فیلم کره ای Unforgettable 2016

یک تعطیلات تابستانی که برای همیشه به یاد ماندنی است. «آب‌چشم‌ساز» یک ژانر نیست، اما در فیلم‌های کره‌ای جایگاه ویژه‌ای دارد. معمولاً این نوع موضوعات را دوست دارم، هرچند در برخی فیلم‌ها این احساسات بیش از حد است و تماشای آن را خراب می‌کند. عدم درک این موضوع از منظر فرهنگی ممکن است یکی از دلایل باشد. به هر حال، این فیلم دارای یک نتیجه احساسی...

یک تعطیلات تابستانی که برای همیشه به یاد ماندنی است. «آب‌چشم‌ساز» یک ژانر نیست، اما در فیلم‌های کره‌ای جایگاه ویژه‌ای دارد. معمولاً این نوع موضوعات را دوست دارم، هرچند در برخی فیلم‌ها این احساسات بیش از حد است و تماشای آن را خراب می‌کند. عدم درک این موضوع از منظر فرهنگی ممکن است یکی از دلایل باشد. به هر حال، این فیلم دارای یک نتیجه احساسی قوی است که از همان صحنه اول متوجه آن خواهید شد، زیرا رابطه بین دوستان به‌طور عمدی به‌طور مختصر معرفی شده است. این فیلم همچنین به عنوان «عشق خالص» شناخته می‌شود. کارگردان جدیدی با چهره‌های تازه در نقش‌های اصلی دارد. روایت در دو زمان مختلف پیش می‌رود. داستان با دنیای حال حاضر آغاز می‌شود و باقی داستان یک فلش‌بک است که به حدود ۲۵ سال پیش در دهه ۹۰ برمی‌گردد. اگر شما در دهه ۹۰ بزرگ شده‌اید، به این فیلم بیشتر از هر کس دیگری احساس نزدیکی خواهید کرد. به‌ویژه با توجه به فضای داستان، شبیه به تماشای یک فیلم مستقیم از دهه ۹۰ است. همچنین احساس می‌شود که این فیلم نسخه روستایی «سانی» است، عمدتاً به خاطر دوستی، اما در هیچ جنبه دیگری قابل مقایسه نیست. این داستان درباره پنج دوست است که چهار نفر از آن‌ها برای تعطیلات تابستانی به روستای جزیره‌ای خود بازمی‌گردند. نفر دیگر دارای ناتوانی است و مانند دوستانش به دنبال رویاهایش نیست. اینجا جایی است که مشکل شروع می‌شود. او به شدت تلاش می‌کند که مانند بقیه عادی شود تا بتواند مانند یک پرنده آزاد هر جا که می‌خواهد پرواز کند. در کنار داستان، دو نفر از بهترین دوستانش احساس قوی‌تری نسبت به او دارند. اما درک اینکه او چه کسی را انتخاب خواهد کرد، با یک چرخش قبل از ورود فیلم به مرحله نهایی همراه است. > ❝عشق مانند ماراتن است. ممکن است اکنون احساس عقب‌افتادگی کنید، اما اگر به دویدن ادامه دهید، به هدف خواهید رسید.❞ روندهای دهه ۹۰، به‌ویژه در مناطق روستایی و واکنش کودکان به آن به‌خوبی خلاصه شده است. مانند فیلم‌های با زمان مشابه، نوارهای صوتی از عناصر محبوب بودند. اما در باقی فیلم، همه چیز بدون تمرکز بر روی یک چیز خاص به اشتراک گذاشته شد. بنابراین متوجه نخواهید شد که داستان به کدام سمت می‌رود. این یک نکته مثبت است، اما کمی از مسیر اصلی خارج می‌شود. شاید بتوانید آن را کشش برای پر کردن فیلمنامه بنامید. با این حال، در هیچ قسمتی از روایت احساس کسالت نخواهید کرد. به طور کلی، همه چیز در جای خود به نظر می‌رسید، بنابراین فیلم به راحتی به هدف خود دست می‌یابد که واضحاً کمی کلیشه‌ای است. بله، پایان فیلم چیزی نیست که برای اولین بار ببینید، اما به خوبی عمل کرده است. فکر می‌کنم باید همین‌طور باشد. در برخی فیلم‌ها، در تلاش برای جلوگیری از کلیشه‌ها، اوضاع را خراب می‌کنند. ولی همچنان ناراحتی من از این فیلم این است که چرخش حیاتی داستان چندان منطقی به نظر نمی‌رسید. می‌توانستم در مورد آن به تفصیل بنویسم، اما این یک اسپویلر بزرگ است. بنابراین به‌طور غیرمستقیم اشاره می‌کنم که پسری به راحتی به موفقیت می‌رسد در حالی که متخصصان نمی‌توانند. اما به طور کلی، آن بخش نیاز به توضیحات بیشتری داشت تا مشخص کند که همه‌چیز چگونه اتفاق افتاد. به‌نوعی، کوتاهی کمک کرد تا سرعت داستان حفظ شود و همچنین از اضافی‌گویی جلوگیری کند که در اینجا جواب داد. بنابراین این فیلم می‌تواند به راحتی برای تمام سنین مناسب باشد. به‌ویژه با توجه به اینکه بسیاری از کودکانی که در دهه ۹۰ بزرگ شده‌اند اکنون به بزرگسالی رسیده‌اند و داستان حول نوجوانان می‌چرخد، آن‌ها را نیز به دامنه مخاطبان می‌آورد. با توجه به داستانی پر از احساسات، مخاطبان خانواده احساس نخواهند کرد که از آن‌ها دور مانده‌اند. از اجراها تا تولید، از جمله کارگردانی قابل تقدیر است. این فیلم نه یک اثر شاهکار است و نه تضمینی وجود دارد که به همه به صورت احساسی جذب شود. فقط یک فیلم ساده و خوش‌ظاهر است، بنابراین تماشای آن یک‌بار ارزش دارد. حالا می‌دانید که چه کسی را به تماشای آن توصیه می‌کنم. _۸/۱۰_