فیلم The Devil Wears Prada 2006

این نوع فیلم معمولاً برای من جذابیت چندانی ندارد، اما بازیگران آن من را مجذوب کرد (مریل استریپ، آن هاتاوی، امیلی بلانت و استنلی توچی چهار نفر از بازیگران معاصر مورد علاقه من هستند) و همچنین سه فیلم قبلی که درباره صنعت مد دیده‌ام ('آماده برای پوشیدن'، 'زولندر' و البته 'آرزوهای مرگبار ۵: چهره مرگ') را دوست داشتم. من از کمدی ناشی از بدجنسی، حقارت...

این نوع فیلم معمولاً برای من جذابیت چندانی ندارد، اما بازیگران آن من را مجذوب کرد (مریل استریپ، آن هاتاوی، امیلی بلانت و استنلی توچی چهار نفر از بازیگران معاصر مورد علاقه من هستند) و همچنین سه فیلم قبلی که درباره صنعت مد دیده‌ام ('آماده برای پوشیدن'، 'زولندر' و البته 'آرزوهای مرگبار ۵: چهره مرگ') را دوست داشتم. من از کمدی ناشی از بدجنسی، حقارت و سطحی‌نگری همه کسانی که درگیر هستند، بسیار خوشحال شدم که نشان‌دهنده‌ی بسیاری از ویژگی‌های تمدن معاصر است... و اوج و نتیجه‌گیری داستان هر دو لمسی و کاملاً مناسب هستند. نگارش و بازی قوی باعث شده این فیلم بسیار بهتر از آنچه که باید باشد، باشد. بازیگران این فیلم را به شدت ارتقا می‌دهند. همه چیز دیگری که به 'شیطان پرادا می‌پوشد' مربوط می‌شود، کاملاً خوب است، اما بدون بازیگران قطعاً از آن لذت نمی‌بردم. مریل استریپ در به تصویر کشیدن میراندا فوق‌العاده عمل می‌کند و آن هاتاوی نیز در نقش آندریا با او همخوانی دارد. امیلی بلانت (امیلی) نیز لذت‌بخش است و استنلی توچی (نیگل) هم همین‌طور. شخصاً هرگز به داستان آن علاقه زیادی نداشتم و در برخی قسمت‌ها تکراری به نظر می‌رسد. اما با این حال، به لطف استریپ و همکارانش، هنوز هم فیلمی است که قطعاً ارزش تماشا دارد. "شیطان پرادا می‌پوشد" فیلمی هوشمند و شیک است که شوخی را با کمی درام ترکیب می‌کند و در پس‌زمینه صنعت مد با فشار بالا قرار دارد. مریل استریپ به طور خیره‌کننده‌ای در نقش میراندا پریستلی ایفای نقش می‌کند و اجرای او هم ترسناک و هم جذاب است، در حالی که آن هاتاوی به عنوان قهرمان قابل ارتباطی که در حال پیمایش در آشفتگی نقش جدیدش است، می‌درخشد. بزرگ‌ترین قوت فیلم در توانایی آن برای واداشتن شما به تفکر درباره قربانی‌هایی که در پی موفقیت می‌دهیم و اینکه آیا واقعاً ارزش آن را دارند، نهفته است. ریتم فیلم به خوبی تنظیم شده و شما را بدون کشش نگه می‌دارد و بازیگران مکمل، به‌ویژه امیلی بلانت، لایه‌هایی از شوخی و جذابیت را اضافه می‌کنند. آنچه که در این فیلم برجسته است، نقد ظریف آن بر رشد شخصی، جاه‌طلبی و وفاداری به آنچه واقعاً مهم است، است که همه در دیالوگ‌های تند و تصاویری خیره‌کننده بسته‌بندی شده است. هیچ‌گاه احساس موعظه‌گری نمی‌کند، اما شما را به فکر فرو می‌برد که چقدر از خود را حاضر هستید فدای تعریف موفقیت دیگران کنید. در حالی که به عمق مضامین خود نمی‌پردازد و برخی از الگوهای قابل پیش‌بینی را دنبال می‌کند، این فیلم با ارزش‌های سرگرم‌کننده و لحظات احساسی خود به خوبی جبران می‌کند. این یک تماشای سرگرم‌کننده و جذاب است که به اندازه کافی محتوا دارد تا تأثیر ماندگاری بگذارد. ایده‌آل برای زمانی که می‌خواهید چیزی سبک اما معنادار ببینید.