فیلم Ammonite 2020

همان‌طور که شخصیت اصلی فیلم «آمونیت» شما را در ابتدا در فاصله نگه می‌دارد، این یک تصمیم عمدی است که باعث می‌شود آغوش بخش نهایی فیلم بسیار قدرتمندتر باشد. این فیلم داستانی گسترده از عشق پرشور نیست، بلکه سفری به سوی عشق و سفری با مقصدی غیرمنتظره است. شاید آنچه ماری به دنبالش است - فسیل واقعی که سعی در کشف آن در درون خود...

همان‌طور که شخصیت اصلی فیلم «آمونیت» شما را در ابتدا در فاصله نگه می‌دارد، این یک تصمیم عمدی است که باعث می‌شود آغوش بخش نهایی فیلم بسیار قدرتمندتر باشد. این فیلم داستانی گسترده از عشق پرشور نیست، بلکه سفری به سوی عشق و سفری با مقصدی غیرمنتظره است. شاید آنچه ماری به دنبالش است - فسیل واقعی که سعی در کشف آن در درون خود دارد - ارتباط با یک شخص دیگر نیست، بلکه ارتباط با خود او، قسمتی فراموش‌شده از خود که سال‌ها مدفون یا گرفته شده است. شارلوت راهی به سوی آن نجات است و به نوبه خود از تاریکی خارج می‌شود و به نوعی عشق و اشتیاق که گمان می‌کرده از دست رفته، بازمی‌گردد و از یافتن آن شگفت‌زده می‌شود. «آمونیت» فیلمی زیبا، عمیق و هوشمندانه است که با صداقت، یکپارچگی و حس شوخ‌طبعی غیرمنتظره‌ای ساخته شده که از دل سنگ بیرون می‌آید. این فیلم تأیید می‌کند که ایمان ما به فرانسیس لی کاملاً مستحکم است و در عین حال یک درام کلاسیک دیگر از نوع LGBTQ را ارائه می‌دهد که با انتظارات از زندگی‌هایی که این فیلم‌ها می‌توانند بررسی کنند، مقابله می‌کند. به عنوان سرگرمی، از تماشای «آمونیت» لذت بردم. شخصیت اصلی، ماری انینگ، زنی جذاب است. او کمی تندخو و ضد اجتماعی به نظر می‌رسد، حداقل در برابر غریبه‌ها. با این حال، او رفتارهای oppressive مادرش را تحمل می‌کند، شاید برای حفظ آرامش یا به دلیل خانواده بودن. او به تعقیب علم از طریق دیرینه‌شناسی متعهد است، اما برای تأمین هزینه‌ها، چیزهایی را می‌سازد که به توریست‌ها می‌فروشد. او شخصیت جالبی است که در یک شخصیت اصلی چیز بدی نیست. اما ماری انینگ یک شخصیت واقعی بود و به همین دلیل، فیلمسازان داستان او را با وارد کردن یک رابطه همجنس‌گرایانه که هیچ شواهد تاریخی از آن وجود ندارد، «ارتقاء» دادند. این همان کاری است که فیلم‌ها انجام می‌دهند و هرچند به داستان اضافه می‌کند، برای یک نواده ماری انینگ که از این موضوع سوال داشت که آیا این کار به شخصیت تاریخی او احترام می‌گذارد یا نه، تسلی بخشی کمی بود. این مرا به یاد فیلم «مرد سیندرلا» می‌اندازد که کارگردان با استعداد رون هاوارد آن را ساخته و در آن، پسر باکسر مکس بائر به خاطر اینکه هاوارد مکس را خشن‌تر از آنچه که بود نشان داده، اعتراض کرد. بائر انسانی بازیگوش بود و حتی باکسرهایی که با او می‌جنگیدند، او را خارج از رینگ دوست داشتند. اما این همان چیزی است که کارگردانان انجام می‌دهند. یکی از پیامدهای ممکن آن زیرنویس اضافه، پایان رمزآلود فیلم است. ما در مورد رابطه نهایی این دو زن در تردید هستیم و شاید بخشی از این به این دلیل باشد که تاریخ در مورد