فیلم All About Eve 1950

این فیلم کلاسیک باید مورد توجه قرار گیرد، با دیالوگ‌ها و فیلمنامه‌ای عالی و بازی فوق‌العاده از بت دیویس. بازی‌های بی‌نظیر همه بازیگران، به‌ویژه بت دیویس، آن بلکستر و جورج سندرز، باعث شد تا بیشتر از خود داستان، جذب فیلم شوم، هرچند دیالوگ‌ها شگفت‌انگیز بودند. به‌طور کلی چیز فوق‌العاده‌ای نیست، اما هنوز هم سرگرم‌کننده است. **4.0/5** **کمربندهای خود را ببندید: این یکی از بهترین...

این فیلم کلاسیک باید مورد توجه قرار گیرد، با دیالوگ‌ها و فیلمنامه‌ای عالی و بازی فوق‌العاده از بت دیویس. بازی‌های بی‌نظیر همه بازیگران، به‌ویژه بت دیویس، آن بلکستر و جورج سندرز، باعث شد تا بیشتر از خود داستان، جذب فیلم شوم، هرچند دیالوگ‌ها شگفت‌انگیز بودند. به‌طور کلی چیز فوق‌العاده‌ای نیست، اما هنوز هم سرگرم‌کننده است. **4.0/5** **کمربندهای خود را ببندید: این یکی از بهترین فیلم‌های قرن بیستم است.** فیلم‌های کاملاً بی‌نقص زیادی وجود ندارند و من هم تعداد کمی از آن‌ها را می‌شناسم. با این حال، این فیلم تقریباً به‌طور قطع یکی از آن‌هاست. نتیجه ترکیب ایده‌آل عواملی است که به‌طور هماهنگ با هم جمع شده‌اند تا این اثر هنری را بسازند. این فیلمی است که امروز به همان اندازه لذت‌بخش است که پنجاه سال پیش بود. اما وقتی درباره فیلم‌های کلاسیک صحبت می‌کنیم، این فیلم به‌عنوان یکی از اولین‌ها به ذهن نمی‌آید. دلیلش چیست؟ توضیحش دشوار است، اما احساس می‌کنم که فیلم هرگز واقعاً دل مردم را لمس نکرده است. این فیلم در حال حاضر شایسته توجه بیشتری است و تماشایش ارزشمند می‌باشد. من یکی از آن‌ها نیستم که کیفیت یک فیلم را با جوایزی که دریافت می‌کند بسنجند (هرچند همیشه باید به آن توجه کرد)... اما این فیلم یکی از پرنامزدترین فیلم‌ها برای جوایز اسکار است، با چهارده نامزدی که چیزی است که به‌ندرت برابر آن دیده می‌شود و شش تندیس برنده، از جمله بهترین فیلم. فیلم با نمایشی از یک مراسم آغاز می‌شود که در آن یک بازیگر به نام ایو، یک جایزه مهم برای بازی‌اش در تئاتر دریافت می‌کند. سپس داستان به یک سال قبل برمی‌گردد تا به‌صورت فلاش‌بک، همه‌چیزهایی که تا آن لحظه اتفاق افتاده را نشان دهد. و به این ترتیب، ما شاهد صعود ایو، یک بازیگر مبتدی از ریشه‌های نامشخص هستیم که موفق می‌شود احساس ترحم و همدردی مارگو چانینگ، بزرگ‌ترین ستاره صحنه‌ها را برانگیزد. فیلم به‌خوبی دو شخصیت را بررسی می‌کند و نحوه ارتباط آن‌ها با یکدیگر را به تصویر می‌کشد. ایو برای بخشی از فیلم، شخصیت مبهمی است و حتی پس از آنکه جنبه‌های تاریک شخصیتش را می‌بینیم. مارگو به‌نظر می‌رسد شخصیتی بسیار تحمل‌ناپذیر باشد، اما او قلبی خوب دارد که زیر انبوهی از خودخواهی و ویژگی‌های بزرگ یک دیوای تئاتر پنهان شده است. بر اساس یک داستان کوتاه و به‌طور هوشمندانه توسط جوزف منکیویچ، کارگردانی که فیلمنامه را تضمین می‌کند، این فیلم بازیگران عالی و دیالوگ‌های به‌یادماندنی دارد که پر از جملات قابل نقل قول است که احتمالاً آن‌ها را جایی شنیده‌ایم. بازیگران به‌خوبی به رهبری بت دیویس، بازیگری بسیار بااستعداد و کاریزماتیک که همه چیزش را در این فیلم گذاشته، هدایت می‌شوند و در