فیلم Ned Kelly 2003

نقد فیلم "ند کلی" به کارگردانی گرگور جورdan و نویسندگی جان مایکل مک‌دونا، بر اساس داستان "نور خورشید ما" نوشته رابرت درو، با بازی هیت لجر، اورلاندو بلوم، نائومی واتس، جفری راش و جوئل ادگرتون تولید شده است. موسیقی اثر را کلاوس بادلت و فیلم‌برداری آن را الیور استیپلتون انجام داده‌اند. آیا ند کلی همان رابین هود استرالیا است؟ شاید نه، اما نام و ماجراهای او...

نقد فیلم "ند کلی" به کارگردانی گرگور جورdan و نویسندگی جان مایکل مک‌دونا، بر اساس داستان "نور خورشید ما" نوشته رابرت درو، با بازی هیت لجر، اورلاندو بلوم، نائومی واتس، جفری راش و جوئل ادگرتون تولید شده است. موسیقی اثر را کلاوس بادلت و فیلم‌برداری آن را الیور استیپلتون انجام داده‌اند. آیا ند کلی همان رابین هود استرالیا است؟ شاید نه، اما نام و ماجراهای او برای همیشه زنده خواهند ماند. مانند بسیاری از فیلم‌های مشابه مانند "دلیر" (Braveheart)، بهتر است این فیلم‌ها را به‌عنوان تفسیراتی از رویدادها و شخصیت‌های واقعی در نظر بگیریم تا حقایق تاریخی دقیق. اساس داستان ند کلی در این فیلم وجود دارد و تصویر ساخته شده حول او به‌خوبی ارائه شده است. همچنین بازی‌های قوی شخصیت‌ها توسط بازیگران اصلی (با وجود لهجه‌های متغیر و ریش‌های نامناسب) و هوش شاعرانه جوردا باعث شده که فیلم از نظر فضاسازی و احساس واقعی غنی باشد. با این حال، مشکلاتی مانند محدودیت بودجه و زمان نمایش باعث شده‌اند که بخش‌های زیادی از داستان ناقص به نظر برسند. همچنین، استفاده ناکافی از جفری راش که با وجود بازی در یک شخصیت کلیدی در افسانه کلی، در حاشیه داستان قرار دارد، از دیگر مشکلات فیلم است. با این حال، این مشکلات نمی‌توانند مانع از آن شوند که فیلم به یک اثر سرگرم‌کننده تبدیل نشود. فیلم به‌طور مداوم زیباست، موسیقی غم‌انگیز بادلت واقعاً جذاب است و صحنه‌های اکشن به‌خوبی توسط جوردا کارگردانی شده‌اند. ما هنوز منتظر فیلم نهایی درباره باند ند کلی هستیم، زیرا هرچند این فیلم با دقت به داستان‌های منبع ساخته شده است، اما تنها سطحی از این دوره جذاب تاریخ استرالیا را مورد بررسی قرار می‌دهد. این موضوع که با مشکلی به نام "سندرم تایتانیک" روبه‌رو است، همیشه سخت است؛ زیرا هیچ خطری در مورد نتیجه نهایی وجود ندارد و واقعاً به کیفیت نویسندگی و بازیگری بستگی دارد که آیا ما حوصله می‌کنیم تا آن را تماشا کنیم یا نه. هیت لجر در نقش اصلی بد نیست؛ او استرالیایی از تبار ایرلندی (و جنایتکار) است که بارها با پلیس‌های فاسد برخورد می‌کند. او و برادرش دن (با بازی لورنس کینلان) و اورلاندو بلوم (با نقش جوزف بیرن)، به نوعی به نسخه‌ای از رابین هود تبدیل می‌شوند که مصمم است نابرابری‌های آشکار جامعه در ویکتوریا و نیو ساوت ولز را اصلاح کند. لهجه بلوم به‌طور مستقیم از "رنگین‌کمان فینیان" می‌آید، اما نائومی واتس در نقش جولیا و کریس مک‌کواید در نقش مادرش، الن، عملکرد خوبی دارند. جفری راش به‌عنوان رهبر پلیس تحت تعقیب توسط دولت منصوب می‌شود، اما حضور غالب معمولش در اینجا چندان مؤثر نیست؛ او واقعاً کار یا دیالوگ کافی ندارد. کسانی که بسیار دقیق هستند، ممکن است در پایان چارلز تینگوِل (با یادآوری "بازرس کراوداک") را نیز ببینند. فیلم خشن است اما نه به شدت؛ ما جانب از کلی را مشاهده می‌کنیم که به این اقدام کشیده شده و اگرچه او دقیقاً از آن متنفر نیست، اما اصولی دارد. جزئیات خوب ارائه شده‌اند؛ ما حس فقر نسبی‌ای که در آن زندگی می‌کردند را درک می‌کنیم و نویسندگی و کارگردانی فیلم تنگ و با ریتم مناسبی پیش می‌رود. با توجه به آنچه که از این مرد و باندش می‌دانم، این تصویر به دقت کامل‌ترین نمایش از لحظه‌های کوتاه او در نورافکن نیست، اما در مجموع، ارزش دیدن دارد.