسورانه‌اش فریبنده است. همچنین طنز خوبی در آن وجود دارد، هم خودآگاه و هم ابزورد، اما اگر به دنبال یک فیلم ترسناک هستید، قطعاً ناامید خواهید شد. حس لینچی فیلم آن را به یک تجربه جالب و ناموفق تبدیل می‌کند و بازیگران نیز به طور کلی لذت‌بخش هستند، اما این فیلم برای توصیه‌ای قوی مناسب نیست. نمره: ۶ از ۱۰. **"ترس، ترس" در فرآیند خلاقانه** وال کیلمر در نقش هال بالتیمور، نویسنده‌ای سطح پایین در زمینه معما و ترس، در تور کتاب‌اش در یک شهر کوچک با کارآگاه عجیب و غریب، بابی لاگرانژ (بروس درن) آشنا می‌شود و درگیر یک معمای قتل می‌گردد. او با دختری شبه‌گوتیک به نام V (ال فنینگ) ملاقات می‌کند که او را به یاد دخترش می‌اندازد. در آن سوی دریاچه، گروهی از نوجوانان گوتیک وجود دارند و ادگار آلن پو نیز به عنوان یک راهنمای روحی (بن چاپلین) گهگاه حضور دارد، اما کجا رویا و کجا واقعیت است؟ و چه کسی زن را با میخ در سردخانه کشته است؟ "Twixt" (۲۰۱۱) در سال ۲۰۲۲ دوباره ویرایش و با نام "B'Twixt Now and Sunrise" منتشر شد. این فیلم یک معما/کمدی درام با عناصر ترسناک است که ترکیبی از ظاهر "درacula" کاپولا و ابهام "Youth Without Youth" او را در بر می‌گیرد و در عین حال با حس طنز خوشایند نیز همراه است. این فیلم یک معمای عجیب و غریب است که شما را به تفکر وا می‌دارد و داستانی گوتیک با فیلمبرداری زیبا و جو مرموزی را ارائه می‌دهد که با پو، برج‌های ناقوس، ارواح و خفاش‌ها در ناقوس‌خانه همراه است. نورپردازی ماه و تن‌های آبی و خاکستری فرامادی فوق‌العاده هستند. این فیلم به فرآیند خلاقانه پرداخته و ناامیدی یک نویسنده را که در قعر بحران قرار دارد، به تصویر می‌کشد، که غالباً تحت تأثیر مواد مخدر مختلف است. آیا او موفق به نوشتن یک بهترین‌فروش خواهد شد؟ آیا معمای قتل را حل خواهد کرد؟ آیا با ارواح و شیاطینی که از احساس گناهش در مورد اتفاقی که برای دخترش افتاده، ناشی می‌شود، کنار خواهد آمد؟ این جنبه، به نوعی یادآور پسر ۲۳ ساله‌اش، جیان-کارلو کاپولا است که به طرز غم‌انگیزی در یک حادثه قایق‌رانی مشابه در مه ۱۹۸۶ کشته شد. بخش زیادی از فیلم، دیالوگ داخلی با ارواح و تأثیرات ادبی نویسنده است. چارلز بودلر (یک معتاد به مواد مخدر مشهور) اشاره شده و پو نیز گهگاه ظاهر می‌شود، اما تنها زمانی که بالتیمور تحت تأثیر یا در خواب است. آیا سوءاستفاده و قتل کودکان به همان شکل که نشان داده شده، رخ داده است؟ یا اینکه پو و تجسم خون‌آشام دختر خود بالتیمور به‌عنوان الهام‌بخش عمل کرده‌اند؟ کاپولا این انتخاب را به عهده شما می‌گذارد که چه چیزی واقعی است و چه چیزی خیالی، اما پاسخ‌ها در صورت تمایل شما وجود دارد. کاپولا داستان را از روی یک رویایی که در استانبول دیده بود، گرفته است. این انتقاد را به وجود می‌آورد که خواب کاپولا، کابوس تماشاگر است. در حالی که "Twixt" و این ویرایش دوباره برای خودشان بیش از حد مبهم هستند، واضح است که این عمدی است و او می‌خواسته تماشاگر با سوالاتی برای تأمل ترک کند. علاوه بر این، آیا همه چیز باید به وضوح توضیح داده شود؟ نسخه جدید ۸ دقیقه کوتاه‌تر است و به نظرم این نسخه را بیشتر دوست دارم (چرا که نسخه قبلی را ۸ سال قبل دیده بودم). فیلم در کلسویل و منطقه دریاچه کلیر واقع در شمال کالیفرنیا فیلم‌برداری شده است. **نمره: B+** **تحلیل‌های مختلف** ***هشدار اسپویلر*** (اگر فیلم را تماشا نکرده‌اید، ادامه ندهید) بخش زیادی از آنچه در شهر روی می‌دهد، داستان نویسنده است که در حال کار بر روی داستانش است، اما بیشتر آن واقعی نیست. شریفی که در فیلم دیده می‌شود به همراه مرگ‌های آنها در پایان، واقعی است، همچنین همسر بالتیمور نیز. او واقعاً می‌خواست با بالتیمور بنویسد. فیلم آنچه را که بالتیمور در طی سفر خلاقانه‌اش تجربه کرده، به نمایش می‌گذارد. کتاب او در پایان تکمیل می‌شود و ۳۰,۰۰۰ نسخه فروش می‌رود. برج ناقوس به طور عجیبی هفت بار متفاوت نشان داده می‌شود، شاید نماد آن باشد که بالتیمور نمی‌توانست به دلیل تنظیم نادرست زنگ ساعتش، با دخترش به سفر برود. او به این نتیجه می‌رسد که اگر آنجا بود، دخترش نمی‌مرد. بنابراین "زمان" بی‌فایده و به طور طبیعی دشمن است. حتی V می‌گوید که پیگیری زمان "اینجا" بی‌معنی است که این موضوع توضیح می‌دهد که چرا او امضای کتاب را از دست داده است. یک بخش مهم از فیلم، فقدان دختر بالتیمور است. زمان "شرور" است. با عدم برخورد با حادثه غم‌انگیز، بالتیمور به شکلی دخترش را زنده نگه می‌دارد. او به طریقی با زمان می‌جنگد. سن دخترش در زمان مرگ نیز مهم است. او در میانسالی بین کودکی و نوجوانی بود. و بالتیمور شاید بین ضرب‌الاجل‌ها و تورها بود و بنابراین از برخی از دوران نوجوانی او غافل بود ("فکر می‌کردم قایق‌ها کوچک خواهند بود... قایق‌های بچه‌ها..."). کودکان خون‌آشام نمایانگر تغییرات گاهی شگفت‌انگیزی هستند که کودکان در دوران نوجوانی خود تجربه می‌کنند، مانند موسیقی و لباس‌هایی که می‌پوشند، وقتی شروع به ایجاد هویتی مستقل می‌کنند. این موضوع برای والدین عجیب به نظر می‌رسد که به طور ناگهانی خود را "از بیرون به درون نگاه می‌کنند". شریفی نماد نسل بزرگ‌تر است که به طور کلی می‌گوید: "آه، این بچه‌ها امروز چه هستند!" کشیش روانی بچه‌ها را می‌کشد تا از "خون‌آشام" شدن آنها جلوگیری کند، یعنی جلوگیری از تبدیل شدن به نوجوانانی که بی‌گناهی خود را از دست خواهند داد و در یادگیری تصمیم‌گیری برای خود، اشتباهات زیادی انجام خواهند داد. فلامینگو (آلدن ارنرایخ) شبیه به پایپری است که در اوج داستان "فرار می‌کند" زیرا او همیشه در دسترس خواهد بود. به طور خلاصه، همیشه روحی از شورش نوجوانی وجود خواهد داشت، صرف‌نظر از لباسی که می‌پوشد. اگر این نظرات به نظر پیوندهای مشکوک بیفتند، به این دلیل است که فیلم این حس را در شما به‌جا می‌گذارد. اکنون دوباره با نام "B'Twixt Now & Sunrise" منتشر شده، نسخه کارگردان واقعاً کمی کوتاه‌تر از نسخه اولیه ۲۰۱۱ است. این فیلم یک دنیای خواب است با تصاویر شبانه و سوررئالیستی که متأسفانه با ظاهری تخت و ارزان که به صورت دیجیتالی فیلم‌برداری شده، به کمک نمی‌آید (فن‌آوری از آن زمان خیلی بهتر شده است). با این حال، اینجا چیزهای زیادی برای دوست داشتن وجود دارد - ارجاعات به ترس و ادبیات، به علاوه بازیگران. و البته، فیلم‌های فرانسیس فورد کاپولا ارزش تماشا دارند، به ویژه برخی از آثار کمتر شناخته شده‌اش... برای مثال، من فیلم "Youth Without Youth" او را بیشتر از "بنجامین باتن" محبوب‌تر دوست داشتم.