فیلم The Banshees of Inisherin 2022

فیلم «بنشیز اینیشرین» یک تراژدی کمدی کلاسیک از مارتین مک‌دونا است: واقعاً خنده‌دار و به طرز فریبنده‌ای بی‌اهمیت تا زمانی که دیگر چنین نباشد. با وجود تغییر لحن مورد انتظار، روایت مسیر تاریک‌تری را از آنچه انتظار می‌رفت، دنبال می‌کند و نقطه‌ی عطف آن ممکن است برخی از بینندگان را برای مدتی "گم" کند. با این حال، کارگردان داستانی خشن و شوکه‌کننده درباره دوستی و اهمیت...

فیلم «بنشیز اینیشرین» یک تراژدی کمدی کلاسیک از مارتین مک‌دونا است: واقعاً خنده‌دار و به طرز فریبنده‌ای بی‌اهمیت تا زمانی که دیگر چنین نباشد. با وجود تغییر لحن مورد انتظار، روایت مسیر تاریک‌تری را از آنچه انتظار می‌رفت، دنبال می‌کند و نقطه‌ی عطف آن ممکن است برخی از بینندگان را برای مدتی "گم" کند. با این حال، کارگردان داستانی خشن و شوکه‌کننده درباره دوستی و اهمیت زمان تنهایی ارائه می‌دهد. کالین فارل و برendan گلیسون درخشان هستند و کِری کاندون و باری کیوگان نیز به خوبی درخشش دارند. این فیلم یکی از شگفت‌انگیزترین فیلم‌های سال است - با تصویربرداری فوق‌العاده از بن دیویس - و با موسیقی زیبایی که همزمان ترسناک است (کارتر بورول) همراه است. امتیاز: B+ من واقعاً از این فیلم لذت بردم، اما نمی‌توانم بگویم که کاملاً مطمئن هستم هدف آن چه بود...! کالین فارل در نقش "پادریک"، مردی که روزهایش را به طور منظم در بار با دوستش "کالم" (برندان گلیسون) می‌گذرانید و سپس به خانه‌اش در مزرعه کوچک لبنیاتی‌اش برمی‌گردد، بازی می‌کند. ناگهان، دوستش تصمیم می‌گیرد با او صحبت نکند. او به جایی دیگر یا بیرون از بار کوچک‌شان می‌رود. هیچ‌کس نمی‌داند چرا. با مواجهه با این موضوع، ما متوجه می‌شویم که "پادریک" خسته‌کننده است. او ساعت‌ها درباره محتوای مدفوع الاغش صحبت می‌کند و خوب، "کالم" دیگر از این موضوع خسته شده است. واقعاً، او آن‌قدر خسته شده که قسم می‌خورد یکی از انگشتانش - از دست نوازندگی‌اش - را قطع کند اگر دوستش او را تنها نگذارد. پیامدهای این دعوای ظاهراً بی‌اهمیت به زودی به سمت چالش‌هایی می‌چرخد که تا حدی از نظر طنز درباره دوستی و زندگی روستایی ایرلند فاصله می‌گیرد و به سمت تاریکی پیش می‌رود که من نوعی در هدف (اگر هدفی وجود داشت) یا معنای داستان گم شدم. در این بین، ستاره واقعی فیلم - به جز الاغ مینیاتوری - باری کیوگان است که با بازی صادقانه‌اش از "دامینیک" درخشش دارد. پسری که ظاهراً ساده است و با پدر پلیس خود که بدخلق و خشن است زندگی می‌کند؛ به "سیوآن" علاقه دارد؛ و به نوشیدن مشروبات الکلی علاقه‌مند است و بخش زیادی از طنز این درام مشاهداتی سرگرم‌کننده و عجیب را تأمین می‌کند. عکاسی از این جامعه جزیره‌ای ایرلندی فوق‌العاده است و حس جامعه - با تمام نقص‌هایش - به خوبی توسط نویسندگی قوی و کارگردانی ساده مارتین مک‌دونا به تصویر کشیده شده است. این دو ستاره در بهترین فرم خود هستند و گلیسون از دیالوگ‌های محدودش به خوبی استفاده می‌کند و فارل نیز با باورپذیری احساسات تحول‌یافته از سردرگمی تا خشم را منتقل می‌کند. این فیلم کنجکاوی برانگیز است، اما من به شدت آن را توصیه می‌کنم. «بنشیز اینیشرین» یک فیلم استثنایی با تصویربرداری فوق‌العاده، اجراهای شگفت‌انگیز و داستانی جذاب است که