فیلم Fruitvale Station 2013

هرگز تیزر این فیلم را ندیدم و خلاصه‌اش را هم نخواندم، اما بلافاصله به تماشای آن رفتم. در ساعت اول فیلم کمی ناامید شدم و فقط به این فکر می‌کردم که ایده فیلم برای برآورده کردن خواسته‌های بیننده چه بود. به سرعت متوجه شدم که این فیلم سرگرم‌کننده نیست و باید نکته‌ای را برجسته کند یا پیامی را منتقل کند. تا اوایل پایان فیلم همین...

هرگز تیزر این فیلم را ندیدم و خلاصه‌اش را هم نخواندم، اما بلافاصله به تماشای آن رفتم. در ساعت اول فیلم کمی ناامید شدم و فقط به این فکر می‌کردم که ایده فیلم برای برآورده کردن خواسته‌های بیننده چه بود. به سرعت متوجه شدم که این فیلم سرگرم‌کننده نیست و باید نکته‌ای را برجسته کند یا پیامی را منتقل کند. تا اوایل پایان فیلم همین فکر را داشتم. سپس دیدگاهم تغییر کرد و واقعاً نظر قبلی‌ام درباره تمام روایت‌های قبلی را دگرگون کرد. **''می‌دانم که شما همه ناراحت هستید، اما باید او را بلند کنیم. بیایید او را بالا نگه داریم.''** پس از مشاهده صحنه پایانی حیاتی، از حادثه‌ای که در فیلم به تصویر کشیده شده بود، شگفت‌زده شدم. متوجه شدم که تمام تحولات اولیه در این بخش فیلم معنا پیدا کردند. در ابتدا، این داستان زندگی کامل یک فرد نیست، بلکه از زمان بحرانی زندگی او روایت می‌شود. این حادثه را می‌توان از دو زاویه دید. درگیری قطعاً در مترو اتفاق افتاد و تقصیر اوسكار گرانت (شخصیت اصلی) نبود. اما عواقب آن قابل پیش‌بینی بود، به‌ویژه در شب سال نو که هشدار درباره خشونت نمی‌تواند از سوی قانون نادیده گرفته شود. اما آنچه که پلیس انجام داد، واکنش افراطی به وضعیت بود. چنین حوادثی در هر کشوری اتفاق می‌افتد و بسیاری از آن‌ها به چشم نمی‌آیند. از این فیلم خوشحالم، زیرا نوعی آگاهی درباره اینگونه وقایع ایجاد می‌کند. به تمام بازیگران و تیم تولید که این فیلم را به پرده نقره‌ای آوردند، احترام می‌گذارم و حالا کل دنیا می‌تواند حقیقت را بداند. این فیلم باید در میان فیلم‌های سال ۲۰۱۳ دیده شود. فیلمی بسیار خوب درباره یک واقعه واقعی ناراحت‌کننده است. مایکل بی. جوردن (اوسکار) در نقش اصلی عالی عمل می‌کند و بازی تأثیرگذاری از خود به نمایش می‌گذارد. چند بازی خوب دیگر هم وجود دارد که برجسته‌ترین آن‌ها از اوکتاویا اسپنسر (واندا) است - هنوز نمایش بدی از او ندیدم. ملونی دیاز (سوفینا) نیز قابل توجه است. داستان به شکلی ساده اما معنادار روایت می‌شود و در چندین جا می‌توان گفت که خیلی به وضوح بیان شده، اما حتی در این موارد هم حس ناخوشایندی را در معده‌ام ایجاد کرد. پایان فیلم به خاطر اجرای اسپنسر به سختی فراموش می‌شود. **«ایستگاه فروت‌ویل»** واقعاً ارزش دیدن دارد. این فیلم داستان غم‌انگیز قتل ناعادلانه اوskar Grant به دست نیروهای قانون است. صحبت درباره این فیلم بدون اشاره به وضعیت آمریکا امروز غیرممکن است. این فیلم در سال ۲۰۱۳ منتشر شد، در حالی که قتل در سال ۲۰۰۹ اتفاق افتاد و هنوز هم هر ماه شاهد داستان‌های مشابهی هستیم. هیچ چیزی تغییر نکرده است. این موضوع ناراحت‌کننده و تأسف‌آور است که در کشوری زندگی می‌کنیم که پلیس می‌تواند به شهروندان آمریکایی آسیب برساند بدون اینکه عواقبی داشته باشد. ما به تغییر نیاز داریم! برای اوskar Grant، برای جورج فلوید، برای بریونا تیلور، برای هر آمریکایی که به دست افسرانی که به حفاظت از ما سوگند خورده‌اند، کشته شده است... در مورد فیلم، رایان کوگلر با زیبایی این موضوع را مدیریت کرده و زندگی اوskar Grant و جنبه‌های زیبا از خانواده، دوستان و شخصیت او را به نمایش گذاشته است. این فیلم به خوبی روایت شده و به تماشاگران اجازه می‌دهد با Grant ارتباط عمیقی برقرار کنند که این موضوع پایان فیلم را غم‌انگیزتر می‌کند. تصویربرداری فوق‌العاده و اجراهای شگفت‌انگیزی از کل بازیگران وجود دارد. مایکل بی. جوردن فوق‌العاده است و با داشتن ظاهری خشن و مردانه و در عین حال درون نرمی و مهربانی را به نمایش می‌گذارد. انگیزه‌اش برای خوب بودن برای خانواده‌اش نه تنها از طریق اعمالش بلکه با چهره‌اش در تعامل با دخترش نیز نشان داده می‌شود. این موضوع عالی بود. صحنه‌های احساسی تأثیرگذار هستند و برای مدت طولانی در ذهن باقی می‌مانند و به شما اجازه می‌دهند که وزن آنچه اتفاق افتاده را حس کنید. در نهایت، هرچند این فیلم چقدر عالی است، اما هرگز نباید ساخته می‌شد و این واقعاً تراجدی «ایستگاه فروت‌ویل» است. امتیاز: ۸۱% | نظر: عالی