فیلم White God 2014

روزی که سگ‌ها دم‌هایشان را تکان نمی‌دادند. این فیلم کار دشواری است، زیرا همه نمی‌توانند آن را درک کنند و همه نمی‌توانند از آن لذت ببرند. در دنیای مدرن امروز، جلوه‌های ویژه کامپیوتری به راحتی در دسترس هستند و می‌توانند تماشاگران را فریب دهند. بنابراین، چه کسی همچنان از ترفندهای عملی قدیمی استفاده می‌کند؟ به نظر می‌رسد مدیریت تعداد زیادی سگ در طول فیلمبرداری کار سختی...

روزی که سگ‌ها دم‌هایشان را تکان نمی‌دادند. این فیلم کار دشواری است، زیرا همه نمی‌توانند آن را درک کنند و همه نمی‌توانند از آن لذت ببرند. در دنیای مدرن امروز، جلوه‌های ویژه کامپیوتری به راحتی در دسترس هستند و می‌توانند تماشاگران را فریب دهند. بنابراین، چه کسی همچنان از ترفندهای عملی قدیمی استفاده می‌کند؟ به نظر می‌رسد مدیریت تعداد زیادی سگ در طول فیلمبرداری کار سختی بوده است. با این حال، به نظر می‌رسد که به جز کارهای بلواسکرین، کارهای مهم CGI دیگری در فیلم وجود ندارد. اگر فیلم را درک کردید، خوب است؛ و اگر نه، شاید با خواندن این نقد ایده‌هایی بگیرید. قبل از ادامه، می‌خواهم به خوانندگان هشدار دهم که این نقد ممکن است شامل برخی از افشاگری‌ها باشد. این فیلم، نماینده مجارستان در جوایز اسکار سال گذشته است. داستان درباره دختری به نام لیلی است که در اوایل نوجوانی به عنوان یک موسیقیدان آرزو دارد و سگ مختلط نژادش به نام هاگن. وقتی شرایط آن‌ها را از هم جدا می‌کند، سفر زندگی فردی هر دو آغاز می‌شود. دختر به پدرش شورش می‌کند و سگ به جامعه انسانی مانند میله آهنی که از آهنربا کشیده می‌شود. آیا آن‌ها دوباره با هم متحد خواهند شد؟ بخش دوم داستان با هیجان‌انگیز است. این فیلم فانتزی تاریک (مانند کمدی تاریک) به یاد روزهای قدیم است، مانند فیلم‌های سیاه و سفید هیولا یا «کینگ کونگ» و دیگران که در آن‌ها حیوانات می‌توانند مانند انسان‌ها فکر کنند و عمل کنند، اما هنوز نه یک افسانه است و نه علمی تخیلی. زیرا علمی تخیلی به احتمالات نظری، روانشناسی حیوانات و غیره مربوط می‌شود، در حالی که افسانه یک جادو است. این فیلم بین علمی تخیلی و فانتزی قرار می‌گیرد و احتمالاً نسخه بزرگسالانه یک داستان فانتزی است. مقایسه آن با «پرندگان» کاملاً نادرست است، زیرا رفتار پرندگان از سگ‌ها ناشناخته‌تر بود. اما «فتح سیاره میمون‌ها» نزدیک‌ترین مقایسه است و می‌توانید سزار را با هاگن مقایسه کنید. اما داستان به اینجا ختم نمی‌شود. احتمالاً شما هم فیلمنامه به خوبی نوشته شده سال گذشته «لوسی» را دیده‌اید. ممکن است تعجب کنید که چرا این مقایسه، زیرا این فیلم درباره سگ‌ها است، اما عنوانش به طرز عجیبی «خدا» تلفظ می‌شود. آنچه که من درک کردم این است که هاگن با کوکائین (پودر سفید) مانند پودر آبی در فیلم دیگر معتاد شده و شخصیتش شروع به تغییر می‌کند. بنابراین این توضیح می‌دهد که کوکائین «خدای سفید» بوده و باقی داستان درباره انتقام، رهبری و نهایتاً انقلاب است. «از دست دادن کسی که دوستش دارید سخت است. چیزها آنطور که تصور می‌کنیم پیش نمی‌روند.» به طور غیررسمی: بیشتر ما می‌دانیم که سگ‌ها از گرگ‌ها نشأت گرفته‌اند. با این حال، آن‌ها آزادی خود را نسبت به چند قرن پیش که به‌طور آزاد در خیابان‌های انسانی قدم می‌زدند، از دست داده‌اند. هر سگ باید یک صاحب داشته باشد، وگرنه به خواب ابدی فرستاده می‌شود تا اینکه به دائماً در پناهگاه سگ‌ها نگهداری و تغذیه شود. بنابراین، من فکر می‌کنم سگ‌ها بیشتر از میمون‌ها رنج می‌کشند و حق انقلاب را دارند (طبق این فیلم). در این فیلم به سوءاستفاده از حیوانات پرداخته شده است. داستان از آنجا نشأت می‌گیرد و آنچه که اگر آن‌ها ما را به سلطه بگیرند، دیدگاه فیلم است. یکی از عجیب‌ترین فیلم‌های سال است، اما متفاوت و خوب. اگر هرگز سگی داشته‌اید، می‌دانید که آن‌ها دوست‌داشتنی هستند، حتی در صحنه‌های خشن. زیرا آن‌ها فقط در حال بازی بودند، اما این برای کودکان و کسانی که هرگز با سگ‌ها نبوده‌اند، صدق نمی‌کند. هر صحنه‌ای که سگ‌ها در آن بودند به طرز هوشمندانه‌ای به دست آمده و نتیجه بسیار قانع‌کننده بود. شنیده‌ام که گروه تولید از دو برادر برای نقش هاگن استفاده کرده است. آن‌ها هر دو فوق‌العاده بودند و با هر شخصیت انسانی اصلی فیلم برابر بودند. ۲۵۰ سگ خیابانی مختلط دیگر نیز در ساخت فیلم شرکت کردند و بعداً بیشتر آن‌ها به فرزندخواندگی رفتند. باور کنید این فیلم خوبی بود، اما برخی از مردم در پذیرش عجیب بودن موضوع مشکل داشتند. این فیلم چند جایزه در جشنواره فیلم کن، از جمله یکی برای بازیگری هاگن کسب کرد. صنعت فیلم‌سازی مجارستان برای قرار گرفتن در سطح بین‌المللی باید از این موفقیت الهام بگیرد و دنباله‌ای با بازیگران بیشتری بسازد. امروزه فیلم‌های تجربی مانند این مورد استقبال سینمادوستان در سراسر جهان قرار می‌گیرد. قطعاً داستان جالبی با صحنه‌ها و دیالوگ‌های جذاب وجود دارد که همه را به سمت شرق اروپا جذب می‌کند. به وضوح این فیلم را توصیه می‌کنم، اما هرگز انتظار سبک هالیوود را نداشته باشید، زیرا به شیوه خود برای ارائه یک فیلم دلپذیر نزدیک شده است. ۸/۱۰