فیلم کره ای Glory Day 2015

**به هر حال، تقصیر کیست!!!!** اینجا هستم تا یک فیلم کره‌ای را بررسی کنم. من صدها فیلم کره‌ای دیده‌ام، اما به نظر می‌رسد که هرگز داستانی درباره جوانان مانند این یکی ندیده‌ام. یا شاید مدت زیادی است که چنین داستانی ندیده‌ام. داستان جالبی است که توسط یک فیلمساز تازه‌کار نوشته و کارگردانی شده است. اولین برداشت من این بود که این فیلم نسخه کره‌ای "بازجویی" است....

**به هر حال، تقصیر کیست!!!!** اینجا هستم تا یک فیلم کره‌ای را بررسی کنم. من صدها فیلم کره‌ای دیده‌ام، اما به نظر می‌رسد که هرگز داستانی درباره جوانان مانند این یکی ندیده‌ام. یا شاید مدت زیادی است که چنین داستانی ندیده‌ام. داستان جالبی است که توسط یک فیلمساز تازه‌کار نوشته و کارگردانی شده است. اولین برداشت من این بود که این فیلم نسخه کره‌ای "بازجویی" است. تقریباً شبیه به آن بود، اما کمتر خشن بود. این یکی از آن فیلم‌هاست که برخی ممکن است هنگام تماشای آن احساس ناراحتی کنند، به دلیل انبوهی از منفی‌نگری یا عذاب‌ها. اگر "کاخ خراب‌شده" را دیده‌اید، متوجه خواهید شد. اما فیلم‌های مشابه دیگری نیز وجود دارند که ممکن است با آن‌ها آشنا باشید. روایت فیلم به‌صورت خطی نبود. اغلب به وقایع گذشته نزدیک اشاره می‌کرد تا داستان را روشن کند. همه‌چیز زمانی آغاز می‌شود که چهار دوست در یک شب دیرهنگام توسط پلیس تعقیب می‌شوند. این به نظر سرگرم‌کننده می‌رسد، اما واقعاً این‌گونه نیست. چون داستان به زودی دچار چرخش می‌شود. یکی از آن‌ها دچار حادثه می‌شود و فرار آن‌ها در همان‌جا متوقف می‌شود. حالا که گرفتار شده‌اند، فیلم به‌تدریج افشا می‌کند که چرا از پلیس فرار می‌کردند. این یک بازجویی کند بود. در همین حال، زندگی‌های فردی چهار پسر نیز به طور مختصر توضیح داده می‌شود. از کجا آمده‌اند، خانواده‌هایشان، وضعیت اجتماعی و اینکه چرا در شهر دیگری به سر می‌برند. فیلم به اندازه کافی عمیق در مورد همه شخصیت‌ها کاوش نکرد، جز اینکه رمز و رازی را که فیلم به آن می‌پردازد، محاصره کند. قدرت دوستی آن‌ها را نشان می‌دهد. زمانی که یکی از آن‌ها به شدت آسیب می‌بیند، چقدر محکم برای او و یکدیگر ایستادگی می‌کنند. خوب، این چیزی است که آن‌ها می‌خواستند انجام دهند، اما در ایستگاه پلیس با مشکلاتی روبرو می‌شوند. تلاش آن‌ها برای اینکه پلیس بفهمد واقعاً چه اتفاقی افتاده، به‌ویژه دخالت والدینشان برای آزاد کردن آن‌ها، به نظر می‌رسد که هیچ چیزی کارساز نیست. این روند ادامه پیدا می‌کند، اما در یک مرحله، آزمایش پیوند دوستی آن‌ها را آغاز می‌کند. پیوندی که سال‌ها طول کشیده است. از آنجا، داستان به یک نتیجه احساسی می‌رسد. صرف‌نظر از اینکه کارگردان کیست، چه تازه‌کار باشد یا مشهور، چه فیلم با بودجه بالا باشد یا کم، یا اینکه آیا چهره‌های آشنا در آن حضور دارند یا نه، فیلم‌های کره‌ای تقریباً همه یک حس مشابه دارند. منظورم این است که هر داستان و هر موقعیتی به‌قدری تأثیرگذار است که مدت‌ها پس از تماشای آن در ذهن ما باقی می‌ماند. به عنوان مثال، این فیلم داستانی ساده دارد. تحولات آن هیچ چیز جز بازگشت به چند ساعت قبل برای افشای بخش‌های مهم نیست. هیچ چرخشی وجود ندارد که کل رویداد را قبل از پایان تغییر دهد. اما هنوز یک چرخش داشت، به‌صورت دیگری که به سمت جنبه احساسی هدایت می‌شود. وقتی به احساسات می‌رسیم، این فیلم یک درام احساسی معمولی نیست که انتظارش را داشتم. زیرا راستش را بخواهید، می‌خواستم این‌گونه باشد و آماده بودم با کلیشه‌ها کنار بیایم. بنابراین آن‌ها می‌دانستند که تماشاگران انتظار آن را دارند، به همین دلیل داستان به‌طور متفاوتی به پایان می‌رسد. به نظر من، این فیلم نه تنها کم‌ارزش است، بلکه فیلمی قابل توجه و شایسته توجه نیز هست. اگر بخواهم از "قابل توجه" استفاده کنم، منظورم این است که این فیلم بسیار، بسیار بهتر از آن چیزی است که نشان می‌دهد. قطعاً فیلمی کند است، اما همین‌طور پیش می‌رود و به خوبی عمل می‌کند. همه بازیگران اصلی خوب بودند، حتی آن‌هایی که در نقش‌های کوچک بودند. به طرز شگفت‌انگیزی، برای یک درام عمدی، فیلم فقط 90 دقیقه طول دارد. چرا شگفت‌زده شدم؟ زیرا طول متوسط فیلم‌های کره‌ای معمولاً نزدیک به دو ساعت یا بیشتر است. من نظرات منفی برخی را خوانده‌ام، اما باید به خوبی تمرکز کرد تا کاملاً متوجه شد. این فیلم درباره یک بستر سخت نیست، اما تماشای آن بدون مزاحمت می‌تواند اطمینان دهد که هیچ چیز اشتباهی در فیلم وجود ندارد. تنها آن‌ها در درک آن ناکام مانده‌اند. در روایت هیچ حرکت زیادی وجود ندارد، مانند صحنه‌های اکشن. همه چیز گفت‌وگو و یا بازجویی است. درام. اما عدم قطعیت اصلی این است که هر رویداد کلیدی که می‌تواند معما را حل کند، در قفل نگه داشته شده است. چیزی که آن‌ها می‌خواستند بگویند، مانند دیدگاه واقعی از دنیای بیرون است. به‌ویژه در مورد پلیس‌های متکبر و والدین خودنجات‌دهنده. این حقیقتی سخت است که به‌خوبی در این نسخه سینمایی به تصویر کشیده شده است. اگر نظر من را می‌پرسید، قطعاً می‌گویم به تماشای آن بروید. _8 از 10_