فیلم Searching for Bobby Fischer 1993

جهان پیچیده شطرنج، در سایه یکی از جنجالی‌ترین استادان آن. در دنیای ورزش - و برای همه مقاصد، شطرنج رقابتی به نوعی شبیه به ورزش است - نوعی وسواس وجود دارد نسبت به ستاره‌ها و جایگزینی آنها وقتی که می‌روند. این موضوع شاید بیشتر در فوتبال قابل مشاهده است: مسی اغلب به عنوان مارادونای جدید توصیف شده است، تا به شما نمونه‌ای از آنچه که می‌گویم...

جهان پیچیده شطرنج، در سایه یکی از جنجالی‌ترین استادان آن. در دنیای ورزش - و برای همه مقاصد، شطرنج رقابتی به نوعی شبیه به ورزش است - نوعی وسواس وجود دارد نسبت به ستاره‌ها و جایگزینی آنها وقتی که می‌روند. این موضوع شاید بیشتر در فوتبال قابل مشاهده است: مسی اغلب به عنوان مارادونای جدید توصیف شده است، تا به شما نمونه‌ای از آنچه که می‌گویم بدهد. این فیلم نیز به نوعی از همین منطق پیروی می‌کند: پس از داشتن یک استاد بزرگ شطرنج که در یک تورنمنت مهم جهانی علیه روس‌های غیرقابل شکست (و در میانه جنگ سرد) پیروز شده است، فیلم ما را به دنیای شطرنج جوانان می‌برد و از مراحل یک نابغه جوان پیروی می‌کند که می‌تواند در نهایت "جانشین" آن بازیکن معروف، بابی فیشر، باشد. توجه: داشتن نبوغ به معنای خوب بودن یا دوست‌داشتنی بودن نیست. بابی فیشر قبلاً فوت کرده است و او نسبتاً جوان درگذشت، اما زندگی عمومی و حرفه‌ای خود را با رفتارهای غیرقابل پیش‌بینی، ابداعات عظیم و اظهاراتی جنجالی نسبت به خبرنگاران هدایت کرد. او دیدگاه‌های جهانی نسبتاً رادیکالی داشت و به نظر می‌رسد که ضد یهودی و انکارکننده هولوکاست بود. اظهارات فیشر درباره ایالات متحده، کشور زادگاهش - که سال‌ها پیش آن را ترک کرد - واقعاً آتشین و انتقادی است. تنها با کمی جست‌وجوی اینترنتی می‌توان به صحت این موضوع پی برد. نمی‌دانم شطرنج امروزه چقدر محبوب است، اما در اینجا در پرتغال، شطرنج در سطح مدرسه رایج و بسیار محبوب است، بیشتر به عنوان یک فعالیت تفریحی و نه به عنوان یک رقابت. به یاد دارم که در دوران مدرسه، از کلاس خارج می‌شدم و تقریباً در هر زنگ تفریح با دوستانم شطرنج بازی می‌کردم. ما بازی را جدی می‌گرفتیم و با لذت و اشتیاق ادامه می‌دادیم. ما از پیچیدگی بازی آگاه بودیم، اما هرگز نگران این نبودیم که بخواهیم به شدت خوب باشیم، فقط می‌خواستیم لذت ببریم. اما فکر می‌کنم هر کسی که شطرنج بازی کند، می‌داند که چقدر می‌تواند یک بازی چالش‌برانگیز باشد. این فیلم بازیگران عالی دارد. مکس پومرانس، با وجود سن کم، یک شخصیت دوست‌داشتنی است که به نظر می‌رسد بین نبوغ و عادی بودن در حال کشمکش است. این ویژگی او را در دسترس و جذاب می‌کند و ضعف شگفت‌انگیزی را برای کسی که به وضوح باهوش است به ارمغان می‌آورد. این بازیگر جوان توانسته است شخصیت را به خوبی درک کند و خود را در این شخصیت غنی متعادل کند. در کنار او، دو بازیگر بزرگ - بن کینگزلی و جو مانتگنا - کارهای بسیار موفقی را ارائه می‌دهند. به نظر من، این فیلم یکی از بهترین آثار مانتگنا است. جوآن آلن نیز کار رضایت‌بخشی انجام داده، اما کمتر جالب است، و لورنس فیشبرن می‌توانست بهتر استفاده شود. استیون زایلیان با هوش خود فیلمی پر از نبوغ، هوش و احساسات خوب را به ما ارائه داده است. فیلمنامه به خوبی نوشته شده و دیالوگ‌ها هم نسبتاً خوب هستند. انتخاب لوکیشن‌های فیلم‌برداری، دکورها و لباس‌ها همه به ساختن یک فیلم آشنا، دوستانه و بسیار باکلاس کمک می‌کند. هیچ اثر ویژه‌ای وجود ندارد، چون فیلم به آنها نیاز ندارد، اما یک موسیقی متن موثر، بسیار مختصر و سینماتوگرافی نسبتاً خوب وجود دارد.