فیلم Scream 1996

"Scream" اولین فیلمی بود که با قوانین جدید، داستان متا و پیچش‌های غیرمنتظره، ژانر ترسناک را بازتعریف کرد. این فیلم به طور همزمان تمام قوانین را رعایت کرده و به شیوه‌ای درخشان آنها را شکسته است و با استفاده از هر کلیشه‌ای در فیلم‌های ترسناک، انتظارات را تنظیم و زیر پا می‌گذارد. "Scream" یک سرود عاشقانه برای طرفداران فیلم‌های ترسناک است که به خوبی با...

"Scream" اولین فیلمی بود که با قوانین جدید، داستان متا و پیچش‌های غیرمنتظره، ژانر ترسناک را بازتعریف کرد. این فیلم به طور همزمان تمام قوانین را رعایت کرده و به شیوه‌ای درخشان آنها را شکسته است و با استفاده از هر کلیشه‌ای در فیلم‌های ترسناک، انتظارات را تنظیم و زیر پا می‌گذارد. "Scream" یک سرود عاشقانه برای طرفداران فیلم‌های ترسناک است که به خوبی با میراث فیلم‌های پر از ترس که پیش از آن آمده‌اند، آشناست و در عین حال چیزی جدید، نوآورانه، جسورانه و شگفت‌انگیز خلق می‌کند. شوخ‌طبعی تاریک "Scream" و ارادتش به نقاط قوت تکراری داستان‌های ترسناک منجر به یکی از نخستین فیلم‌های متا در تاریخ سینما شد. شخصیت‌ها می‌دانند که در یک فیلم ترسناک واقعی زندگی می‌کنند و با این حال تصمیمات احمقانه و پیش‌بینی‌شده‌ای می‌گیرند که بینندگان را در نوعی احساس امنیت فریب می‌دهد و سپس با شکستن تمام قوانین و ارائه پیچش‌ها و چرخش‌های غیرمنتظره، آنها را شگفت‌زده می‌کند. "Scream" اولین فیلم از این نوع بود و یک زیرژانر جدید در ترسناک و یک فرانچایز سینمایی را معرفی کرد که پس از گذشت بیش از ۲۵ سال هنوز هم ادامه دارد. این فیلم نفس تازه‌ای به فرانچایز اسلشر بخشید و پس از نزدیک به ۳۰ سال هنوز هم خوب به نظر می‌رسد. داستان این فیلم ساختار کلیشه‌ای را دنبال می‌کند که تقریباً تمام فرانچایزهای بزرگ اسلشر اوایل دهه ۱۹۷۰ و اوایل ۱۹۸۰ را مدل‌سازی می‌کند، اما این کاملاً هدف اصلی است. "Scream" به طور کامل از نقاط قوت فیلم‌های ترسناک آگاه است و آنها را به شیوه‌ای خلاقانه با افزودن نظریات و کمدی‌های ظریف که توسط شخصیت‌ها در طول فیلم ارائه می‌شود، استفاده می‌کند. این فیلم به هیچ وجه یک کمدی کامل نیست؛ شوخی‌ها یا طنزهای تحمیلی وجود ندارد، بلکه بیشتر یک کمدی تاریک است که در پس‌زمینه به خود می‌خندد. اجراهای بازیگران اصلی بسیار خوب بودند. نِو کمپبل عملکردی فوق‌العاده و جسورانه ارائه داد و انتخاب مناسبی برای رهبری این فرانچایز است. او قادر به مقابله به شیوه‌ای خشن است و در رقابت با لوری استرود از "Halloween" به عنوان بهترین دختر نهایی من قرار دارد. کورتنی کاکس هم بسیار خوب بود؛ او زمان محدودی روی پرده داشت اما توانست از آن به خوبی استفاده کند. دیوید آرکت هم متوسط بود؛ او به هیچ وجه مرا شگفت‌زده نکرد و به نظر من قابل تعویض است. متیو لیلارد مورد علاقه من در این فیلم بود؛ عملکرد او افراطی و به شدت دیوانه‌وار بود که خیلی خوب جواب داد. اسکی اولریچ هم خوب بود، اما به نظر من در مقایسه با لیلارد در پس‌زمینه قرار داشت. کارگردانی این فیلم بسیار خوب بود. وس کریون کار فوق‌العاده‌ای در ارائه نماهای منحصر به فرد و استفاده از زوایای دوربین انجام داد. با این حال، فکر می‌کنم این فیلم به کمی بیشتر از خون و خشونت نیاز دارد، چرا که یک فیلم اسلشر است. واقعاً فقط یک قتل وجود داشت که برای من به یادماندنی بود. برای اینکه یک ادای احترام و نقد به ژانر اسلشر باشد، در بخش قتل کمی کمبود داشت. همچنین، مدت زمان فیلم کمی طولانی به نظر می‌رسید و فکر می‌کنم اگر این زمان به حدود ده دقیقه کاهش یابد، تجربه تماشای بهتری خواهد داشت. در کل، فکر می‌کنم این فیلم کمی بیش از حد مورد ستایش قرار گرفته، اما هنوز هم فیلمی عالی و شایسته تحسین (در بیشتر موارد) است. **نمره:** ۷۹% | **نظر:** عالی