فیلم هندی Lincoln 2012

سفر بسیار قدرتمندی به تاریخ! این فیلم از لحاظ ریتم کمی ضعیف است، اما بازنگری تاریخ و به‌ویژه بازی فوق‌العاده دانیل دی-لوئیس، آن را به فیلمی ارزشمند برای تماشا تبدیل می‌کند. این فیلم به‌طور کلی بسیار خوب است. من اولین بار چند سال پیش آن را تماشا کردم و از آن لذت بردم، بنابراین اخیراً که در سرویس استریم IMDB آن را دیدم، تصمیم گرفتم دوباره...

سفر بسیار قدرتمندی به تاریخ! این فیلم از لحاظ ریتم کمی ضعیف است، اما بازنگری تاریخ و به‌ویژه بازی فوق‌العاده دانیل دی-لوئیس، آن را به فیلمی ارزشمند برای تماشا تبدیل می‌کند. این فیلم به‌طور کلی بسیار خوب است. من اولین بار چند سال پیش آن را تماشا کردم و از آن لذت بردم، بنابراین اخیراً که در سرویس استریم IMDB آن را دیدم، تصمیم گرفتم دوباره ببینم. هنوز هم فکر می‌کنم که عالی است. ظاهراً فراموش کرده بودم که این فیلم، اثر استیون اسپیلبرگ است؛ بنابراین چرا نباید عالی باشد؟ ساخت آن سال‌ها به طول انجامید و بخشی از آن بر اساس کتاب غیر داستانی عالی دوریس گودوین کِرنز با عنوان "تیم رقبای او" است. بازیگران فوق‌العاده هستند: دانیل دی-لوئیس واقعاً در نقش رئیس‌جمهور لینکلن تأثیرگذار است. لینکلن باورپذیر، انسانی و نشان‌دهنده چندین جنبه از شخصیتش است. او گاهی خنده‌دار، حکیم، همدل، خشن، شکنجه‌دیده و - خوب، همه چیزهایی است که پس از سال‌ها مطالعه درباره‌اش از او انتظار داشتم. برای من، فیلم کمی از انرژی خود را زمانی که به مانورهای سیاسی مربوط به کسب رأی برای تصویب اصلاحیه‌ای که لینکلن می‌خواهد به کنگره بفرستد، تغییر مسیر داد، از دست داد. اما این بخش بخشی جدایی‌ناپذیر از داستان است و نشان می‌دهد که لینکلن واقع‌گرا بود و آماده بود تا برای دستیابی به اهدافش بازی کند. با توجه به اینکه اسپیلبرگ دامنه این بیوگرافی را به آخرین ماه‌های زندگی رئیس‌جمهور بزرگ محدود کرده بود، او توانست به موضوعات زیادی بپردازد و مسأله برده‌داری و جنگ را از دیدگاه‌های مختلف بررسی کند. از اینکه آن را از طریق آن سرویس استریم تماشا کردم، متأسفم. من از تبلیغات ناراحت نیستم، اما آنها به‌طور تصادفی و گاهی با فاصله‌های بیست دقیقه‌ای و گاهی پنج دقیقه‌ای در وسط صحنه‌ها ظاهر می‌شدند. قصد دارم دوباره آن را بدون تبلیغات ببینم و پیشنهاد می‌کنم شما هم همین کار را انجام دهید. در حالی که به نظر می‌رسد جنگ داخلی آمریکا در حال نزدیک شدن به پایان است، رئیس‌جمهور آبراهام لینکلن (دانیل دی-لوئیس) به طور فزاینده‌ای به تصویب اصلاحیه سیزدهم قانون اساسی توجه می‌کند. این امر نه تنها تمام هدف او از جنگ را توجیه می‌کند، بلکه به‌طور قانونی ممنوعیت مالکیت هر شخص بر شخص دیگر و اجبار آنها به زندگی در بردگی را به رسمیت می‌شناسد. او با کمک وزیر امور خارجه‌اش، سوارد (دیوید استراثیرن) و همسر قوی‌اش، ماری (سالی فیلد) کار می‌کند، اما در برابر بسیاری از نمایندگان مجلس که لابی او باید آنها را متقاعد کند تا از او حمایت کنند، با مخالفت مواجه است. این وضعیت واقعاً یک دقت‌نظر است که او در آن قرار دارد. اگر جنگ به سرعت به پایان برسد، او در معرض خطر این است که ایالت‌های جنوبی آن را به کلی لغو کنند، حتی اگر صلح زودهنگام قطعاً هزاران زندگی را نجات دهد. مشاوران خود او نیز در این موضوع تقسیم شده‌اند و برخی از آنها این لایحه را بیش از حد یا حتی خطرناک می‌دانند، اگر قرار باشد چهار میلیون آفریقایی-آمریکایی حق رأی پیدا کنند! این یک گلدان سیاسی است که با تمایل پسرش، رابرت (جوزف گوردون-لویت) برای پیوستن به ارتش و مشخصاً مادرش که مصمم است اجازه ندهد این اتفاق بیفتد، تشدید می‌شود! دی-لوئیس در اینجا فوق‌العاده است و از وسوسه تقلید از بازنمایی‌های قبلی این شخصیت دوری می‌کند و در عوض او را با نوعی تعارض شخصیتی غنی می‌سازد. او مردی با اصول است که اعمال این اصول چندان آسان نیست. علاوه بر این، بسیاری از مخالفان او نیز با شوری مشابه در پافشاری خود با اتهامات خیانت به شدت ابراز وجود می‌کنند و این دیدگاه نیز به خوبی نمایش داده شده است. بازیگران پشتیبان نیز با بازی‌های قابل توجهی از جمله جیمز اسپادر در نقش بیلبو، تامی لی جونز در نقش تادئوس استیونس و جارد هریس در نقش ژنرال گرانت که به‌ندرت ظاهر می‌شود، عمق بیشتری به این داستان تاریخی می‌بخشند. این همه تاریخ است، بنابراین می‌دانیم که چگونه همه چیز به پایان می‌رسد، اما طراحی تولید با کیفیت بالا و تنش به‌تدریج جمع‌شونده واقعاً نوعی اصالت به ظاهر فیلم می‌بخشد. این فیلم به‌خوبی بیش از دو ساعت و نیم توجه ما را جلب می‌کند و نگاهی به شخصیتی در دستان بسیار توانمند ارائه می‌دهد.