فیلم Police Academy 4: Citizens on Patrol 1987

توالی محترم و قابل توجهی که در آن متن بهتر به نظر می‌رسد، هرچند برخی از مطالب کمدی کمی تکراری به نظر می‌رسند. این فیلم چهارم از مجموعه پربار "آکادمی پلیس" است که به وضوح دهه‌های ۸۰ و ۹۰ را تحت تأثیر قرار داده و هنوز هم خاطرات خوبی برای بسیاری از افراد به همراه دارد. می‌توانم بگویم که این یکی از مجموعه فیلم‌های کمدی بود...

توالی محترم و قابل توجهی که در آن متن بهتر به نظر می‌رسد، هرچند برخی از مطالب کمدی کمی تکراری به نظر می‌رسند. این فیلم چهارم از مجموعه پربار "آکادمی پلیس" است که به وضوح دهه‌های ۸۰ و ۹۰ را تحت تأثیر قرار داده و هنوز هم خاطرات خوبی برای بسیاری از افراد به همراه دارد. می‌توانم بگویم که این یکی از مجموعه فیلم‌های کمدی بود که در دوران کودکی و نوجوانی‌ام از آن لذت بردم و هنوز هم گهگاهی آن را تماشا می‌کنم. در این فیلم چهارم، احساس می‌کنم که تولیدکنندگان از نقاط ضعف فیلم‌های قبلی یاد گرفته‌اند، به‌ویژه در زمینه نوشتن فیلمنامه. اگر فیلم‌های قبلی در فیلمنامه‌های ضعیف خود بزرگ‌ترین مشکل را داشتند، این فیلم با نوشتاری دقیق‌تر و ایجاد داستانی منطقی‌تر پاسخ داده است که قادر است انواع شوخی‌ها و موقعیت‌های کمدی را به‌خوبی حفظ کند. در نتیجه، فیلم بیشتر به‌عنوان یک اثر سینمایی یکپارچه به نظر می‌رسد. با این حال، غیرقابل انکار است که مطالب کمدی ارائه‌شده کمی فرسودگی را نشان می‌دهد و برای خنداندن ما کافی نیست، حتی اگر چندین بار موفق به این کار شود. این فیلم برای آخرین بار تمام نام‌های اصلی بازیگران و کادر تولید از فیلم‌های قبلی را گرد هم می‌آورد، و تغییر کارگردان از جری پریس به جیم دریک به سختی قابل تشخیص است: کارگردان جدید واقعاً موفق شده روح مجموعه را به‌خوبی به تصویر بکشد و ادامه‌ای محترم به آن ببخشد. استیو گوتنبرگ با شخصیت خود، ماهونی، وداع می‌کند و برای آخرین بار با کار خود به‌خوبی از در بزرگ خارج می‌شود. مایکل وینزلو و باب گلدتوییت نیز در فرم بسیار خوبی هستند و به نظر می‌رسد که با شخصیت‌های خود حسابی سرگرم شده‌اند، به همراه تیم کازورینسکی عالی. شaron استون نیز یک اضافه غیرمنتظره بود، اما به لطف زیبایی ظاهری بازیگر به‌خوبی عمل می‌کند. از نظر فنی، فیلم واقعاً در سطحی هم‌تراز با پیشینیان خود قرار دارد و صحنه نهایی هوایی واقعاً شایسته تشویق به‌خاطر اجرا و نحوه انجام آن است. صحنه‌های خوب، لباس‌های آشنا، موسیقی متن بدون نقاط ضعف یا سورپرایز خاص و فیلمبرداری معقول، سناریوی فیلمی را تشکیل می‌دهد که اگرچه نتواند دلربا باشد، اما توانسته بیشتر طرفداران مجموعه را قانع کند.