فیلم The Take 2016

یک حرکت اشتباه یک دزد کوچک را به هدفی تبدیل کرد. اولین نکته این است که این فیلم در بدترین زمان ممکن در تاریخ فرانسه اکران شد. اگر در جای دیگری از دنیا روایت می‌شد، مشکلات کمتری داشت، اما حمله تروریستی پاریس و موضوع این فیلم شباهت‌های زیادی داشت. به این معنا که هیچ ارتباطی با آن حادثه ندارد، اما محتوا تأثیرگذار است. این احتمالاً یکی...

یک حرکت اشتباه یک دزد کوچک را به هدفی تبدیل کرد. اولین نکته این است که این فیلم در بدترین زمان ممکن در تاریخ فرانسه اکران شد. اگر در جای دیگری از دنیا روایت می‌شد، مشکلات کمتری داشت، اما حمله تروریستی پاریس و موضوع این فیلم شباهت‌های زیادی داشت. به این معنا که هیچ ارتباطی با آن حادثه ندارد، اما محتوا تأثیرگذار است. این احتمالاً یکی از دلایل عدم موفقیت فیلم است. من از دیدن این فیلم خیلی لذت نبردم، زیرا داستانش برای من خسته‌کننده بود. در نیمه اول، با تروریست‌ها همدردی می‌کرد و من به شدت از آن بخش متنفر شدم، اما در ۳۰ دقیقه پایانی اوضاع کمی بهتر شد. یعنی نه فوق‌العاده، اما فقط خوب بود. کارگردان این فیلم، کارگردان معروف "Eden Lake" است. داستانی آشنا که به گونه‌ای تغییر یافته که انگار برای اولین بار در یک فیلم روایت می‌شود. بیشتر قسمت‌ها قابل پیش‌بینی است، اما یک چرخش در ابتدای بخش سوم داستان، آن را جالب‌تر کرد. سرعت داستان بسیار عالی است و به طور مداوم در حال بزرگ‌تر شدن است. اما همانطور که می‌دانیم، این پیشرفت‌ها بسیار کلیشه‌ای بود. تمامی بازیگران عملکرد خوبی داشتند و چند صحنه اکشن قابل قبول هم وجود داشت. فکر می‌کنم این فیلم فقط یک سرگرمی خوب است و چیز دیگری نیست. نمره: ۶ از ۱۰ این نشان می‌دهد که شما می‌توانید دو بازیگر جذاب را در یک فیلم قرار دهید، آن را در پاریس تنظیم کنید، تعقیب و گریزهای اتومبیل و جلوه‌های ویژه بیفزایید و هنوز هم نتیجه نهایی ناامیدکننده باشد. ریچارد مَدن (و تلاش ناامیدکننده‌اش برای ادا کردن لهجه نوادا) در نقش "میسون"، یک دزد ماهر است که در یک بمب‌گذاری گرفتار می‌شود. او توسط دوربین‌های مداربسته شناسایی می‌شود و به زودی تحت تعقیب "بریار" (ایدریس البا) از CIA قرار می‌گیرد، تا اینکه بریار متوجه می‌شود او قهرمان داستان نیست و بهتر است این دو برای متوقف کردن تروریست‌های واقعی که از ناآرامی‌های مدنی برای پنهان کردن نیت‌های جنایی خود استفاده می‌کنند، همکاری کنند. جیمز واتکینز واقعاً موفق می‌شود که ریتم داستان را به خوبی حفظ کند، اما داستان به شدت سطحی است و هیچ شیمی خاصی بین بازیگران یا بین هر کسی و "زویی" (شارلوت لو بون) که در این هرج و مرج درگیر است، وجود ندارد. جذابیت بصری می‌تواند به یک فیلم کمک کند و تا حدودی در این فیلم مؤثر است، اما در غیر این صورت این یک تریلر استاندارد تلویزیونی است که تقریباً در همه چیز ضعیف است. لحن تحقیرآمیز CIA در تعاملاتشان با همتایان فرانسوی‌شان نیز بسیار آزاردهنده بود - طبیعی است که آمریکایی‌ها همیشه در اروپا خوشامد نباشند! اگر هر یک از این دو مرد می‌خواستند جایگزین بعدی دنیل کریگ شوند، من از شغل روزانه‌ام دست نمی‌کشیدم. به طور کلی، برای آنچه هست، نسبتاً خوب است. "روز باستیل" یا "تسخیر" برای ما در این منطقه، یک تریلر اکشن خوب است که به خوبی سرگرم‌کننده است. ایدریس البا بارها چنین نقشی را بازی کرده است، اما هیچ شکی در قدرت بازی او در این نوع فیلم‌ها وجود ندارد. او و همبازی‌اش ریچارد مَدن لهجه‌های جلب توجه‌کننده‌ای دارند (حداقل برای کسی که آن‌ها را بیشتر با زبان مادری‌شان می‌شناسد)، اما زوجی محکم هستند... هرچند که شوخی‌های آن‌ها (که واقعاً کمیاب است) بهترین نیست. البا همچنین در پایان فیلم آهنگی می‌خواند... که به اثر خوبی تبدیل نمی‌شود. من متوجه هستم که او واقعاً می‌تواند موسیقی بسازد، اما این آهنگ به نوعی، قوی‌ترین کار او نیست، بگذارید این‌طور بگوییم. داستان به طور کلی قابل پیش‌بینی است، اما به گونه‌ای به پیش می‌رود که من را مجذوب و راضی نگه می‌دارد. بنابراین این فیلم از من نمره قبولی می‌گیرد.