فیلم The Equalizer 2014

فیلم را دیشب دیدم و با وجود اینکه داستانش تا حدی قابل پیش‌بینی بود، مرا به خود مشغول کرد. شخصیت منفی بزرگ، قهرمان ساکت، قربانیان بی‌پناه و در نهایت مجازات دشمن. به طور کلی فیلم را دوست داشتم، اما به هر حال من هر چیزی که دنزل واشنگتن در آن باشد را می‌پسندم. برای من این فیلم یک اثر سرگرم‌کننده در ژانر انتقام‌جویانه بود. دنزل واشنگتن...

فیلم را دیشب دیدم و با وجود اینکه داستانش تا حدی قابل پیش‌بینی بود، مرا به خود مشغول کرد. شخصیت منفی بزرگ، قهرمان ساکت، قربانیان بی‌پناه و در نهایت مجازات دشمن. به طور کلی فیلم را دوست داشتم، اما به هر حال من هر چیزی که دنزل واشنگتن در آن باشد را می‌پسندم. برای من این فیلم یک اثر سرگرم‌کننده در ژانر انتقام‌جویانه بود. دنزل واشنگتن در نقش یک قهرمان سرد و حسابگر اما دلسوز فوق‌العاده است. فیلم نسبت به بسیاری از فیلم‌های این ژانر کندتر است، اما این باعث خستگی نمی‌شود و وقتی که عمل آغاز می‌شود، به خوبی و با حساب شده انجام می‌گیرد. اگرچه یک خط داستانی اصلی وجود دارد که با اولین عمل انتقامی مک‌کال آغاز می‌شود، او در طول فیلم چند کار جانبی هم انجام می‌دهد. من از این بخش‌های جانبی خوشم آمد زیرا به تکمیل داستان کمک می‌کرد. خط داستانی اصلی مک‌کال را در برابر یک جلاد روانی روسی قرار می‌دهد. هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید که این فیلم شخصیت منفی خوبی نداشت. نقش به خوبی ایفا شده است و این شخصیت به شدت ترسناک است. البته او همواره خشن است، اما مک‌کال هم زمانی که لازم باشد، همین‌طور عمل می‌کند. یکی از نکات مثبت این فیلم این است که مک‌کال یکی از آن قهرمانان معمولی نیست که به طور مکرر در حال دویدن و نمایش خطرناک بودن و ضربه زدن به بدها باشد. مک‌کال همیشه آرام، حسابگر و با هوش است و بدها تقریباً هرگز متوجه اشتباه خود نمی‌شوند تا این‌که خیلی دیر شده باشد. البته، توانایی مک‌کال در ضربه زدن به بدها، معمولاً بدون آسیب دیدن، به مرزهای فوق‌انسانی می‌رسد، اما چه فرقی می‌کند، بالاخره این یک داستان تخیلی است. فیلم‌های کاملاً واقعی به ندرت سرگرم‌کننده هستند، حداقل نه در این ژانر. همچنین، صحنه نبرد پایانی که بدها بیشتر به طور بی‌هدف در حال دویدن بودند و از بین می‌رفتند، می‌توانست بهتر باشد. به خصوص از آنجایی که مافیا روسی تا آن زمان هوش خوبی از خود نشان داده بود. با این حال، از اینکه به صحنه‌های معمولی ۲۰ دقیقه‌ای شلیک به هر چیزی که حرکت می‌کند تبدیل نشد، خوشحال شدم. مک‌کال به راندن سرد و حسابگرانه‌اش در میان افراد بدشانس ادامه می‌دهد و روش‌های متنوعی برای سر به نیست کردن آن‌ها به کار می‌برد که نسبتاً خلاقانه است. به طور کلی، این فیلم را سرگرم‌کننده یافتم. از یک سو، این همان داستان‌های انتقام‌جویانه معمولی است که به آنها علاقه‌مندم، اما از سوی دیگر، به لطف بازی سرد، حسابگر و هوشمندانه دنزل واشنگتن، این فیلم از دیگر فیلم‌های معمولی متمایز است. از این فیلم انتظار خوبی داشتم و نتیجه‌ای بسیار خوب گرفتم. نمی‌توانم _The Equalizer_ را یک فیلم کامل بنامم، اما از این نوع محتوای متنوع خوشم می‌آید. نمره نهایی: ★★★½ - واقعاً از آن لذت بردم. به شدت توصیه می‌کنم که زمانی برای آن بگذارید. دنزل واشنگتن روز را نجات می‌دهد. چیزی خاصی در مورد _The Equalizer_ نمی‌توانم بگویم، اما به لطف بازی فوق‌العاده واشنگتن، تماشای این فیلم ۲۰۱۴ برایم لذت‌بخش بود. این یک نمایش عالی از دنزل است، که البته جای تعجب ندارد زیرا او - به همراه لئوناردو دی‌کاپریو - بازیگر مورد علاقه من است. در غیر این صورت، این فیلم یک اثر اکشن انتقام‌جویانه استاندارد است که احتمالاً کمی بیش از حد طولانی می‌شود و شامل چند شخصیت پشتیبانی فراموش‌شدنی است، به ویژه در مورد شخصیت‌های منفی که چندان جالب نیستند. موسیقی نیز استاندارد است، هرچند در پایان با نمره نهایی و موسیقی تیتراژ بهبود می‌یابد. در مجموع، تماشای این فیلم به خاطر بازی دنزل ارزشمند است. امیدوارم دنباله آن، در حالی که همچنان بازیگری برجسته دارد، تلاش بیشتری برای بهبود کیفیت داشته باشد - به زودی خواهیم دید! «مک‌کال» (دنزل واشنگتن) با پنهان شدن از تاریخچه پر فراز و نشیبش در یک فروشگاه لوازم خانگی، در حال زندگی آرامی است. اما این زندگی آرام زمانی که همکارش «تری» (چلوئی گریس مورتز) درگیر یک درگیری با یک اوباش مرموز می‌شود و به بیمارستان می‌رود، مختل می‌شود. در تلاش برای انتقام، مک‌کال به زودی توجه «تدی» (مارتین چوکاس) را که به نظر می‌رسد نیرویی در اختیار دارد، جلب می‌کند و هر دو در یک بازی پرخطر گربه و موش شرکت می‌کنند. در اینجا واقعاً خطر چندانی وجود ندارد. ما می‌دانیم که داستان به کجا می‌رسد، اما در طول راه، واشنگتن و چوکاس درجه‌ای از تهدید را به وجود می‌آورند که با عکاسی کم‌نور و خشونت تقریباً پیوسته همراه است. ما البته کمی بیشتر از دلایل اینکه چرا قهرمان ما به یک گوشه‌نشین تبدیل شده است، می‌فهمیم - اما این بیشتر برای ارجاع است تا اینکه ما را در یک باتلاق احساسات غرق کند و واقعاً چیز زیادی برای حواس‌پرتی از یک تریلر انتقامی که به خوبی عمل می‌کند، وجود ندارد. این فیلم آن زنگی را که قبلاً همراه «ادوارد وودوارد» در «The Equalizer» بود، کم دارد، اما به جز آن، به واشنگتن اجازه می‌دهد تا در کم‌کاری‌های مرگبارش شکوفا شود.