اینجا، از نظر من، به اوج کارش دست یافته است. تفاوت بین مارگو، شخصیت، و دیویس، شخص واقعی، آن‌قدر نازک است که می‌توان گفت او شخصیت را به زندگی واقعی‌اش آورده است. این یک تمرین دراماتیک واقعاً فوق‌العاده است و همین موضوع در مورد همبازی او، آن بلکستر، که ایو را بازی می‌کند، صدق می‌کند. نحوه همکاری آن‌ها در صحنه‌ها بسیار جذاب است. من همچنین از سلست هولم، جورج سندرز و هیوج مارلوو نیز خیلی خوشم آمد، هرچند مردان این گروه به‌خوبی همتایان زنشان نیستند. با توجه به اینکه این فیلم سیاه و سفید است، ممکن است برای تماشاگران امروزی کمی ناامیدکننده باشد، اما من این را به‌عنوان یک مشکل نمی‌بینم. برعکس، من واقعاً از فیلم‌برداری لذت بردم و فکر می‌کنم فیلم از نظر ظاهری و زیبایی بصری بسیار باوقار است. بعضی صحنه‌ها و حرکات دوربین را عجیب یافتم، اما فکر می‌کنم برخی از آن‌ها واقعاً در فیلم‌های این دوره نادر هستند. در مورد لباس‌ها، من واقعاً از نحوه تطابق آن‌ها با داستان خوشم آمد و برخی از لباس‌ها و پوشش‌های بازیگران ارزش طراحی مد بالا را دارند. فیلم دارای مقداری شوخ‌طبعی ضمنی است که ممکن است از دیدگاه برخی تماشاگران پنهان بماند، مانند آن قطعه پیانویی که دیویس، در حال مستی، بارها گوش می‌دهد و بعداً آن را "احساسات ارزان" می‌نامد. سلست هولم ("کارن") به "ایو" (آن بلکستر) که برای دیدن ستاره صحنه "مارگو چانینگ" (بت دیویس) در اطراف منتظر است، احساس ترحم می‌کند. او تصمیم می‌گیرد او را به خانه‌اش ببرد و به او معرفی کند. "چانینگ" - با وجود اعتراضات نسبتاً تندیار از دستیارش "برودی" (تلا ریتر) - و نویسنده "ریچاردز" (هیوج مارلو) به این زن جوان دلنشین علاقه‌مند می‌شوند که داستانی نسبتاً غم‌انگیز درباره وضعیت کنونی‌اش تعریف می‌کند. سپس متوجه می‌شویم که "ایو" به خانه مربی جدیدش، که به‌طور فزاینده‌ای ناامید شده، راه یافته است و - آیا او واقعاً همان‌طور که به نظر می‌رسد است؟ دیویس در اوج بازیگری خود در این درام است. شخصیت‌پردازی او از ستاره سالخورده قوی و تأثیرگذار است - به‌ویژه وقتی که او یک مهمانی خوشامدگویی برای شوهر آینده‌اش "سمپسون" (گری مریل) برگزار می‌کند و نقل قول "کمربندهای خود را ببندید" با تأثیر سینمایی ویران‌کننده‌ای بیان می‌شود. هولم نیز به‌عنوان واسطه بین این دو زن واقعاً مؤثر است، اما واقعاً بلکستر است که نمایش را می‌دزدد. شما فقط می‌دانید که او نمی‌تواند به‌طرز خالص و معصوم، به‌عنوان شیرینی و نور باشد که به تصویر می‌کشد. خوشبختانه، ما منتقد بدجنس "آدیسون دوویت" (احتمالاً یکی از بهترین بازی‌های مکمل جورج سندرز) را داریم که به ما کمک می‌کند تا از توطئه و دسیسه‌ها جلوتر باشیم و همچنین اطمینان حاصل کنیم که مقداری از تنبیه الهی در انتها به‌خوبی اعمال شود. این یک درام جذاب است که شش شخصیت اصلی را برای توسعه و تحول در مقابل ما قرار می‌دهد و همه چیزهای خوب و بد در مورد طبیعت انسان و پرورش را نمایان می‌سازد. جوزف ل. منکیویچ داستان تند و تیز و گیرا از ماری اور را به‌خوبی به تصویر می‌کشد و اگرچه داستان از ابتدا تا انتها یکسان است و پایان را از تنش خالی می‌کند، هنوز هم یک سفر ستاره‌ای با چاله‌های پرماجرا است.