مدت‌ها پس از تماشای آن در ذهن بینندگان باقی می‌ماند. داستان‌های موجود به خوبی بیننده را درگیر می‌کند و ما برای پادریک احساس همدردی می‌کنیم و واقعاً می‌خواهیم بدانیم چرا دوست دیرینه‌اش او را "رها" کرده است. این حس ناامیدی به زودی به ترس تبدیل می‌شود و لحظات ناخوشایندی برای شخصیت اصلی و بیننده ایجاد می‌کند. به طور کلی، چیزی در مورد این فیلم وجود دارد که من را جذب می‌کند. من در حین تماشای آن بسیاری از لحظات خنده‌دار را تجربه کردم در حالی که کاملاً برای پادریک دل‌شکسته بودم. این فیلم به آرامی پیش می‌رود و اکشن زیادی ندارد، اما اجراها و دیالوگ‌ها به خوبی این فیلم را به سرانجام می‌رسانند و تجربه‌ای بسیار منحصر به فرد ایجاد می‌کنند. امتیاز: 88% نظر: عالی این یکی از درخشان‌ترین فیلم‌هایی است که در مدت طولانی دیده‌ام. می‌فهمم چرا برخی ممکن است داستان را به طور کامل درک نکنند (که من را به یاد «قوی سیاه» آرونوفسکی می‌اندازد که یک نزول دردناک به جهنم است). من این فیلم را به پیچیدگی یک اسکاتش خوب یا یک شراب خوب می‌دانم. نت اصلی، البته، تصاویر زیبای ایجاد شده توسط بن دیویس است. بازیگری همه‌جانبه فوق‌العاده است. فارل و گلیسون، البته، چیزی کمتر از شگفت‌انگیز نیستند. شگفتی واقعی شخصیت ایجاد شده توسط باری کیوگان بود. نمی‌توانستم از واقعیت شخصیت او شگفت‌زده نشوم. اگرچه انتظار داشتم بنشیزها شبیه آنچه در فیلم ترسناکی که در کودکی دیدم باشند، اما واقعاً از استفاده از دستگاه جادوگری شکسپیری در این زمینه قدردانی کردم. نت دوم این اثر هنری درباره روابط در یک جامعه بسته است. اگر هرگز در یک مجتمع، جامعه‌ای با انجمن یا مشابه زندگی کرده‌اید، روزمرگی‌های کوچک روزانه را که همه فکر می‌کنند بسیار مهم است، تشخیص خواهید داد. افزوده‌ای ظریف به لایه‌های پیچیده طعم این اثر، نمره بی‌نقص بورول است. و طعم عمیق این فیلم؟ این است که موازی‌ای که شخصیت‌های اصلی در نهایت به بی‌معنایی جنگ داخلی که در سرزمین اصلی در حال وقوع است، می‌کشند. اگر دو نفر در یک قبیله نمی‌توانند صلح کنند، این دنیا چگونه می‌تواند زنده بماند؟ _این فیلم در جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو به نمایش درآمده است_ نویسنده و کارگردان مارتین مک‌دونا در خلق داستان‌هایی که در تاریکی شوخی می‌کنند، غریبه نیست. در واقع، این شاید بهترین کار او باشد. با فیلم جدیدش «بنشیز اینیشرین»، مک‌دونا غم جدایی میان دو دوست قدیمی را با لحن تاریک و کنایه‌آمیز خود شگفت‌انگیز می‌سازد. این یک مطالعه عاطفی بر تنهایی و انزوا است که به طرز ماهرانه‌ای طنز و بی‌رحمی را ترکیب می‌کند و این یکی از فیلم‌های مورد علاقه من در سال جاری است. این فیلم در یک جزیره دورافتاده خیالی در دوران جنگ داخلی ایرلند در سال 1922 قرار دارد و داستان دوستان پادریک (کالین فارل) و کالم (برندان گلیسون) را روایت می‌کند، دو مردی که خود را در بن‌بست می‌بینند. همه چیز روزی شروع می‌شود که کالم به طور ناگهانی و غیرمنتظره تصمیم می‌گیرد دوستی‌شان را به پایان برساند، بدون ارائه هیچ توضیحی و دوستش را شگفت‌زده و ناراحت می‌کند. با کمک خواهرش سیوآن (کِری کاندون) و جزیره‌ای مشکل‌دار به نام دامینیک (باری کیوگان)، پادریک برنامه‌ریزی می‌کند تا هر کاری که می‌تواند