فیلم The Darkest Hour 2011

این فیلم پنج سال پیش اکران شد، اما من تازه الآن آن را تماشا کردم. این یک محصول همکاری بین آمریکا و روسیه است که کاملاً در مسکو اتفاق می‌افتد. موضوع آن حمله بیگانه است، اما کمی متفاوت از فیلم‌های مشابه. فیلم هرگز دلیلی برای وقوع این حمله ارائه نمی‌دهد، بلکه فقط ویرانی‌هایی شبیه به آخرالزمان را نشان می‌دهد. داستان درباره بقای یک گروه از...

این فیلم پنج سال پیش اکران شد، اما من تازه الآن آن را تماشا کردم. این یک محصول همکاری بین آمریکا و روسیه است که کاملاً در مسکو اتفاق می‌افتد. موضوع آن حمله بیگانه است، اما کمی متفاوت از فیلم‌های مشابه. فیلم هرگز دلیلی برای وقوع این حمله ارائه نمی‌دهد، بلکه فقط ویرانی‌هایی شبیه به آخرالزمان را نشان می‌دهد. داستان درباره بقای یک گروه از آمریکایی‌ها است که به دلایل مختلفی در مسکو هستند و پس از اینکه مردم با تماس با مه الکتریکی عجیب از آسمان به خاکستر تبدیل می‌شوند، دست به دست هم می‌دهند. حالا برنامه آن‌ها چیست و آیا می‌توانند از این وضعیت به سلامت خارج شوند یا نه، محور باقی‌مانده فیلم است. قطعا بعضی‌ها از این فیلم لذت خواهند برد. اگر انتظار یک اثر هنری را نداشته باشید، این فیلم چندان بد نیست. باید آن را به صورت دیجیتال 3D تماشا می‌کردم تا تجربه بهتری داشته باشم، حتی تماشای عادی آن هم چندان بد نیست. چرخش‌های داستان غیرقابل پیش‌بینی بودند، به‌ویژه شخصیت‌های فیلم، اما پیچش داستان قابل پیش‌بینی بود. پایان باز فیلم هم نشان دهنده این است که چرا اینطور است. من از بازی‌ها خوشم آمد، نه به‌طور فردی، بلکه به طور کلی از همه، از جمله روس‌ها. این فیلم همچنین کوتاه‌تر بود که به معنای داستانی سریع‌تر است. گرافیک‌ها مناسب بودند، به‌ویژه آن مه الکتریکی، اما از این که بیگانگان بیشتر از چند ثانیه در زمان حمله نشان داده نشدند، ناامید شدم. با وجود اینکه از تماشای آن لذت بردم، به آن رأی مثبت نمی‌دهم، زیرا فقط یکی از فیلم‌هایی است که در دسته متوسط قرار می‌گیرد و اکثر تماشاگران از عدم جزئیات در فیلم ناراضی هستند. **4 از 10** **گرافیک خوب، صحنه‌های اکشن خوب، صدا خوب، مسکو مکان جالبی است، اما موارد دیگر آنقدر ضعیف و احمقانه است که ارزش دوباره تماشای این فیلم را ندارد.** دیروز تصمیم گرفتم این فیلم را تماشا کنم، وقتی که در تلویزیون پخش شد، اما به طور کنجکاوانه منتظر فیلم دیگری با عنوان مشابهی که در سال 2017 ساخته شده بود، بودم. با این حال، زمانم را هدر ندادم: حتی اگر علاقه زیادی به فیلم‌های حمله بیگانه نداشتم، این فیلم بسیار پویاتر بود، صحنه‌های اکشن خوبی داشت و مقدار قابل توجهی CGI با کیفیت بالا داشت، بنابراین حداقل یک قطعه سرگرمی است که از تماشای آن پشیمان نمی‌شوید... فقط یک بار. بیایید با چیزهای خوب شروع کنیم: صحنه‌ها در مسکو، کلان‌شهر روسی، اتفاق می‌افتند، قبل از اینکه کشور به دلیل تجاوز به اوکراین مورد تحریم قرار بگیرد، زمانی که روس‌ها به نظر می‌رسیدند که می‌خواهند ارتباط بیشتری با غربی‌ها داشته باشند. این یک نفس تازه واقعی بود زیرا در فیلم‌های علمی تخیلی تقریباً فقط شهرهای آمریکایی را می‌بینیم. همچنین معتقدم که فیلمبرداری در روسیه یک گزینه استراتژیک برای تولید بود تا بتوانند با هزینه‌های پایین‌تری فیلمبرداری کنند. علاوه بر استفاده هوشمندانه از مکان‌های فیلمبرداری (که شامل میدان سرخ و مرکز خرید گوم می‌شود)، فیلم دوز زیادی از CGI با کیفیت بالا را به ما ارائه می‌دهد، که