فیلم The Curse of La Llorona 2019

این فیلم به اندازه «راهبه» بد نیست، بگذارید این را همین ابتدا بگویم. اگر بخواهیم یک نکته مثبت از این فیلم بگوییم، مهارت‌های کارگردانی مایکل چاوِس را نشان می‌دهد که امیدی برای «احضار ۳» به همراه دارد. برخلاف دیگر اسپین‌آف‌های این مجموعه، «نفرین لا یورونا» به خوبی از توضیحات خسته‌کننده کاسته و صحنه‌های ترسناک خود را تقویت کرده است، صرفاً به خاطر کارگردان توانمندتر. صحنه‌های...

این فیلم به اندازه «راهبه» بد نیست، بگذارید این را همین ابتدا بگویم. اگر بخواهیم یک نکته مثبت از این فیلم بگوییم، مهارت‌های کارگردانی مایکل چاوِس را نشان می‌دهد که امیدی برای «احضار ۳» به همراه دارد. برخلاف دیگر اسپین‌آف‌های این مجموعه، «نفرین لا یورونا» به خوبی از توضیحات خسته‌کننده کاسته و صحنه‌های ترسناک خود را تقویت کرده است، صرفاً به خاطر کارگردان توانمندتر. صحنه‌های زیبای یک‌تکه در طول فیلم پخش شده‌اند که نه تنها تنش را افزایش می‌دهند بلکه نشان می‌دهند که چاوِس واقعاً برای ایجاد یک محیط ترسناک تلاش می‌کند. او همچنین برخی از ترس‌های ناگهانی مؤثر و نوآورانه را ارائه می‌دهد، هرچند که بیشتر آنها هنوز هم دنبال زمان‌بندی پیشبینی‌پذیر و کسل‌کننده هستند. این صحنه‌ها همچنان بر کلیشه «شخصیت که سرش را برمی‌گرداند، چهره زشت یک هیولا فریاد می‌زند و موسیقی از سکوت به بلندی ناگهانی می‌رود» سنگینی می‌کنند. چنین صحنه‌هایی دیگر ترسناک نیستند و حس کهنگی می‌دهند، همچنین داستان‌های اصلی معمولی نیز به همین صورت هستند. در یک «افسانه شهری که به واقعیت تبدیل شده» هیچ چیز جدید یا هیجان‌انگیزی وجود ندارد. خوشبختانه، پیش‌زمینه داستان ساده است، هر دو دقیقه با توضیحات تفصیلی پر نشده و زمان کوتاه فیلم به آن کمک می‌کند تا با ریتم سریع پیش برود. متأسفانه، این فقط یک فیلمنامه ترسناک معمولی است که نویسندگان از کمدی اسکریپت‌ها بیرون کشیده‌اند. لیندا کاردلینی به عنوان شخصیت اصلی عملکرد قوی‌ای دارد. حتی اگر هر شخصیت در این فیلم تصمیمات مشکوکی بگیرد که به وقایع قابل اجتناب منجر می‌شود (چیزی که در فیلم‌های ترسناک اجتناب‌ناپذیر است)، آنا زنی جذاب و شجاع است که فقط می‌خواهد بهترین کار را برای بچه‌ها انجام دهد، نه فقط برای فرزندان خودشان. ری‌موند کروز، شخصیت رافائل، یک کشیش را به تصویر می‌کشد که تقریباً نقش نجات‌دهنده را ایفا می‌کند. او به سختی توسعه شخصیت مناسبی دارد، اما به عنوان تسکین کمدی عمل می‌کند تا تن تاریک فیلم را کمی روشن کند. بچه‌ها خوب هستند، اما پاتریشیا ولاسکز (پاتریشیا آلوارز) کمی اغراق‌آمیز است که به اسکریپت نه چندان خوبش کمکی نمی‌کند. در مجموع، «نفرین لا یورونا» ... خوب است. به اندازه «راهبه» وحشتناک نیست و واقعاً این یک تعریف خوب برای چنین فیلم ترسناک کلیشه‌ای است. مایکل چاوِس واقعاً آنچه می‌توانست یک فاجعه باشد را با کارگردان دیگری نجات می‌دهد. صحنه‌های یک‌تکه به طرز