سریال Twin Peaks

تین پیکس همه چیز را ارائه می‌دهد. این یک برنامه تلویزیونی است که معما، درام، کمدی، تعلیق و عجیب‌وغریب بودن را به طریقی ارائه می‌کند که تنها تعداد کمی از برنامه‌های تلویزیونی توانسته‌اند این کار را انجام دهند. شاید این برنامه مؤثرترین وسیله دیوید لینچ در دنیای تجاری باشد. داستان در یک واقعیت جایگزین قرار دارد که به سوبرداشت‌های کلاسیک سریال‌های روزانه دهه هشتاد می‌پردازد،...

تین پیکس همه چیز را ارائه می‌دهد. این یک برنامه تلویزیونی است که معما، درام، کمدی، تعلیق و عجیب‌وغریب بودن را به طریقی ارائه می‌کند که تنها تعداد کمی از برنامه‌های تلویزیونی توانسته‌اند این کار را انجام دهند. شاید این برنامه مؤثرترین وسیله دیوید لینچ در دنیای تجاری باشد. داستان در یک واقعیت جایگزین قرار دارد که به سوبرداشت‌های کلاسیک سریال‌های روزانه دهه هشتاد می‌پردازد، اما این کار را به‌عنوان پارودی انجام نمی‌دهد؛ بلکه به نوعی ادای احترام است. شخصیت‌های کلیشه‌ای مشابه بازیگران سریال‌هایی مثل «روزهای زندگی ما» یا «به‌عنوان جهان می‌چرخد» عمل می‌کنند. دیوید لینچ و مارک فراست نشان می‌دهند که در دستکاری احساسات تماشاگران مهارت دارند. تین پیکس داستان‌های فراطبیعی و ابزارهای داستانی را با سبکی ارائه می‌دهد که بیننده را گیج و ناراحت می‌کند. این احساسات از تماشاگران برانگیخته می‌شود و این نشانه‌ کیفیت خوب رسانه است. همین موضوع باعث شده که تین پیکس یکی از برنامه‌های مورد علاقه من باشد. شخصیت‌ها شناخته‌شده، جذاب و فراموش‌نشدنی هستند. یکی از بزرگ‌ترین جذابیت‌های تین پیکس، توسعه شخصیت‌ها است. این فقط داستان یک دختر نیست که کشته شده و در پلاستیک پیچیده شده است. بلکه مجموعه‌ای از داستان‌های مختلف است که حول یکدیگر می‌چرخند. از دوستمان، کلانتر هری ترومن و رابطه‌اش با جوزی، تا ماجراجویی‌های آدری هورن، کارآگاه قهری. و دستاوردهای بابی، شلی و لئو جانسون کما. اما شخصیت فراموش‌نشدنی‌تری که در مرکز داستان قرار دارد، مأمور FBI، دیل کوپر است. نقشی که به‌خوبی توسط کایل مک‌لاچلان ایفا شده است. او همچنین شخصیت اصلی و کانون توجه داستان است. مأمور کوپر برای بررسی پرونده قتل لورا پالمر به شهر کوچک تین پیکس منصوب شده است. ورود او به شهر به طرز عجیبی مثبت است که او را به میزبان مناسبی برای ویژگی‌های غم‌انگیز داستان تبدیل می‌کند. طبیعت شاداب او نه‌تنها بر داستان تأثیر می‌گذارد، بلکه بر تماشاگران نیز سرایت می‌کند. من همچنین می‌توانم با عشق مشهور او به پای گیلاس و قهوه همدردی کنم. اگر بخواهیم بگوییم که داستان به‌طور پراکنده پیش می‌رود، این کمی کم‌مقدار است. داستان اصلی درباره دختری از یک شهر کوچک است که به‌دست یک قاتل ناشناس کشته شده است. FBI برای تحقیق وارد عمل می‌شود، اما اینجا است که اوضاع به‌هم می‌خورد. ما بیگانگان، چوب‌ها، رویدادهای فراطبیعی، تسخیرها، زنا، خیانت، تغییرات جسمی، تلپورتیشن، واقعیت‌های جایگزین و یاکوزا را در شکلی عجیب و غریب مشاهده می‌کنیم که هنوز هم شما را به دنبال چیزهای بیشتری می‌کشاند. برای جذاب‌تر شدن، من این دنیا را نه‌تنها به برنامه تجدید حیات در شوتایم (۲۰۱۷) یا فیلم «آتش را با من بکش» می‌بینم، بلکه به‌عنوان ادامه‌ای از فیلم «جاده گمشده» لینچ نیز در نظر می‌گیرم. عجیب‌وغریب بودن، تین پیکس را به یادماندنی می‌کند. وقتی دیوید لینچ در کار است، این فقط بی‌معنایی بی‌فایده نیست. همه چیز یک تمثیل است. برای بیشتر موارد. فکر می‌کنم. شاید. این عجیب‌وغریب بودن برنامه را به مکان‌های تاریک و ترسناک می‌برد و دوباره، این یکی از چیزهایی است که سریال را بسیار جذاب می‌کند. اگر طرفدار کارهای دیوید لینچ هستید، این برنامه برای شما مناسب است. اگر دانشجوی سینما هستید، اگر طرفدار تلویزیون جذاب هستید، تین پیکس را ببینید! این داستان‌ها عجیب می‌شوند، اما این بخشی از روند است. برخی افراد این برنامه را به خاطر رفتن بیش از حد به بی‌راهه نقد کرده‌اند. همچنین به‌عنوان برنامه‌ای خسته‌کننده نیز دیده شده است. اما این برنامه‌ای است برای کسانی که واقعاً می‌خواهند بنشینند و از چیزی لذت ببرند. این یک فیلم انفجاری تولید شده توسط مایکل بی نیست و این ممکن است بسیاری از بینندگان معمولی را دور کند. با آن بمانید و داستان‌هایی را خواهید دید که در دنیایی با عناصر باهوش نوار، ترس و درام ارائه می‌شوند.