فیلم Cats 2019

همیشه برای فیلم «گربه‌ها» هیجان‌زده بودم و به عنوان یک طرفدار موزیکال، مشتاقانه منتظر آن بودم. تریلر اول من را بیشتر هیجان‌زده کرد، چون دیدن آن جلوه‌های وحشتناک فقط من را به دیدن آن ترغیب‌تر کرد. همیشه برای موزیکال‌های با بودجه بالا هیجان‌زده می‌شوم چون به این معناست که ممکن است موزیکال‌های بیشتری را ببینیم، اما «گربه‌ها» در هر سطحی ناکام است. این یک موزیکال...

همیشه برای فیلم «گربه‌ها» هیجان‌زده بودم و به عنوان یک طرفدار موزیکال، مشتاقانه منتظر آن بودم. تریلر اول من را بیشتر هیجان‌زده کرد، چون دیدن آن جلوه‌های وحشتناک فقط من را به دیدن آن ترغیب‌تر کرد. همیشه برای موزیکال‌های با بودجه بالا هیجان‌زده می‌شوم چون به این معناست که ممکن است موزیکال‌های بیشتری را ببینیم، اما «گربه‌ها» در هر سطحی ناکام است. این یک موزیکال خسته‌کننده با آهنگ‌های فراموش‌شدنی و رقص‌های بی‌مزه است... و به عنوان یک فیلم هم به بدی عمل می‌کند، چون هیچ سرگرمی دیوانه‌واری ارائه نمی‌دهد. به تمسخر کشیدن CGI خوب است، اما می‌توانید این کار را از تریلر هم انجام دهید، بنابراین دلیلی ندارد که در این فصل تعطیلات دو ساعت حوصله‌تان سر برود. آه، واقعاً دردناک بود. - کریس دوسانتوس نمایش‌های تئاتری یا موزیکال‌ها همیشه به خوبی به زبان سینما ترجمه نمی‌شوند، این موضوع به خوبی شناخته شده و تغییر نخواهد کرد، زیرا این دو رسانه به طور طبیعی بسیار متفاوت هستند. سوال کردن در این باره، فریب دادن خودتان است. شخصاً هرگز بر این باور نبوده‌ام که «گربه‌ها» یک موزیکال عالی است، اما شاید موفقیت آن چیز دیگری را بگوید. با این حال، به نظر من یک اقتباس سینمایی از آن نمی‌توانست موفق باشد. نمی‌دانم چگونه می‌توانست، به ویژه با توجه به لباس‌ها، اما این فیلم ساخته شد و حالا سوال این بود که چگونه به نظر خواهد رسید. می‌دانم که یک «فیلم» از آن وجود دارد، اما در واقع یک ضبط از نمایش است. سپس تریلرها ظاهر شدند و آنچه نشان دادند عجیب، ترسناک و آزاردهنده بود، اما کار بصری همیشه در یک فیلم همه چیز نیست، با این حال چیزی اساسی در حال بازی بود. در نهایت، شکست اجتناب‌ناپذیر بود. «گربه‌ها» پر از نیت‌های خوب است اما یک شکست است، نه تنها به خاطر کار terrible CGI و احساسی که به شما می‌دهد، بلکه به این دلیل که هرگز نمی‌تواند شما را در دنیای داستان غرق کند و این یک دنیای عجیب و غریب است و من می‌توانم در دنیای عجیب و غریب سرگرم شوم، فقط این یکی کاملاً گمراه‌کننده است. فکر نمی‌کنم که این یک فاجعه بزرگ باشد که بسیاری از منتقدان سینما می‌گویند و شاید در نهایت جایگاه و تماشاگران خود را پیدا کند، زیرا بعد از همه، فیلم‌های بدتری به فیلم‌های کالت تبدیل شده‌اند، بنابراین این هم قطعاً ممکن است، اما در حال حاضر «گربه‌ها» صرفاً یک ایده است که کار نکرد، به خوبی اجرا یا کارگردانی نشد و اگرچه فاجعه‌ای بزرگ نیست، اما واقعاً یک ناامیدی بزرگ است. گاهی اوقات یک فیلم با این همه بدی خود را به نمایش می‌گذارد که به pleasureی لذت‌بخش و سادیستی بدل می‌شود تا یک