شگفت‌انگیزی مدیریت شده‌اند که سطح تنش را افزایش می‌دهند و او همچنین چند ترس ناگهانی خلاقانه تولید کرده است، حتی اگر بیشتر آنها هنوز از نظر واقعی ترسناک بودن کمبود داشته باشند. لیندا کاردلینی به عنوان شخصیت اصلی عالی است، اما هر شخصیت مجبور است تصمیمات احمقانه‌ای بگیرد تا داستان پیش برود. برخی از شخصیت‌ها به توجه بیشتری در اسکریپت‌هایشان نیاز داشتند و باید بیشتر بر روی داستان تمرکز می‌کردند تا فقط ایجاد ترس کنند. نزدیک، اما نه به اندازه کافی نزدیک... امتیاز: C+ در جایی که من زندگی می‌کنم، این فیلم به عنوان «نفرین زن گریان» معرفی شده چون به نظر می‌رسد که استرالیا نمی‌تواند یک کلمه اسپانیایی را به درستی تلفظ کند. به همین ترتیب، به نظر می‌رسد که وارنر براز نمی‌تواند یک فیلم ترسناک بسازد بدون اینکه آن را در مجموعه پرحجم «احضار» جا دهد. من از دیدن کار لیندا کاردلینی خوشحالم، اما نمی‌دانم که آیا فیلمی درباره لا یورونا بهترین انتخاب برای او بود یا نه، و می‌دانم که این فیلم لا یورونا یک انتخاب بد بود، به طور کلی. «بد» شاید کمی دور از واقعیت باشد. بی‌طعم؟ قدیمی؟ چیزی در این راستا شاید برچسب مناسبی باشد. قطعاً برچسب «خوب» نیست. امتیاز نهایی: ★★ - چند چیز داشت که برایم جذاب بود، اما محصول نهایی ضعیفی بود. بازیگری خوب بود اما بقیه یک کلیشه بزرگ از ژانر ترسناک ماورایی با تعداد زیادی ترس ناگهانی بود و موجود شیطانی تقریباً مرا به یاد راهبه می‌اندازد، که به معنای این است که این فیلم در دنیای احضار قرار دارد. «نفرین لا یورونا» برایم سرگرم‌کننده بود! اول از همه، شیطان لا یورونا دقیقاً چیزی است که من می‌خواستم «راهبه» باشد - ترسناک بدون کلمات، ترکیبی کامل. فیلمسازان از شخصیت به خوبی استفاده می‌کنند و به طور مهمی تن درست را تنظیم می‌کنند. برای نقل قول از گلوریا استوارت، اما به نظر می‌رسد که مدت زیادی است که از دیدن یک فیلم از این مجموعه لذت نبرده‌ام - و این حتی بخشی «رسمی» از دنیای «احضار» نیست (که احتمالاً توضیح می‌دهد چرا واقعاً خوب است - سخت، اما درست). این به این معنی نیست که به طرز شگفت‌انگیزی ساخته شده است، مثلاً نویسندگی در برخی جاها ضعیف است؛ آن قسمت نزدیک به پایان با عروسک واقعاً احمقانه است، اگرچه قابل نادیده گرفتن است. لیندا کاردلینی عملکرد بسیار خوبی را ارائه می‌دهد، در حالی که ری‌موند کروز انتخاب خوبی برای این نقش است. رومن کریستویو و جینی-لین کینچن نیز بازیگران کودک خوبی هستند. تونی آمندولا به عنوان پدر پرز ظاهر می‌شود، اما به یاد داشته باشید که این مطلقاً بخشی از این مجموعه نیست... دریافت بدی که این فیلم داشته، واقعاً جای تاسف دارد، اما این مسئله نحوه دیدن من را تغییر نمی‌دهد. یک مثال عالی از اینکه چرا خوب است نظرات خود را درباره فیلم‌ها تشکیل دهید، زیرا ظاهراً «احضار ۲» خوب است اما این بد است - برای من برعکس است. به وضوح من و این مجموعه به درستی همدیگر را درک نمی‌کنیم.