فیلم Sansho the Bailiff 1954

وقتی یک فرماندار بی‌خطر از یک استان تلاش می‌کند تا از مردمش در برابر خشونت نظامی محافظت کند، از مقام خود عزل و تبعید می‌شود. همسر و فرزندانش ناچار می‌شوند به دنبال او بروند و در این مسیر، به شدت بی‌سلاح و ناتوان هستند و به دست قاچاقچیان انسان می‌افتند که خانواده را متلاشی می‌کنند. دختر و پسر جوان به زودی توسط شخصیت اصلی فیلم...

وقتی یک فرماندار بی‌خطر از یک استان تلاش می‌کند تا از مردمش در برابر خشونت نظامی محافظت کند، از مقام خود عزل و تبعید می‌شود. همسر و فرزندانش ناچار می‌شوند به دنبال او بروند و در این مسیر، به شدت بی‌سلاح و ناتوان هستند و به دست قاچاقچیان انسان می‌افتند که خانواده را متلاشی می‌کنند. دختر و پسر جوان به زودی توسط شخصیت اصلی فیلم خریداری می‌شوند و مجبور به انجام کارهای سخت و بی‌رحمانه‌ای می‌شوند که تنها پسر او، "تارو" (آکیتاکه کونو)، به شدت نگران آن است. آیا او می‌تواند کمک کند؟ آیا آن‌ها می‌توانند در برابر این بی‌توجهی و سرکوب، نشانه‌هایی از شرافت و نجابت گذشته خود را حفظ کنند؟ آیا خانواده هرگز به یکدیگر می‌پیوندند؟ این فیلم از نظر بصری فوق‌العاده است. عکاسی آن تاریک و غم‌انگیز است و به طرز مؤثری احساس اندوه را برای کودکان در تلاش برای بقا در زندگی جدیدشان برمی‌انگیزد. جرقه‌هایی از امید وجود دارد، اما کنجی میزوگوشی به خوبی انتظارات ما را مدیریت می‌کند. در اینجا هیچ راهی طلایی وجود ندارد، و هرچند که سرزمین‌های آفتابی در افق هستند، اما هیچ ایده‌ای نداریم که آیا کودکان ممکن است به آن‌ها برسند یا نه. بازیگری در این فیلم با وقار و شخصیت‌محور است، به‌ویژه "انجو" جوان (کیوکُو کاگاوا) که سعی می‌کند از برادر کوچک و آسیب‌پذیر خود "زوشیو" (یوشیاکی هاناگی) مراقبت کند. موسیقی فیلم به زیبایی با ترکیبی از تم‌های ژاپنی و کلاسیک ساخته شده که به خوبی تضاد تصاویر فقر، ثروت، بی‌رحمی و مهربانی در این داستان وحشت و انتقام را به تصویر می‌کشد. فیلم‌برداری با نمایش در صفحه نمایش بزرگ تأثیر بیشتری دارد و داستان و تصاویر را به طرز مؤثری منتقل می‌کند، اما حتی در تلویزیون نیز این دو ساعت واقعاً شما را درگیر می‌کند.