فیلم Jojo Rabbit 2019

از طریق استفاده از موسیقی و توانایی شگفت‌انگیز برای یافتن طنز و احساس در تاریک‌ترین لحظات، تایکا وایتیتی داستانی جاودانه خلق کرده است که قدرت را به قربانیان بازمی‌گرداند و به گم‌شدگان امید می‌دهد. «جو جو خرگوشه» شما را به شدت به خنده می‌اندازد، از درد عاطفی گریه‌تان می‌اندازد و با امید اشک‌تان را در می‌آورد. این فیلم به‌طرزی فوق‌العاده در تمامی ابعاد خود شگفت‌انگیز...

از طریق استفاده از موسیقی و توانایی شگفت‌انگیز برای یافتن طنز و احساس در تاریک‌ترین لحظات، تایکا وایتیتی داستانی جاودانه خلق کرده است که قدرت را به قربانیان بازمی‌گرداند و به گم‌شدگان امید می‌دهد. «جو جو خرگوشه» شما را به شدت به خنده می‌اندازد، از درد عاطفی گریه‌تان می‌اندازد و با امید اشک‌تان را در می‌آورد. این فیلم به‌طرزی فوق‌العاده در تمامی ابعاد خود شگفت‌انگیز است و واقعا فیلمی شگفت‌انگیز و غیرمنتظره به شمار می‌آید. - جس فنتون این فیلم به طرز عجیبی یکی از خام‌ترین و چالش‌برانگیزترین نگاه‌ها به جنبه‌های مختلف جنگ جهانی دوم است که تا به حال دیده‌ام و در عین حال، به‌طور واقعی بسیار خنده‌دار است. مطمئن نیستم که آیا این واقعا کاری است که باید انجام دهید... اما وایتیتی این کار را انجام داد و من عاشقش شدم. نمره نهایی: ★★★½ - واقعاً از آن خوشم آمد. به شدت توصیه می‌کنم زمانی را برای تماشای آن اختصاص دهید. خنده‌دار، سبک و دل‌چسب، «جو جو خرگوشه» یک جشنواره جذاب و در عین حال شاعرانه از دوستی، عشق و صلح است و یک سرود شاد به قابلیت و شجاعت ما برای نجات و عشق ورزیدن فراتر از مرزهاست. **_یک قطعه خنده‌دار از satire سیاسی که از جدی بودن نمی‌ترسد_** >_خطر بزرگ دروغ این نیست که دروغ‌ها نادرست‌اند و بنابراین غیرواقعی، بلکه این است که آن‌ها در ذهن دیگران واقعی می‌شوند._ - کریستین لئوننز؛ _قفس آسمان‌ها_ (2004) ما در زمانه‌های خطرناکی زندگی می‌کنیم. در این دوران پس‌رفت سیاسی، نژادپرستان، بیگانه‌هراسان، نئونازی‌ها، برتری‌طلبان سفیدپوست، جدایی‌طلبان سفید و فاشیست‌ها، که زمانی در حاشیه جامعه متمدن قرار داشتند، به‌تدریج به جریان اصلی فرهنگی بازگشته‌اند و نفرت و عدم تحمل را تحت عناوینی مانند «ملی‌گرایی» و «میهن‌پرستی» موعظه می‌کنند. در همین حال، سیاستمداران با انجام هیچ‌کاری برای محدود کردن آن‌ها و امتناع از محکوم کردنشان، این گروه‌ها را تأیید می‌کنند. احزاب سیاسی راست‌گرا در کشورهای مختلف اروپایی با پلتفرم‌های پوپولیستی اسلام‌هراسی و ضد مهاجرت به‌دنبال قدرت هستند و از ترس‌های مردم نسبت به «دیگری» بهره‌برداری می‌کنند. بنابراین، کاملاً مناسب است که فیلمی که در این محیط خاص قرار دارد و ادعا می‌کند که عشق، تحمل و مهربانی می‌توانند بر indoctrination نفرت غلبه کنند، در این لحظه به نمایش گذاشته شود. چون هرچند این فیلم در آلمان در سال 1945 جریان دارد، در واقع در مورد حال حاضر است. بر اساس رمان 2004 _قفس آسمان‌ها_ نوشته کریستین لئوننز، _جو جو خرگوشه_ یک satire سیاسی است که توسط فیلمساز نیوزلندی (و یهودی پولینزی) تایکا وایتیتی نوشته و کارگردانی شده است. وایتیتی با پیروی از فیلمسازانی چون چارلی چاپلین، مل بروکس، روبرتو بنینی و حتی کوئنتین تارانتینو، تلاش می‌کند تا ایدئولوژی نازی را با تبدیل آن به یک شوخی کاملاً ابزورد و بی‌رحمانه به تمسخر بگیرد. این فیلم به‌عنوان یک «satire ضد نفرت» شناخته می‌شود و کار آسانی ندارد - استفاده از نازیسم به‌عنوان پس‌زمینه‌ای (بیشتر) طنزآمیز برای آنچه که در واقع یک _bildungsroman_ است، بدون اینکه به‌نظر برسد مورد سوءاستفاده یا نادیده‌انگاری رنج واقعی مردم قرار می‌گیرد. و وایتیتی این تعادل دشوار را به‌خوبی مدیریت می‌کند. این فیلم در واقع یکی از نادرترین فیلم‌هاست - یک کمدی که در آن لحظات جدی کاملاً به‌دست آمده و یک درام با پیامی مهم که در آن کمدی، جدیت را تقویت می‌کند.