فیلم Greed 2019

**نقدی خنده‌دار و تند و زننده** اینکه با دستمزد بسیار کمی زندگی کنیم، برای ما دردناک است. من باید این کار را انجام دهم و آنها یک قطعه لباس را به قیمت بیشتر از آنچه من در یک ماه دریافت می‌کنم، می‌فروشند. ما نمی‌توانیم غذای مغذی بخوریم. زندگی خوبی نداریم، در درد زندگی می‌کنیم و در درد می‌میریم. دستمزدهای پایین دلیل اصلی این وضعیت است. چقدر...

**نقدی خنده‌دار و تند و زننده** اینکه با دستمزد بسیار کمی زندگی کنیم، برای ما دردناک است. من باید این کار را انجام دهم و آنها یک قطعه لباس را به قیمت بیشتر از آنچه من در یک ماه دریافت می‌کنم، می‌فروشند. ما نمی‌توانیم غذای مغذی بخوریم. زندگی خوبی نداریم، در درد زندگی می‌کنیم و در درد می‌میریم. دستمزدهای پایین دلیل اصلی این وضعیت است. چقدر بار می‌تواند یک زن تحمل کند؟ شوهر، بچه‌ها، کار در خانه و کارخانه – آیا می‌توانیم همه اینها را با چنین دستمزد ناچیزی مدیریت کنیم؟ بنابراین ما در تله بدهی گرفتار شده‌ایم. آیا هیچ راه‌حلی برای مشکل ما وجود ندارد؟ اهداف بسیار بالا هستند. آنها می‌خواهند ۱۵۰ قطعه در ساعت تولید کنیم. وقتی نمی‌توانیم به این اهداف برسیم، توهین‌ها آغاز می‌شوند. فشار بسیار زیاد است؛ مانند شکنجه است. ما نمی‌توانیم استراحت کنیم یا آب بنوشیم یا به توالت برویم. ناظران همیشه روی سر ما هستند. آنها ما را الاغ، جغد، سگ صدا می‌کنند و به ما توهین می‌کنند، ما را مجبور می‌کنند در برابر همه بایستیم و بگویند برو و بمیر. - ساکاما ماهاده‌ویا (کارگر کارگاه‌های خیاطی که برای تامین‌کننده GAP کار می‌کند)؛ "کارگران لباس هند: 'آنها به ما سیلی می‌زنند و ما را سگ و الاغ می‌نامند'" (گتین چمبرلین)؛ _گاردین_ (۲۵ نوامبر ۲۰۱۲) در سال ۱۹۱۱، ۱۴۶ کارگر در کارخانه Triangle Shirtwaist در نیویورک جان خود را از دست دادند وقتی که ساختمانشان آتش گرفت. آنها در برابر افرادی که لباس‌هایی که تولید کرده بودند، خریداری کرده بودند، به مرگ پریدند. خشم از دیدن مرگ این افراد باعث شد که مصرف‌کنندگان و فعالان سیاسی برای جلوگیری از تکرار چنین حوادثی اقدام کنند. استانداردهای ایمنی بهتر در برابر آتش، ایمنی ساختمان و ایمنی محیط کار از این فعالیت‌ها ناشی شد. در طول قرن بیستم، آمریکایی‌ها برای تغییر مبارزه کردند و خواستار تغییر شدند. ما حداقل دستمزد، روز هشت ساعته، غرامت کارگران، تأمین اجتماعی، قانون هوای پاک، قانون آب پاک و بسیاری چیزهای دیگر را به دست آوردیم. در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، پاسخ شرکت‌ها در نهایت به انتقال تولید به کشورهای خارجی تبدیل شد، ابتدا به مکزیک، سپس به شرق آسیا و امروزه در سرتاسر آسیا و آمریکای مرکزی. آنها این کار را نه تنها به خاطر دستمزدهای پایین، بلکه برای دوری از قوانین ایمنی محیط کار و قوانین زیست‌محیطی انجام دادند. بنابراین در سال ۲۰۱۳، زمانی که بیش از ۱۱۰۰ کارگر در رانا پلازا در بنگلادش جان خود را از دست