فیلم Sasquatch Sunset 2024

این فیلم‌های مستند که نگاهی عمیق به زندگی جوامع مختلف از خودمان دارند، می‌توانند نشان‌دهنده شباهت‌ها و تفاوت‌های فرهنگی ما باشند. این موضوع به‌ویژه زمانی جالب‌تر می‌شود که فیلم‌ها از مرز گونه‌ها عبور کنند و به بررسی جوامع موجودات غیرانسانی بپردازند. در پروژه جدید برادران زلر، دیوید و ناتان زلر، ما با نگاهی مستند به زندگی یک خانواده بیگ‌فوت در جنگل‌های شمال کالیفرنیا آشنا می‌شویم....

این فیلم‌های مستند که نگاهی عمیق به زندگی جوامع مختلف از خودمان دارند، می‌توانند نشان‌دهنده شباهت‌ها و تفاوت‌های فرهنگی ما باشند. این موضوع به‌ویژه زمانی جالب‌تر می‌شود که فیلم‌ها از مرز گونه‌ها عبور کنند و به بررسی جوامع موجودات غیرانسانی بپردازند. در پروژه جدید برادران زلر، دیوید و ناتان زلر، ما با نگاهی مستند به زندگی یک خانواده بیگ‌فوت در جنگل‌های شمال کالیفرنیا آشنا می‌شویم. دوربین آن‌ها را در مجموعه‌ای از موقعیت‌های روزمره دنبال می‌کند که به نوعی مشابه تجربیات انسانی ماست، اما در فضایی کاملاً متفاوت. این فیلم شامل مجموعه‌ای از موقعیت‌های کمدی و دراماتیک است که همه ما می‌توانیم با آن‌ها ارتباط برقرار کنیم، به‌ویژه در سطحی «زمینی» و بی‌پرده که شامل فعالیت‌هایی می‌شود که معمولاً درباره آن‌ها صحبت نمی‌کنیم. داستان در چهار بخش روایت می‌شود و به زیبایی تجربه زندگی در جنگل را به تصویر می‌کشد، با تصاویری فوق‌العاده از مناظر شمال‌غرب و حیات وحش متنوع جنگل، به همراه ابراز احساسات طبیعی افرادی که در حال کشف عناصر مختلف جهانی هستند که به آن باور دارند. اما آیا واقعاً این جهان متعلق به آن‌هاست؟ زمانی که با سناریوهایی مواجه می‌شوند که از آنچه معمولاً می‌شناخته‌اند متفاوت است، باید یاد بگیرند که سازگار شوند، زیرا شواهدی مبنی بر تغییرات شدید در دنیای آن‌ها ظاهر می‌شود. این فیلم به طور غیرمستقیم پیام محیط‌زیستی قوی را منتقل می‌کند که باید در برابر تجربیات نگران‌کننده این شخصیت‌های منحصر به فرد به آن توجه کنیم. با وجود اینکه برخی صحنه‌های فیلم گاهی تکراری می‌شود و بیشتر از حد لازم از شوخی‌های بی‌پرده استفاده می‌کند، این اثر همچنان سرگرم‌کننده، هوشمند و تفکر برانگیز است و با cinematography خیره‌کننده، موسیقی اصلی احساسی، و میکاپ و پروتزهای بی‌نظیر تقویت شده است. با این حال، برخی به طور سلیقه‌ای این فیلم را به یک اسکچ طولانی از «شنبه شب زنده» یا پارودی از مقدمه فیلم «2001: یک ادیسه فضایی» استنلی کوبریک تشبیه کرده‌اند که این مقایسه به این اثر کم‌لطفی می‌کند. به عنوان یک طرفدار برادران زلر و سبک کمدی منحصر به فردشان، انتظار بیشتری از «غروب بیگ‌فوت» داشتم. متأسفانه این فیلم خنده‌دار نبود و بیش از حد به شوخی‌های نامناسب وابسته بود. این فیلم عجیب درباره رفتارهای یک خانواده بیگ‌فوت، در هر سطحی یک ناکامی بزرگ است. فیلم به شکلی مثل یک مستند طبیعت بد به نظر می‌رسد و نگاهی صرفاً ناظرانه به زندگی یک خانواده بیگ‌فوت دارد. شخصیت‌ها شامل آلفا (ناتان زلر)، ماده (رایلی کیو)، نر (جسی آیزنبرگ) و فرزند (کریستف زاجاک-دنک) هستند و زندگی آن‌ها چندان جذاب نیست. آن‌ها برای پیدا کردن غذا و کاوش در جنگل اطرافشان تلاش می‌کنند و در این مسیر با صداهای مختلفی مثل پارس کردن و خرت و پرت کردن روبرو می‌شوند. حتی تصور روزمرگی یک خانواده بیگ‌فوت خیلی زود خسته‌کننده می‌شود. شاید اگر زلرها به سمت یک رویکرد مستندتر می‌رفتند، فیلم حس خستگی کمتری می‌داشت. تنها کارهایی که بازیگران مستقل بااستعداد می‌توانند انجام دهند، محدود به یک سری پارس و خرخر است. زیر لایه‌های مو و میکاپ، این نقش‌ها نیاز به فیزیک بالایی دارند که می‌توانست با شوخی‌های بیشتر و کمدی‌های فیزیکی بهتر کار کند. به نظر می‌رسد فیلمنامه توسط پسران ۱۴ ساله‌ای نوشته شده که هر شوخی درباره مدفوع، ادرار و مسائل جنسی را که می‌توانند تصور کنند، گنجانده‌اند. همچنین این نشانه خوبی نیست که بیشتر اوقات در مورد خنده‌دار بودن یا نبودن صحنه‌ها تردید داشتم. چیزی که برایم واضح بود این بود که هرگز نخندیدم. هیچ چیزی را خنده‌دار نیافتم، فقط عجیب و غیرمناسب (و برای زلرها، این نشان‌دهنده چیزی است). علیرغم اینکه فیلم جذاب نیست، همچنان نسبت به نتیجه‌اش کنجکاو بودم. می‌خواستم بدانم چه بر سر هر یک از موجودات می‌آید، حتی اگر سرنوشت نهایی آن‌ها کمی ناامیدکننده باشد. این فیلم در آستانه تبدیل شدن به یک فاجعه کامل قرار دارد، اما نتوانستم از آن دور شوم. اینقدر بد نیست که از آن خارج شوم، اما همچنین به اندازه کافی خوب یا لذت‌بخش نیست که توصیه‌اش کنم که این فیلم را در وضعیت بلاتکلیفی قرار می‌دهد. این سؤال پیش می‌آید: «مخاطب این فیلم چه کسی است؟»