فیلم Testament of Youth 2014

درس‌هایی که جنگ جهانی اول به ما آموخت این است که نباید بگذاریم این تجربه فراموش شود. این فیلم من را به یاد «توبه» می‌اندازد، هرچند که فیلمی مشابه نیست، جز اینکه یکی از عزیزان به جنگ می‌رود و فرد دیگری به عنوان پرستار در ارتش خدمت می‌کند. در واقع، این فیلم زندگی‌نامه‌ای از ورا بریتین جوان است که در انگلستان در سال ۱۹۱۴ اتفاق می‌افتد....

درس‌هایی که جنگ جهانی اول به ما آموخت این است که نباید بگذاریم این تجربه فراموش شود. این فیلم من را به یاد «توبه» می‌اندازد، هرچند که فیلمی مشابه نیست، جز اینکه یکی از عزیزان به جنگ می‌رود و فرد دیگری به عنوان پرستار در ارتش خدمت می‌کند. در واقع، این فیلم زندگی‌نامه‌ای از ورا بریتین جوان است که در انگلستان در سال ۱۹۱۴ اتفاق می‌افتد. او آرزوی تحصیل در دانشگاه آکسفورد را دارد، اما در عین حال جنگ جهانی اول آغاز می‌شود و رویای او را به تعویق می‌اندازد در حالی که عزیزانش در جنگ می‌جنگند. او به هر طریقی تلاش می‌کند تا آنها را نجات دهد و به خانه برگرداند. برای این کار، او با دشواری‌های زیادی مواجه می‌شود و در حینی که جنگ به پایان نزدیک می‌شود، فیلم نیز به پایان می‌رسد. به نظر من فیلم کمی طولانی بود، اما بدون اینکه به سمت پایان شتابزده برود، تمامی جزئیات مهم را پوشش می‌دهد. این فیلم تم ضد جنگ دارد و مبارزات افرادی را که به طور مستقیم با جنگ در ارتباط هستند به تصویر می‌کشد. مانند والدین، نامزدها، خواهر و برادرها و دوستانی که عزیزانشان را به جنگ می‌فرستند. به ویژه تأثیرات ناگهانی جنگ بر نسل جوان را به تصویر می‌کشد. همانطور که عنوان فیلم نشان می‌دهد، ورا داستانش را با یادآوری خاطراتش روایت می‌کند. فیلم نبردها را نشان نمی‌دهد، بلکه تنها چند ثانیه از آنها را در چند نوبت به نمایش می‌گذارد. آلیسیا ویکندر در این فیلم بهترین عملکرد خود را به نمایش گذاشت. او در فیلم‌های اخیرش بسیار تأثیرگذار بود. لوکیشن‌های فیلم‌برداری نیز زیبا بودند و برخی از مناظر روستایی دیدنی بودند. صحنه پایانی واقعاً دل‌ما را می‌شکند و احساسات ورا را به ما منتقل می‌کند. کتابی که این فیلم بر اساس آن ساخته شده، در آن زمان پرفروش بود، اما فقط داستان شخصی بود، هرچند که جنگ جهانی دوم نیز به وقوع پیوست. این فیلم درباره یک جنگ احمقانه است. اولین اشتباه بزرگ بشر در دنیای مدرن، که با اشتباهات دیگری دنبال شد. 8/10 به یاد دارم که از درام‌سازی بی‌بی‌سی در سال ۱۹۷۹ درباره خاطرات ورا بریتین و تجربیاتش در خلال جنگ بزرگ لذت بردم. همه چیز کمی شبیه «نارنیا» است، زیرا خانواده او در آرامش و رفاه نسبی زندگی می‌کنند در حالی که او (آلیسیا ویکندر) به دنبال شغفش در کالج سمرویل است. برادرش، ادوارد (تارون اگرتون) مشتاق است که به خدمت برود، اما پدرشان (دومینیک وست) با این موضوع مخالف است و از او می‌خواهد که سعی کند او را «متقاعد» کند. این آغاز درگیری او در این جنگ است، درگیری که او را با وحشت‌های هولناک و چالش‌های شخصی و احساسی روبرو می‌کند و در نهایت زندگی‌اش را برای همیشه تغییر می‌دهد. نه تنها برادرش بلکه دوستش ویکتور (کالین موریگان) و نامزدش رولاند لایتون (کیت هرینگتون) نیز می‌خواهند بجنگند و به همین دلیل او به ناگاه خود را بی‌خانمان و گم‌شده می‌بیند و در دانشگاه تحت نظر میس لوریمر (میرا ندو) تحصیل می‌کند - اما دیگر از ارزش آن مطمئن نیست. مصمم به ارائه کمک‌های عملی به تلاش‌های جنگی، او به عنوان پرستار ثبت‌نام می‌کند و به فرانسه می‌رود، جایی که به طور مستقیم با آسیب‌های جنگ و نتایج آن روبرو می‌شود و در این دو ساعت بعدی، حس افتخار، حساسیت‌ها و وحشی‌گری این جنگ را تجربه می‌کنیم. نوعی وحشی‌گری بی‌تفاوت که ممکن است به نظر بی‌فایده بیاید، اگر نه به خاطر فداکاری کسانی که حاضرند امروز خود را برای فردای دیگری فدای کنند. این فیلم به زیبایی فیلم‌برداری شده و ویکندر با ارائه تصویری احساسی و قوی از نه تنها این زن، بلکه از یک نسل کامل که برای چنین دوره طولانی و دل‌خراش آماده نبودند، ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد. هرینگتون به راحتی قابل تماشا است، اما برای این نقش بهترین گزینه نیست. واقعاً، من او را کمی ضعیف یافتم. شاید این نشان‌دهنده بی‌گناهی یک افسر عادی باشد که با یونیفورمی تازه دوخته شده به جنگ می‌رود، در حالی که فکر می‌کند همه چیز تا کریسمس تمام خواهد شد، اما من فقط احساس کردم که سهم او کمی ضعیف است. این تنها یک نکته جزئی است، زیرا در غیر این صورت داستانی جذاب است که ارزش دیدن دارد و به ما فرصتی می‌دهد تا به تمایل مداوم بشر به پیدا کردن راه‌های جدید برای کشتن یکدیگر بیندیشیم.