فیلم Bunny Lake Is Missing 1965

بنی لیک گم شده است به کارگردانی اتو پرمینگر و با اقتباسی از رمان هم‌نام نوشته مریم مدل (با نام مستعار اوِولین پایپر) توسط جان و پنلوپه مورتیمر به نوشته درآمده است. بازیگران اصلی شامل لورنس اولیویه، کارول لینلی، کیر دله، مارتیتا هانت و نوئل کاوارد هستند. موسیقی اثر پاول گلاس و فیلم‌برداری با دیوید ان. کوپ انجام شده است. گروه موسیقی بریتانیایی دهه 1960...

بنی لیک گم شده است به کارگردانی اتو پرمینگر و با اقتباسی از رمان هم‌نام نوشته مریم مدل (با نام مستعار اوِولین پایپر) توسط جان و پنلوپه مورتیمر به نوشته درآمده است. بازیگران اصلی شامل لورنس اولیویه، کارول لینلی، کیر دله، مارتیتا هانت و نوئل کاوارد هستند. موسیقی اثر پاول گلاس و فیلم‌برداری با دیوید ان. کوپ انجام شده است. گروه موسیقی بریتانیایی دهه 1960 به نام زامبیز نیز در این فیلم حضور دارد. آن لیک (لینلی) برای بردن دخترش بعد از اولین روز مدرسه به آنجا می‌رود، اما هیچ‌کس هیچ‌گونه خاطره‌ای از دیدن دختر چهار ساله ندارد... این فیلم اتو پرمینگر را آزار می‌داد و او هرگز از محصول نهایی راضی نبود، حتی بعد از اینکه پایان داستان را از نسخه رمان تغییر داد و داستان را از نیویورک به لندن منتقل کرد. با این حال، زمان به فیلم مهربان بوده و پس از ارزیابی‌های جدید از سوی منتقدان، این فیلم طرفداران وفاداری پیدا کرده و به عنوان یک کلاسیک کالت شناخته شده است. به نظر می‌رسد پرمینگر با پیوندهای تماتیکی به «روانی» هیچکاک، می‌خواست فیلمی بسازد که شایسته مقایسه با کلاسیک‌های هیچکاک باشد. قطعاً تبلیغات فیلم نشان می‌دهد که سازندگان می‌خواستند با آثار او مقایسه شوند، اما واضح است که این فیلم در سطح «روانی» نیست وگرنه شناخته‌تر می‌بود. اما این فیلم واقعا فوق‌العاده است و پرمینگر آن را به طرز بی‌نقصی کنار هم قرار داده است. فیلم از دنباله‌ی افتتاحیه‌ی شگفت‌انگیز ساؤل باس تا پایان ترسناک آن، توجه و کنجکاوی را حفظ می‌کند. با استفاده از لوکیشن‌های واقعی لندن و عکاسی سیاه و سفید تیز و سایه‌دار کوپ، داستان حال و هوای ناهنجاری روانی را به خود می‌گیرد. عنصر معما قوی است و این به همراه رابطه‌ نزدیک و تقریباً ناسالم بین آن و برادرش استیون (دله)، تجربه‌ای را ایجاد می‌کند که شما را در صندلی‌تان به حرکت درمی‌آورد. همچنین نوئل کاوارد به عنوان هوراتیو ویلسون، صاحب‌خانه‌ای ترسناک، هر چند که مدت زمان کمی در فیلم حضور دارد، اما تأثیرش ترسناک است. صحنه‌هایی در روایت گنجانده شده که هیچکاک، ولز و کوبریک به آن افتخار می‌کنند، جایی که پرمینگر با مهارت در فیلم نوآر می‌داند چگونه به طرز خیره‌کننده‌ای در اطراف یک فروشگاه عروسک حرکت کند و بازیگرانش را در یک محوطه بازی کودکان دنبال کند. همه اینها با اجرای فوق‌العاده اولیویه به عنوان بازپرس تحلیلی نیوهاوس، مردی آرام و آگاه به روانشناسی، کامل می‌شود؛ او تضاد کاملی با هیستری و جنون مرزی که او را احاطه کرده است، ایجاد می‌کند. آیا این فیلم هیچکاکی است؟ همانطور که برخی منتقدان گفته‌اند؟ بله، اما نه به طور واضح؛ این فیلم از نظر لحن و روایت به تریلرهای بریتانیایی کمتر دیده‌شده‌ای مانند «با مردان غریبه صحبت نکنید» (1962) و «طعم ترس» (1961) نزدیک‌تر است. آیا این فیلم بی‌نقص است؟ نه! دله بسیار بیش از حد متحرک است، بعضی از واکنش‌های شخصیت‌ها به موقعیت‌ها تعجب‌برانگیز است و موسیقی پاول گلاس در برخی مواقع به شدت نامناسب برای حال و هوای صحنه است. اما این مشکلات به راحتی قابل بخشش هستند وقتی که فیلم به عنوان یک کل در نظر گرفته شود. 8.5 از 10