گرایش جنسی ماری انینگ به طور کلی بسیار مبهم است. اما این یک مستند نیست؛ این یک فیلم بیوگرافی است، که کاملاً با موضوع متفاوتی که قبلاً به آن اشاره کردم، در ارتباط است. اگر این فیلم ساخته نشده بود، با وجود جزئیات نادرست، هرگز نام ماری انینگ را نمی‌شنیدم. بنابراین فکر می‌کنم میراث او و جایگاهش در تاریخ در نهایت به لطف این فیلم بهبود یافته است. گاهی اوقات، واقعاً یک فیلم بیوگرافی محبوب باعث افزایش علاقه و توجه به یک شخصیت تاریخی می‌شود. این نمی‌تواند چیز بدی باشد، درست است؟ این اثر به زیبایی ساخته شده از فرانسیس لی و استیفان فونتین است که وجود نسبتاً فرودست دیرینه‌شناس انگلیسی قرن نوزدهم، ماری انینگ (با بازی کیت وینسلت) را به تصویر می‌کشد که بخش عمده‌ای از وقتش را به جستجوی صدف‌ها و فسیل‌ها در سواحل می‌گذراند و آن‌ها را ترمیم و در فروشگاهی کوچک که با مادر بیمار خود (با بازی جمز جونز) شریک است می‌فروشد. ورود رودریک مرچیسون (با بازی جیمز مک‌آردل) و همسرش شارلوت (با بازی سیرشا رونان) زندگی یکنواخت و ناامیدکننده او را تغییر می‌دهد. رودریک ابتدا به او پول می‌دهد تا نشان دهد چگونه می‌تواند آمونیت را شناسایی کند، اما سپس همسرش را برای بهبودی از بیماری نامشخصش در اختیار او قرار می‌دهد. داستان اساساً در مورد چگونگی پیوند این دو زن است و اینکه چگونه این پیوند افزایش می‌یابد و شامل دو بازی قدرتمند از شخصیت‌های اصلی است که با رابطه به آرامی شعله‌ور خود دست و پنجه نرم می‌کنند. به همراه لی، آن‌ها موفق می‌شوند احساس اشتیاق خود را به شیوه‌ای عمدتاً غیرشور و در عین حال غیرعاری از حس نشان دهند. اما مشکل این است که فیلم واقعاً ریتم و شخصیت‌پردازی کافی ندارد. این فیلم نیاز به برگزاری یک جشن سکس ندارد، بلکه دیالوگ‌های آن به حدی کم است که به صرفه‌جویی می‌رسد. چرا آن‌ها پیوند می‌زنند؟ در برخی مواقع، ارتباط آن‌ها سخت قابل درک است و حتی مختصر است - و یک وابستگی مادری که به نظر می‌رسد قدرت شیمی آن‌ها را به عنوان افرادی که در حال عاشق شدن هستند، تضعیف می‌کند. چندین حضور دلنشین از فیونا شاو و جمز جونز وجود دارد (که به نوعی نقش خود را از «کشور خدا» (۲۰۱۷) تکرار می‌کند) و یک انتقاد صریح از جامعه علمی مرد محور وجود دارد که سعی کرده مهارت‌های مشخص ماری انینگ را نادیده بگیرد. اما به عنوان یک فیلم برای پرده بزرگ، واقعاً عمق کافی ندارد - ما مجبوریم بیش از حد حدس بزنیم و این مرا کمی خالی احساس کرد. با وجود اینکه تولید و فیلمبرداری قبل از فیلم زیبا «پرتره‌ای از یک خانم در آتش» اثر سلین سیامما آغاز شده بود، فیلم «آمونیت» فرانسیس لی بعداً منتشر شد و نمی‌تواند از مقایسه با آن اجتناب کند. این دو فیلم در این مورد مشابه هستند که هر دو در مکان‌های دورافتاده ساحلی اتفاق می‌افتند، بر یک رابطه همجنس‌گرایانه تمرکز دارند و آثار دوره‌ای هستند. با این حال، شباهت‌ها همین‌جا به پایان می‌رسد. در حالی که «پرتره‌ای از یک خانم در آتش» در اوج خود قرار دارد، «آمونیت» در حال لغزش است.