فیلم Absentia 2011

سه بزغاله گنده نوشته و کارگردانی شده توسط مایک فلاناگان، فیلم «غیبت» داستان دو خواهر به نام‌های تریشیا (با بازی کورتنی بل) و کلی (با بازی کتی پارکر) را روایت می‌کند که به این باور می‌رسند که زیرگذر نزدیک آنها ممکن است با بسیاری از ناپدید شدن‌ها در منطقه مرتبط باشد. این فیلم ترسناک مستقل با ریتمی آرام ممکن است برای همه جذاب نباشد، اما فلاناگان یک...

سه بزغاله گنده نوشته و کارگردانی شده توسط مایک فلاناگان، فیلم «غیبت» داستان دو خواهر به نام‌های تریشیا (با بازی کورتنی بل) و کلی (با بازی کتی پارکر) را روایت می‌کند که به این باور می‌رسند که زیرگذر نزدیک آنها ممکن است با بسیاری از ناپدید شدن‌ها در منطقه مرتبط باشد. این فیلم ترسناک مستقل با ریتمی آرام ممکن است برای همه جذاب نباشد، اما فلاناگان یک اثر چالش‌برانگیز و با جوّی هوشمندانه خلق کرده است که در پس‌زمینه‌اش یک افسانه جذاب در حال جوش و خروش است. داستان با طراوت و به دور از هیاهو پیش می‌رود، اما حس غم و ترس به وضوح حس می‌شود. مکان فیلم یک منطقه کم‌درآمد در لس آنجلس است، جایی که به دختران گفته می‌شود همیشه درها را قفل نگه‌دارند و زیرگذر ترسناک سایه‌اش را بر لبه‌های هر فریم می‌اندازد. فلاناگان داستانش را از طریق مکان شهری فیلتر می‌کند و آن را با شخصیت‌هایی پر می‌کند که به نوعی تحت تأثیر چیزی نادیدنی هستند یا دیگرانی که با مشکلات شخصی مواجه‌اند (شوهر تریشیا ۷ سال پیش ناپدید شده و کلی در حال مبارزه با اعتیاد به مواد مخدر است). ترس‌های معمولی در حداقل نگه داشته می‌شوند و فلاناگان تصمیم می‌گیرد داستان را با حس وحشت آغشته کند، با بازی با احساسات خواهران و ما بینندگان که ممکن است واقعاً چیزی وحشتناک در کمین باشد. این فیلم یک اثر مخلوقی نیست، مانند «یادگار» یا «شکارچی»، بلکه نوع دیگری از فیلم ترسناک است. ترس‌ها از آنچه نمی‌بینید یا به سختی می‌بینید، متولد می‌شوند، درست مانند ترس‌های کلاسیک گذشته، و فلاناگان با زیرکی ابهام را به کار می‌گیرد. این فیلم آزاردهنده و غم‌انگیز، ترسناک اما هوشمندانه است و تجربه‌ای تازه برای کسانی که از فیلم‌های ترسناک با جلوه‌های بزرگ خسته شده‌اند، به ارمغان می‌آورد. اگر از رویکرد «کمتر بیشتر است» با درام انسانی خوب لذت می‌برید، به این فیلم شانس بدهید. ۸ از ۱۰. فیلم‌سازی خالص. دارای جوی است که به طور کلی از ژانر ترسناک غایب است و به جای ترس‌های ناگهانی و جلوه‌های خونین، بر توسعه شخصیت، تنش، درگیری و واقع‌گرایی تأکید دارد. همچنان یک فیلم ترسناک است (و بنابراین برای همه مناسب نیست)، اما فیلمی است که به تنهایی ایستادگی می‌کند. امتیاز نهایی: ★★★½ - به شدت توصیه می‌کنم زمانی برای تماشای آن اختصاص دهید. این فیلم را بدون اینکه بدانم توسط مایک فلاناگان کارگردانی شده است، تماشا کردم. وقتی نام او را در ابتدای فیلم دیدم، بلافاصله فهمیدم که قرار است یک تجربه خاص داشته باشم! و اشتباه نکردم! روش خاص او برای ترساندن بینندگان فیلم‌هایش چیزی است که نمی‌توانم دقیقاً توصیف کنم. تنها می‌دانم که در این کار فوق‌العاده است! شما می‌توانید ببینید که فیلم بودجه محدودی دارد، اما در واقع همین محدودیت بودجه باعث شده فیلم بهتر شود. جوّ آن منحصر به فرد بود. «ترس‌های ناگهانی» در واقع ترس‌های سنتی نبودند، بلکه مجموعه‌ای شگفت‌انگیز از لحظات بودند که شما را به شدت به صفحه نمایش می‌چسباندند. آیا دوباره آن را تماشا می‌کنم؟ قطعاً! آیا دوستانم را وادار می‌کنم آن را تماشا کنند؟ هر چه زودتر! تماشای فوق‌العاده‌ای بود، حتماً دوباره تماشا می‌کنم و به ویژه به طرفداران ترسناک توصیه می‌کنم. این فیلم از «بیگانه» و «آرواره‌ها» به طرز قابل توجهی در مورد دیدن خطر الهام گرفته است. البته، این فیلم زمان بیشتری برای معرفی دارد و در عمل اول زمان زیادی را صرف establishing مکان می‌کند، اما در نهایت این موضوع در قسمت‌های دوم و سوم داستان اهمیت پیدا می‌کند. زمانی که فیلم شروع به ایجاد حس ترس می‌کند، این حس به طور نمایی در طول فیلم افزایش می‌یابد و با یک مفهوم عالی و اجرای خوب همراه است. این احتمالاً مورد علاقه من در میان فیلم‌های ترسناک با بودجه محدود است و در حالی که فیلم در برخی قسمت‌ها کمی دانه‌دار به نظر می‌رسد و بازیگران آن (اکثراً) ناشناخته‌اند، به وضوح می‌توان فهمید که بیشتر بودجه کجا هزینه شده است و ارزشش را داشته است. اگر تا به حال از یک فیلم ترسناک creepy لذت برده‌اید، حتماً این فیلم را تماشا کنید.