زمانی که بیگانگان ظاهر می‌شوند، به اوج خود می‌رسد. اما کل فیلم یک جشنواره از CGI و جلوه‌های بصری است. افکت‌های صوتی نیز بسیار خوب هستند و صحنه‌های اکشن و دویدن به اندازه کافی سرگرم‌کننده هستند تا فیلم را به حرکت درآورند. متأسفانه، چیزهای خوب به همین جا ختم می‌شود. بقیه آنقدر پر از نقص و مشکل هستند که فیلم را شایسته یک شانس دیگر نمی‌کند. این فقط نظرم است، اما فکر می‌کنم می‌توانیم همه در یک نکته توافق کنیم: فیلم‌های زیادی درباره حمله بیگانه وجود دارند و به یادآوری دو یا سه فیلم که این فیلم را به یک جوک کامل تبدیل می‌کند، نیازی به فکر کردن زیاد نیست. این فیلم به کارگردانی کریس گوراک است، اما به نظر می‌رسد او بیشتر مجذوب CGI و اکشن بوده تا تلاش برای کارگردانی. بنابراین، ما یک بازیگر جوان داریم که به حال خود رها شده و شخصیت‌ها را مطابق با آنچه که به نظرشان مناسب می‌رسد، ایفا می‌کنند. امیل هیرش در "Into the Wild" کار فوق‌العاده‌ای انجام داده بود، اما او شخصیت محکم و کارگردانی خوبی داشت. در اینجا، او هیچ‌کدام را ندارد: نتیجه یک تفسیر بی‌روح، مبهم و بی‌جان است که هیچ شخصیتی ندارد. شریک او، مکس مینگلا، که به تازگی در "The Social Network" بازی کرده بود، گزینه خوبی برای شخصیتش نبود. او یکی از آن بازیگرانی است که "همیشه ساقدوش و هرگز عروس" است، به عبارت دیگر: کمبود حضور و کاریزما او را از نقش‌های اصلی دور می‌کند، اگرچه گزینه‌ای برای بازیگران حامی است. جوئل کینامان به طرز احمقانه‌ای به عنوان شرور ضعیف عمل می‌کند: او مانند یک قلدر دبیرستان رفتار می‌کند و شخصیتش به اندازه کاغذ نازک است. الیویا تیرلبی نیز برای فیلم کمکی نمی‌کند، با شخصیتی که فقط به نظر می‌رسد جذاب است و انتظار داریم که در یک نقطه یکی از پسرها را ببوسد. بدشانس‌ترین نفر راچل تیلور بود که آنقدر آزاردهنده است که وقتی شخصیتش بالاخره می‌میرد، به او هلهله می‌زنیم. و گروه بازیگران روسی؟ من هیچ‌یک از بازیگران را نمی‌شناسم، اما حتی ورونیکا ورنادسکایا را کمی دوست داشتم. متأسفانه، گروه بازیگران روسی به نظر می‌رسد فقط برای این است که ما روس‌ها را به عنوان افراد همیشه قوی و خطرناک ببینیم، یک "ملت رمبو" بر روی اسب با تفنگ‌های ماشینی. پوتین حتماً از دیدن این در یک فیلم غربی لذت برده است. به همان اندازه که بازیگران و عملکرد آن‌ها بد هستند، فیلمنامه لحظات و المان‌هایی را از چندین فیلم علمی تخیلی ("کلاورفیلد"، به عنوان مثال) کپی می‌کند تا داستانی بسازد که هیچ منطقی یا تهدید واقعی ندارد. واقعاً متأسفانه است که با وجود CGI خوب و مکان‌های فیلمبرداری به خوبی انتخاب شده، فیلم نمی‌تواند حتی یک لرزش تنش در تماشاگران ایجاد کند. علاوه بر یک داستان نسبتاً ضعیف، چندین لحظه وجود دارد که فیلم به نظر می‌رسد به هوش ما توهین می‌کند: مسکو یکی از پرجمعیت‌ترین مکان‌ها در جهان است: منطقی است که حتی پس از اینکه شهر در اولین حمله ویران شد، فقط پنج یا شش نفر در خیابان‌ها پرسه بزنند؟ دیدن یک هواپیمای تجاری که در یک مرکز خرید سقوط کرده، شگفت‌انگیز است، اما بال‌های آن به کجا رفته‌اند؟ و چرا هیچ آتش، زباله یا انفجاری ناشی از برخورد وجود ندارد؟ فیلم با یک زیردریایی هسته‌ای از رودخانه مسکو به راه می‌افتد. اما نیازی به اینکه مسکویی باشید یا حتی روس باشید نیست تا ببینید که این آبراه عمق یا عرض کافی برای مانور دادن چنین چیزی ندارد! فکر کردن به اینکه عموم مردم این چیزها را باور کنند، توهین‌آمیز است.