فیلم Inferno 2016

**رون هاوارد و «جهنم»** دن براون از کتاب‌های معمایی‌اش پول زیادی به دست آورده و شهرت او باعث شده است که تقریباً تمام داستان‌هایش به پرده سینما راه پیدا کنند. در این فیلم، رون هاوارد رمان چهارم براون را که در فلورانس، ونیز و استانبول می‌گذرد، اقتباس کرده است. در این داستان، رابرت لنگدون در یک بیمارستان در فلورانس بیدار می‌شود و متوجه می‌شود که مورد...

**رون هاوارد و «جهنم»** دن براون از کتاب‌های معمایی‌اش پول زیادی به دست آورده و شهرت او باعث شده است که تقریباً تمام داستان‌هایش به پرده سینما راه پیدا کنند. در این فیلم، رون هاوارد رمان چهارم براون را که در فلورانس، ونیز و استانبول می‌گذرد، اقتباس کرده است. در این داستان، رابرت لنگدون در یک بیمارستان در فلورانس بیدار می‌شود و متوجه می‌شود که مورد حمله قرار گرفته و تیر خورده است و به دلیل دانستن اطلاعات مهمی که حافظه‌اش را از دست داده، تحت تعقیب قرار دارد. یعنی او به اندازه ما از ماجرا آگاه است! او با کمک یک پزشک جذاب سعی می‌کند بفهمد چه اتفاقی در حال رخ دادن است: بنابراین متوجه می‌شویم که یک فرد دیوانه مالتوسی تصمیم گرفته است ویروسی را برای کاهش یک‌سوم از جمعیت بشر ایجاد کند و در حال آماده‌سازی برای انتشار آن است. اگر در فیلم‌های قبلی براون موفقیت‌های قابل توجهی داشتیم، این فیلم از همان ابتدا محکوم به شکست است: «جهنم» شاید کم‌الهام‌ترین و بدترین کتاب این نویسنده باشد. و در این موارد معجزه‌ای وجود ندارد: یا منبع داستان خوب است یا بهتر است فراموشش کنید. فیلمنامه نیز اقتباسی ضعیف و ناامیدکننده است. چرا؟ زیرا پایانی که کاملاً با پایان کتاب متفاوت است و یک پایان جایگزین، کلیشه‌ای و احمقانه به ما می‌دهد، در حالی که به بخش ابتدایی داستان که خیلی ناگهانی آغاز می‌شود، وفادار می‌ماند. به عبارت دیگر، فیلمنامه تغییراتی ایجاد می‌کند که باید آنها را حفظ کند و به بخشی از کتاب که بیشترین نیاز به تغییر دارد، احترام می‌گذارد! دیالوگ‌ها و ساختار شخصیت‌ها نیز بد به نظر می‌رسند و همه چیز ظاهری ناپخته دارد. رون هاوارد به خوبی می‌داند که باید به این فیلم نگاه کند و سرش را مانند شتر مرغ در شن فرو کند. برای کارگردانی با این سطح و اعتبار، این فیلم به سادگی غیرقابل قبول است. آماتوریسم، بی‌توجهی و نحوه‌ای تقریباً سهل‌انگارانه در پرداختن به جزئیات... من این را برای یک کارگردان تازه‌کار یا بی‌استعداد می‌بخشم، اما نه برای هاوارد. تیم بازیگران دوباره شامل تام هنکس در نقش سمبولیست است. او کارش را به خوبی انجام می‌دهد و همه چیزهایی که باید ارائه دهد را به شکل متعهدانه و منسجم به نمایش می‌گذارد. فلیسیتی جونز نیز عملکرد خوبی داشت و هماهنگی ماهرانه‌ای بین عقل و احساس ایجاد کرد. سایر بازیگران در سطح پایین‌تری قرار دارند: عمر سی و آنا اولارو تأثیر چندانی نداشتند و زمان کمی در صحنه داشتند؛ ایرفان خان و سیدسه نودسن کار بهتری انجام دادند، اما همچنان در نقش‌های فرعی باقی ماندند. بن فاستر تقریباً هیچ تأثیری ندارد. از نظر فنی، فیلم به شدت به پرده سبز، CGI انبوه و جلوه‌های بصری و ویژه وابسته است. بدون آنها، فیلم مانند یک خانه کاغذی فرو می‌ریزد. من معمولاً در استفاده از این فناوری‌ها مشکلی نمی‌بینم، زیرا می‌توانند واقعاً به یک فیلم غنا ببخشند، اما در اینجا، به نظر می‌رسد که فیلم به نوعی بازی ویدیویی بزرگ تبدیل شده است، جایی که همه چیز در برابر زمان انجام می‌شود و خطرات به قدری متنوع هستند که حتی آنها را احساس نمی‌کنیم. دکورها و لباس‌ها نسبتاً خوب هستند و انتخاب مکان‌های فیلم‌برداری به ایده‌ها و مکان‌هایی که در کتاب بازدید شده احترام می‌گذارد. همچنین، موسیقی متن که دوباره توسط هانس زیمر ساخته شده، کاملاً مناسب است. متأسفانه، فیلمبرداری به طور بی‌فکر و بی‌ظرافت کارگردانی شده و کل کار ویرایش احساس شتاب‌زده، بیش از حد و بسیار خامی دارد.