دادند، این همان صنعتی بود که در آتش Triangle قرار داشت، با همان سیستم فرعی تولید که به شرکت‌های پوشاک اجازه می‌دهد از مسئولیت کارهای مشابه فرار کنند، و با همان نیروی کار از زنان جوان و فقیر، همان نوع رؤسای ظالم و همان استانداردهای وحشتناک ایمنی محیط کار. این جدایی تولید از مصرف، حرکتی عمدی توسط شرکت‌ها است تا به طور دقیق از مسئولیت‌پذیری در برابر مصرف‌کنندگان فرار کنند. و این بسیار مؤثر است. - اریک لومیس؛ "هیچ‌کس آنها را مجبور به توقف نمی‌کند": چرا شرکت‌ها فاجعه را به خارج می‌سپارند – و کارگران بهای آن را می‌پردازند" (اسکات اریک کافمن)؛ _سالون_ (۶ ژوئیه ۲۰۱۵) اگر کسی به شما هر ۱۰ ثانیه ۱ پوند بدهد، بیش از ۳۰۰ سال طول می‌کشد تا شما میلیاردی شوید. کسی که با حداقل دستمزد ملی کار می‌کند باید ۶۹۰۰۰ سال کار کند تا ۱ میلیارد پوند دریافت کند و یک پرستار تازه‌فارغ‌التحصیل باید ۵۰۰۰۰ سال صبر کند. هیچ‌کس به چنین پولی نیاز ندارد و یا شایسته آن نیست؛ این یک بی‌احترامی است. - جان مک‌دونل (وزیر خزانه‌داری سایه)، سخنرانی در ۱۸ نوامبر ۲۰۱۹ ما در عصری زندگی می‌کنیم که ثروت به سمت بالا توزیع می‌شود و فاصله بین ثروتمندان و فقرا بیش از هر زمان دیگری شده است. طبق گزارش inequality.org، ۱ درصد از ثروتمندترین افراد جهان ۴۵ درصد از ثروت جهانی را در اختیار دارند، در حالی که بزرگسالانی که کمتر از ۱۰,۰۰۰ دلار سرمایه دارند ۶۴ درصد از جمعیت را تشکیل می‌دهند و کمتر از ۱ درصد از ثروت را کنترل می‌کنند. در سال ۲۰۱۸، اوکسفام گزارش داد که ثروت ۲۶ ثروتمندترین افراد جهان برابر با مجموع ثروت ۳.۵ میلیارد نفر فقیرتر است. این جو _حرص_ است، یک نقد خنده‌دار از نویسنده/کارگردان بسیار پرکار مایکل وینترباتم. این فیلم به بررسی چگونگی غنی‌تر شدن ثروتمندان در حالی که فقرا مشغول کارهای بدون حقوق هستند، می‌پردازد و بر روی یک کارآفرین موفق لباس بریتانیایی تمرکز دارد. سیر داستان در سه بخش اصلی از زندگی مک‌کریدی روایت می‌شود. ما شاهد صعود او به قدرت هستیم، زمانی که به عنوان یک جوان چندین کسب‌وکار را راه‌اندازی می‌کند (که همگی شکست می‌خورند) و در حال یادگیری اصول و ضوابط این کار است. در دنیای مدرن، او در برابر کمیته‌ای از پارلمان حاضر می‌شود که به بررسی ورشکستگی یکی از زنجیره‌های او می‌پردازد. فیلم در نهایت به مسئله‌ای جدی‌تر می‌پردازد و قبل از پایان، سری کارت‌های عنوان به برخی از حقایق و ارقام نابرابری اقتصادی جهانی می‌پردازد. نقدها حاکی از آن است که این فیلم به رغم تلاشش برای نشان دادن واقعیت‌های تلخ دنیای مد، موفق به ارائه نقدی جدی و عمیق نمی‌شود و بیشتر بر روی جنبه‌های کمدی و سطحی تمرکز دارد. - کریس دوس سانتوس این نقد به وضوح نشان می‌دهد که "حرص" به عنوان یک کمدی، تلاش کرده تا به مسائلی چون استثمار کارگران و نابرابری اقتصادی پرداخته و با وجود اینکه در تلاش برای ایجاد سرگرمی است، از عمیق‌تر شدن در مسائل واقعی غفلت کرده است.