فیلم Children of Men 2006

یک داستان قوی و بازیگران عالی باعث جلب توجه من به این فیلم شد، اما متأسفانه فیلم به وعده‌هایش عمل نکرد. کلاو اوِن در این فیلم اجرای فوق‌العاده‌ای دارد و برخی از صحنه‌ها واقعاً به یادماندنی و تأثیرگذار هستند. با این حال، بخش‌های طولانی وجود دارد که فیلم به سادگی رکود می‌کند و داستان رفته‌رفته از مسیرش خارج می‌شود، به‌خصوص در پایان. به‌طور کلی، این...

یک داستان قوی و بازیگران عالی باعث جلب توجه من به این فیلم شد، اما متأسفانه فیلم به وعده‌هایش عمل نکرد. کلاو اوِن در این فیلم اجرای فوق‌العاده‌ای دارد و برخی از صحنه‌ها واقعاً به یادماندنی و تأثیرگذار هستند. با این حال، بخش‌های طولانی وجود دارد که فیلم به سادگی رکود می‌کند و داستان رفته‌رفته از مسیرش خارج می‌شود، به‌خصوص در پایان. به‌طور کلی، این فیلم نسبتاً غمگین است و باوجود صحنه‌های «اکشن»، چندان هیجان‌انگیز نیست. اگر به فیلم‌های علمی تخیلی با مضامین آینده‌نگرانه علاقه دارید یا طرفدار بزرگ کلاو اوِن هستید، ممکن است با وجود نقاط ضعفش، تماشای آن برایتان ارزشمند باشد. به‌عنوان یادآوری: یکی از «محتویات اضافی» روی دی‌وی‌دی شامل صحبت‌های آکادمیکی با لهجه قوی است که به‌طور طولانی درباره معنی فلسفی فیلم می‌پردازد. این صحبت‌ها به‌طرز سرگرم‌کننده‌ای اغراق‌آمیز و تقریباً غیرقابل فهم است: اصطلاحات در هم آمیخته در یک ساندویچ از انتزاعات متناقض. به هر حال، اگر خیلی از آن را تماشا نکنید، برای خنده خوب است. شاهکار کی‌یارون تا کنون (شامل «گریویتی» که به شدت انتخاب نادرستی داشت). این فیلم: الف) به‌راحتی بهترین فیلم دهه ۲۰۰۰ است؛ ب) بهترین فیلم دیستوپیایی از زمان «پرتقال کوکی» و احتمالاً بهترین علمی تخیلی از زمان «۲۰۰۱: ادیسه فضایی»؛ و ج) تمام شواهدی که نیاز دارید که کلاو اوِن باید به‌جای دنیل کریگ به‌عنوان جیمز باند انتخاب می‌شد. به شدت به هر کسی که به این موضوع علاقه‌مند است توصیه می‌شود که چقدر علم تخیلی و سینما می‌توانند شگفت‌انگیز باشند. ممکن است بعد از تماشای آن با وضعیت جهان و بشریت دچار افسردگی شوید، اما از امکانات سینما ناامید نخواهید شد. **اثر هنری تفکر برانگیز!!** **فرزندان انسان**....چگونه صدای یک نوزاد می‌تواند باعث توقف جهان شود، گلوله‌ها در یک جنگ متوقف شوند، مردم تمام دردهایشان را فراموش کنند و تنها چیزی که اهمیت دارد این باشد که چگونه آن هدیه ارزشمند خدا را دوباره بخندانیم..این فیلم این موضوع را به زیبایی به تصویر می‌کشد! وقتی جهان در حال فروپاشی است، چگونه یک «تئو» کارهایی انجام می‌دهد که برای هیچ چیز یا کسی دیگری حاضر به انجامش نبود...به نظر نمی‌رسد عملی باشد که در هر لحظه کسی وجود داشته باشد تا به آنها کمک کند، اما این تمام معنای زندگی است...امید...یک «تئو» در هر یک از ما وجود دارد...این به دست ماست که انتخاب کنیم، «تئو» یا «لوک»...جهان روزی به پایان خواهد رسید اما تا آن زمان باید از «فرزندان انسان» محافظت کنیم، از جهان محافظت کنیم...برای مادر زمین کاری انجام دهیم..!! **پ.ن. - صدای خنده بچه‌ها در پایان را دوست داشتم!!** صحنه‌هایی که بسیار دوست داشتم: ۱. وقتی جولیان مورد شلیک قرار گرفت. ۲. وقتی تئو فکر کرد جاسپر مرده است. ۳. وقتی دیلان به دنیا آمد. ۴. وقتی تئو به لوک گفت "این یک دختربچه است". ۵. وقتی ماریچکا ابراز کرد که نمی‌آید. ممکن است بیشتر باشد، اما این‌ها همه‌ای بودند که به یاد دارم. مایکل کین همیشه دوست‌داشتنی بود، جولیان مور زیبا بود، کلاو اوِن بی‌نقص بود، کی مهربان بود و مریم، نمی‌دانم، در دل پاک بود! یکی از تاریک‌ترین و به‌خوبی ساخته‌شده‌ترین فیلم‌های تمام دوران‌ها. دیالوگ‌ها به‌طرزی بی‌نظیر واقعیت را به تصویر می‌کشند. با جامعه‌ای که تقریباً کاملاً از کودکان خالی است، بدترین خبر می‌رسد: جوان‌ترین فرد جهان - که تنها هجده سال دارد - به قتل می‌رسد. بشریت در آستانه انقراض است مگر اینکه گروهی از مخالفان به رهبری «جولیان» (جولیان مور) و «لوک» (چیووتل اجیوفور) بتوانند «کی» (کلر-هاپ آشی‌تی) را به ایمنی برسانند. به این منظور، آنها شوهر سابق ناخواسته‌اش «تئو» (کلاو اوِن) را استخدام می‌کنند تا او را از بریتانیای قفل‌شده به دریا و شاید به ایمنی در اروپا برساند. او یک شغل جزئی در اداره دارد که ممکن است بتواند مدارک عبور را تهیه کند، اما این کار آسان نخواهد بود زیرا هیچ‌کس نمی‌تواند از وضعیت همسفرش باخبر شود. با خشونت در اطراف و تقریباً همه در تعقیب آنها به‌عنوان یک شورش در حال شکل‌گیری، سفرشان هر روز خطرناک‌تر می‌شود - اما آیا می‌توانند موفق شوند؟ حالا اوِن یکی از بازیگران بریتانیایی مورد علاقه من نیست. او در کنار شان بین سخت‌گیر قرار دارد، اما در اینجا او موفق می‌شود نقش نجات‌دهنده‌ای را که به طور مداوم در حال فکر کردن و در تردید است، به‌خوبی ایفا کند، در حالی که واقعاً فقط می‌تواند به «جاسپر» (سر مایکل کین) که زندگی‌اش را به همراه همسر بیمار خود در انزوا از جامعه و مشکلات آن می‌گذراند، تکیه کند. این یک درام با سرعت بالا است و جلوه‌های بصری تنها مقدار کمی از آتش‌بازی را استفاده می‌کند. برای بیشتر موارد، عکاسی است که این داستان را به ما می‌فروشد. به تصویر کشیدن یک شهر، یک کشور و یک جامعه که از درون ویران شده - همه به‌خاطر اینکه نمی‌تواند نسل خود را ادامه دهد. آیا واقعاً ممکن است که همه چیز به این اندازه به هرج و مرج و قانون‌گریزی فرو بریزد؟