انجام دهد تا رابطه از هم گسیخته را ترمیم کند. تلاش‌های مکرر او برای آشتی کالم را به حدی آزار می‌دهد که او یک اولتیماتوم شوکه‌کننده می‌دهد که به نوبه خود، این دعوای جزئی را به یک تقابل نگران‌کننده تبدیل می‌کند که ممکن است پیامدهای خشونت‌آمیز داشته باشد. با کار از روی طرح یک جدایی غم‌انگیز، فیلمنامه مک‌دونا با ریتمی طبیعی که پر از شوخ‌طبعی تند و تلخ است، جریان دارد. این روایت پیچیده نیست، اما دیالوگ‌ها پرشور و تأثیرگذار با درک واقعی از وضعیت انسانی است. نوشتار مک‌دونا بی‌نظیر است و به نقاط قوت خاص بازیگرانش به خوبی می‌پردازد. با اجراهای در سطح اسکار، گلیسون و فارل به خوبی در نقش‌های کالم و پادریک هماهنگی ایجاد می‌کنند. رابطه آن‌ها طبیعی و آرام است و احساسی راحت بین این دو بازیگر وجود دارد که بدون شک ناشی از همکاری دوباره با مک‌دونا است. این سه‌گانه باید به کار کردن با هم ادامه دهند زیرا وقتی این کار را انجام می‌دهند، چیزی جادویی اتفاق می‌افتد. کاندون و کیوگان نیز در این داستان از تعارضات عالی هستند، زیرا سیوآن با این واقعیت روبرو می‌شود که ممکن است در صورت ادامه مقاومت در برابر تمایلش به فرار، در زندگی ناخوشایند و ناامیدکننده‌اش بمیرند و دامینیک باید با رنج روحی ناشی از پدر پلیس بدخلقش کنار بیاید. قوی‌ترین بازی‌های مکمل از بازیگران حیوانی صحنه‌دزدی می‌آیند که نمایانگر وفاداری و دوستی بدون قید و شرط در داستانی هستند که با زیرمتن تاریکی پر شده است. حتی وقتی انسان‌ها در اطرافشان با دنیاهای در حال فروپاشی (و جنگ داخلی در حال وقوع نزدیک) دست و پنجه نرم می‌کنند، همراهان اسب و سگشان آن‌ها را سرپا نگه می‌دارند. یکی از به یادماندنی‌ترین صحنه‌ها شامل لحظه‌ای دل‌گرم‌کننده بین یک الاغ مینیاتوری و یک اسب است که واقعاً مرا تحت تأثیر قرار داد. لحظاتی از این دست است که به یک فیلم بسیار تأثیرگذار تبدیل می‌شود که به خوبی تجربه‌ای عاطفی قوی را به بیننده منتقل می‌کند. مک‌دونا نه تنها نویسنده‌ای مؤثر است، بلکه کارگردانی با استعداد است که توانایی ایجاد و ضبط حال و هوا را دارد. با همکاری با تصویربردار خود بن دیویس، فیلم مملو از عکاسی خیره‌کننده و مناظر شگفت‌انگیز سواحل ایرلند است. این چشم‌اندازهای خالی زیبایی طبیعی را به ارمغان می‌آورند که به نوبه خود حس قوی از مکان را ایجاد می‌کند و زمینه‌ای مناسب برای داستان فراهم می‌کند. «بنشیز اینیشرین» نمونه‌ای از آن حالت نادر است که یک فیلم به طور کامل و کامل به اثر دلخواه خود دست می‌یابد. با حمایت از دو اجرای برتر سال و یک فیلمنامه به طرز شگفت‌انگیزی نوشته شده، این یک اثر سینمایی از کارگردانی برجسته و قابل توجه است. مدت‌ها منتظر تماشای این فیلم بودم، از زمان انتشار آن واقعاً. نهایتاً آن را دیدم و «بنشیز اینیشرین» به همان اندازه که انتظار داشتم، عالی بود. تماشای فوق‌العاده‌ای بود. واقعاً چیز خاصی برای اضافه کردن به آنچه که مطمئناً توسط بسیاری دیگر گفته شده، وجود ندارد. تنها چیزی که می‌توانم بگویم این است که در حین تماشای آن زمان فوق‌العاده‌ای داشتم، به طرز ماهرانه‌ای در همه زمینه‌ها ساخته شده و با اجراهای فوق‌العاده کالین فارل و برندان گلیسون به زندگی درآمده است؛ کِری کاندون و باری کیوگان هم که کم و بیش خوب عمل کردند!