فیلم Black Panther: Wakanda Forever 2022

فیلم «وکاندا جاودانه» فیلمی صادقانه بود که به برخی موضوعات دشوار پرداخت و به قهرمان خود احترام گذاشت، اما در معرفی دنیای جدید و شخصیت‌های پیچیده به شدت غرق شد. این فیلم حس و حال مختلطی را در من ایجاد کرد. احترامی که به میراث چادویگ بوزمن گذاشته شد، عمیق، معنادار و صادقانه بود. فیلم با هوشمندی به عواقب مرگ تی‌چالا بر خانواده و ملت او...

فیلم «وکاندا جاودانه» فیلمی صادقانه بود که به برخی موضوعات دشوار پرداخت و به قهرمان خود احترام گذاشت، اما در معرفی دنیای جدید و شخصیت‌های پیچیده به شدت غرق شد. این فیلم حس و حال مختلطی را در من ایجاد کرد. احترامی که به میراث چادویگ بوزمن گذاشته شد، عمیق، معنادار و صادقانه بود. فیلم با هوشمندی به عواقب مرگ تی‌چالا بر خانواده و ملت او پرداخت و این موضوع فرصت‌های عالی برای بررسی عمیق‌تر شخصیت‌هایی مانند شوری، ناکیا و حتی امباكو فراهم کرد. با این حال، «وکاندا جاودانه» بیشتر به عنوان وسیله‌ای برای معرفی نامور و تالوکانی‌ها عمل کرد. فیلم به درستی لحن غمگینی را در مواجهه با موضوعات فقدان و میراث پذیرفت، اما این روحیه سوگواری باعث شد که داستان در اکثر اوقات به شدت کند و خسته‌کننده شود. وینستون دوک تنها اندکی از شادی را به فیلم افزود. بازیگران عملکرد بی‌نظیری داشتند و اجرای آنجلا باست به عنوان نقطه قوت واقعی فیلم بود. من از فیلم لذت بردم، اما رویکرد غمگین آن باعث شد که از تماشای واقعاً لذت‌بخش آن دشوار باشد و معرفی نامور و تهدید او برای وکاندا آنقدر از داستان را در بر گرفت که به سختی می‌توانستیم به شخصیت‌هایی که با فقدان و دل‌شکستگی دست و پنجه نرم می‌کردند، پایان رضایت‌بخشی بدهیم. در کل، فیلم «وکاندا جاودانه» ممکن است به اندازه پیشینیان خود نباشد، اما یک یادبود زیبا و ساکت به میراث چادویگ بوزمن است و داستانی عاطفی و قدرتمند در مورد اینکه چگونه اندوه می‌تواند به معنای واقعی عشق باقی بماند، روایت می‌کند. نویسندگی فیلم در برخی نقاط با مشکل مواجه می‌شود، به ویژه زمانی که از موضوع اصلی منحرف می‌شود و سعی می‌کند داستان‌ها و شخصیت‌های دیگری از دنیای سینمایی مارول را در هم بیامیزد، که در این بین نامور و ری‌ری آسیب‌های جانبی می‌بینند. به لحاظ فنی، صحنه‌های اکشن عموماً جذاب بودند، گرچه برخی از جلوه‌های ویژه و نورپردازی‌ها ناهماهنگ بودند. موسیقی و تولید صدا به طرز قابل توجهی برجسته بود. عملکردها به شدت احساسی و متحرک بودند، به ویژه از لتیشیا رایت، آنجلا باست و دانی گوریرا. ریتم فیلم به خوبی وزن طولانی‌اش را کاهش می‌دهد و به طور کلی ارزش احساسی سرمایه‌گذاری را دارد.