فیلم The Illusionist 2006

هنگامی که برای اولین بار به این فیلم نگاه کردم، مطمئن نبودم که آیا خوب خواهد بود یا نه... اما کاملاً شگفت‌زده شدم که این فیلم چقدر خوب است. بازیگران همه نقش‌های خود را به خوبی ایفا کردند. داستان فیلم بسیار خوب است و من را مجبور به تماشا کرد. به طور کلی، یک فیلم عالی که ارزش دیدن دارد. زندگی و مرگ. فضا و زمان....

هنگامی که برای اولین بار به این فیلم نگاه کردم، مطمئن نبودم که آیا خوب خواهد بود یا نه... اما کاملاً شگفت‌زده شدم که این فیلم چقدر خوب است. بازیگران همه نقش‌های خود را به خوبی ایفا کردند. داستان فیلم بسیار خوب است و من را مجبور به تماشا کرد. به طور کلی، یک فیلم عالی که ارزش دیدن دارد. زندگی و مرگ. فضا و زمان. سرنوشت و شانس. این‌ها نیروهای جهان هستند. «جادوگر» به کارگردانی نیل برگر ساخته شده و برگر فیلمنامه را از داستان «جادوگر آیزنهایم» نوشته استیون میلهاوزر اقتباس کرده است. این فیلم با بازی ادوارد نورتون، پل جیاماتی، جسیکا بیل و روفوس سوئل همراه است. موسیقی اثر فیلیپ گلاس و فیلم‌برداری آن توسط دیک پاپ انجام شده است. این فیلم یک معمای عاشقانه تاریخی فوق‌العاده است که پر از اسرار جادویی و ناپایداری سیاسی است. داستان اساساً حول شخصیت نورتون به نام آیزنهایم جادوگر می‌چرخد که در دوران بزرگسالی با سوفی (بیل)، عشق دوران کودکی‌اش، روبه‌رو می‌شود و متوجه می‌شود که او در حال ازدواج با ولیعهد لئوپولد (سوئل) است. لئوپولد شهرت بدی دارد و خیلی زود آیزنهایم به نفرت لئوپولد دچار می‌شود، که او را مجبور می‌کند تا برای نجات سوفی و خودش، بزرگ‌ترین ترفند جادویی را به اجرا بگذارد. نیل برگر فیلمی را خلق کرده که همه چیز را در خود دارد. داستان محکم و جذاب است و به‌خوبی نشان می‌دهد که هیچ‌چیز در داستان‌های مربوط به ترفندهای جادویی آن‌طور که به نظر می‌رسد نیست. طعم‌های تاریخی به‌خوبی جمع‌آوری شده‌اند و لوکیشن‌های جمهوری چک به‌خوبی نمایانگر وین در اوایل قرن بیستم هستند. تولید هنری و لباس‌ها نیز با فضای زمانی هماهنگ است. موسیقی گلاس بر روی فیلم نواخته شده و فیلم‌برداری پاپ فوق‌العاده زیباست و رنگ‌ها به‌گونه‌ای هستند که می‌توان در آن‌ها گم شد. ترفندهای جادویی جذاب هستند و به‌واقع لازم‌اند، زیرا داستان به‌طور مرموزی اشاره می‌کند که آیا آیزنهایم ممکن است قدرت‌های ماورایی داشته باشد؟ داستان از نظر تاریخی ارزشی ندارد، اما به‌هرحال جذاب است. همه‌چیز به افشاگری‌های نهایی منتهی می‌شود و بخشی از آن به این بستگی دارد که آیا نتیجه‌گیری ارزش بلیط ورودی را دارد یا خیر؟ قطعاً ارزشش را دارد، حتی اگر از دیدگاه شخصی، این نویسنده دوست داشت که فیلم پنج دقیقه قبل از افشای نهایی پایان یابد. در هر صورت، با بازیگری هوشمندانه (جیاماتی به‌عنوان بازپرس پلیس درخشیده است) و بدون اغراق، این فیلم به‌طور کامل احساسات را درگیر می‌کند و پاداش‌های سرگرم‌کننده‌ای را ارائه می‌دهد. ۸ از ۱۰ این فیلم را در طول سال‌ها چندین بار دیده‌ام و هنوز هم آن را سرگرم‌کننده و رضایت‌بخش می‌یابم، که بخش بزرگی از آن به خاطر بازی ادوارد نورتون است. به‌نوعی، هرچند به‌خوبی کارگردانی نشده، این فیلم را بیشتر از «پرستیژ» که فیلم فوق‌العاده‌ای به‌تنهایی است، ترجیح می‌دهم.