کار سخت برای تماشا. این موضوع درباره «گربه‌ها» نیز صدق می‌کند، اقتباس سینمایی موزیکال اندرو لوید وبر در سال 1982 که یکی از طولانی‌ترین نمایش‌های برادوی شد. نسخه صحنه‌ای «گربه‌ها» بیش از 4 میلیارد دلار فروش داشته است، بنابراین به طور طبیعی هالیوود باید دندان‌های طمع خود را در این مورد فرو کند و آن را به سینما بیاورد (جایی که به سرعت شکست خورد). هر کسی که کمی عقل داشته باشد می‌تواند ببیند که همه این‌ها یک اشتباه بزرگ خواهد بود، زیرا وقتی منبع این کار وحشتناک است، چگونه می‌توانید انتظار داشته باشید که فیلم چگونه خواهد شد؟ بیایید با نکات مثبت شروع کنیم: طراحی لباس و آرایش بسیار عالی است، اگرچه کمی ترسناک. در ابتدا تماشای انسان‌ها که دور هم می‌رقصند و خود را تمیز می‌کنند آزاردهنده و خنده‌دار است، اما طولی نمی‌کشد که واقعاً شروع به دیدن آنها به عنوان گربه می‌کنید. (بله، این دقیقاً نوعی احساس آزاردهنده است که باعث می‌شود سال‌ها کابوس‌های ترسناکی داشته باشید). رقص‌ها به طرز زیبایی حرفه‌ای و رقص‌ها خلاقانه هستند و تعدادی شماره باله بسیار زیبا وجود دارد. کسانی که از تئاتر و رقص کلاسیک لذت می‌برند، موارد زیادی برای سرگرمی خواهند یافت. این‌جا جایی است که نکات مثبت به پایان می‌رسد. داستان فیلم به شدت به نمایش برادوی نزدیک است، به این معنی که به همان اندازه وحشتناک است. خلاصه داستان این است که یک قبیله از گربه‌های خیابانی در شب ماه جلیکل جمع می‌شوند و در یک نمایش استعداد گربه‌ای اجرا می‌کنند تا گربه اصلی، اولد دوتورونومی (جودی دنچ)، تعیین کند کدام گربه شایسته است تا به زندگی جدیدی صعود کند. این یک داستان عجیب و غریب است که وقتی به آن فکر می‌کنید حتی بیشتر آزاردهنده می‌شود. برای جلب توجه مخاطبان امروز، کارگردان تام هوپر به شوخی‌های خنده‌دار و حرکات مضحک متوسل می‌شود که قطعاً طوفانی از خنده را به همراه خواهد داشت. و هرچند همه اعضای بازیگر به شدت ترسناک به نظر می‌رسند به عنوان یک هیبرید انسانی/گربه‌ای، بدترین آنها حضور تیلور سوئیفت در نقش یک گربه جذاب و جادوگر است. وای. آهنگ‌های تکراری وبر وقتی به صفحه نمایش ترجمه می‌شوند حتی بیشتر آزاردهنده می‌شوند (اما خوب، حداقل «Memory» وجود دارد). اجراهای صوتی نیز در سطح پایینی قرار دارند. جنیفر هادسون با بازی بیش از حد و آواز خواندن بیش از حد به یک خودپارودی تبدیل شده است. اجرای ناامیدکننده و اشک‌آلود هادسون از «Memory» به طرز خنده‌داری وحشتناک است. ربل ویلسون در حال رقصیدن با کفش‌هایش به نظر می‌رسد که یک سفر اسیدی به اشتباه رفته است در حالی که ارتش موش‌های صورت‌کودک‌اش را برای رقصیدن به خدمت می‌گیرد (در حالی که با خوشحالی سوسک‌های زنده را که صورت انسانی دارند، به نصف می‌کند در حالی که آنها فریاد رحمت سر می‌دهند). نمی‌دانم آیا کسی باید این فیلم را به دلخواه خود ببیند یا نه، اما قطعاً می‌تواند به عنوان یک فیلم نیمه‌شب به سبک «اتاق» تامی ویسئو موفق شود. هرگز فکر کرده‌اید که بدترین فیلم موجود را پیدا کرده‌اید، خوب، اشتباه کرده‌اید. این فیلم است.