فیلم Back to the Future Part III 1990

اوه، می‌دانم که مرا به آینده برگرداندی. اما من برگشتم! من از آینده برگشتم. داک براون در سال ۱۸۸۵ در غرب قدیم مجدداً ظاهر می‌شود و بزودی با مارتی که متوجه شده داک در خطر جدی از جانب بورفورد "مد داگ" تَنن قرار دارد، همراه می‌شود. قسمت سوم «بازگشت به آینده» که به عنوان یک تریلوژی محبوب شناخته می‌شود، جوهره اصلی قسمت اول را بازمی‌گرداند و در...

اوه، می‌دانم که مرا به آینده برگرداندی. اما من برگشتم! من از آینده برگشتم. داک براون در سال ۱۸۸۵ در غرب قدیم مجدداً ظاهر می‌شود و بزودی با مارتی که متوجه شده داک در خطر جدی از جانب بورفورد "مد داگ" تَنن قرار دارد، همراه می‌شود. قسمت سوم «بازگشت به آینده» که به عنوان یک تریلوژی محبوب شناخته می‌شود، جوهره اصلی قسمت اول را بازمی‌گرداند و در عین حال تمام داستان‌ها را با یک روایت کامل به هم می‌پیوندد. این قسمت با روایت آرام‌تری (که پس از شتاب بالای قسمت دوم چندان دشوار نیست) داستان علمی-تخیلی را با عناصر وسترن ترکیب می‌کند. این همه در یک فضای وحشی غرب با شوخی‌ها و بازگشت‌های هوشمندانه به سریال به تصویر کشیده شده است. نکته جالب توجه این است که نقش‌های داک و مارتی از فیلم اول معکوس شده است؛ در اینجا مارتی محور اصلی داستان است که در حال حاضر به دردسر می‌افتد، در حالی که داک در عشق به کلارا کلایتون (با بازی ماری استینبرگن) سرگردان است. توماس اف. ویلسون نیز به عنوان تَنن، یک شرور وسترن، دوباره به ایفای نقش پرداخته است و لئا تامپسون و الیزابت شیو تضمین می‌کنند که "گذشته" فراموش نشود. زمانی که رابرت زمه‌کیس و باب گیل شروع به ساخت «بازگشت به آینده» در سال ۱۹۸۵ کردند، آیا می‌توانستند تصور کنند که سه فیلم بسازند و در نهایت یک ماشین زمان بخار در غرب وحشی داشته باشند؟ احتمالاً نه، اما در حالی که قسمت سوم به سوی پایان پر از تعلیق خود حرکت می‌کند، دو نکته مشخص است. یکی اینکه آنها به طور هوشمندانه این سری را با یک نتیجه‌گیری موفق بستند. دو دیگر اینکه آنها یکی از سرگرم‌کننده‌ترین تریلوژی‌های خانوادگی را خلق کردند که تا به حال بر روی صفحه نمایش دیده شده است. بدون شک قسمت اول بهترین قسمت این سه‌گانه است، اما قسمت‌های دوم و سوم نیز برای گروه‌های سنی مختلف جذاب هستند. واقعاً عالی است. ۸.۵/۱۰ مانند قسمت دوم، من این قسمت را بیشتر از قبل دوست دارم، ترکیبی عالی از علمی-تخیلی و وسترن و اجراهای فوق‌العاده‌ای از هر دو بازیگر، فاکس و لوید، که هرکدام به خوبی شخصیت‌های متفاوتی را به تصویر کشیده‌اند (یا حداقل برای لوید یک نسخه زمانی متفاوت از داک براون). به‌علاوه، طراحی صحنه و لباس خوب و داستانی کافی برای پایان دادن به تریلوژی وجود دارد. **۳.۷۵/۵** «مارتی» (مایکل جی فاکس) در سال ۱۹۵۵ گرفتار شده است وقتی که از مرگ ناگهانی معلمش «داک براون» (کریستوفر لوید) در سال ۱۸۸۵ مطلع می‌شود. خوشبختانه، دلوorean در دسترس است و او به غرب وحشی برمی‌گردد تا این فاجعه را جلوگیری کند. وقتی به آنجا می‌رسد، هیچ ایده‌ای ندارد که چگونه به خانه برگردد؛ وظیفه‌ای که با وجود bully محلی «مد داگ» (تام ویلسون) که از روز اول به این پسر خجالتی شهر می‌چسبد، آسان‌تر نمی‌شود. اسپیلبرگ در داستان‌های اینچنینی بهترین عملکرد را دارد و با بهره‌گیری از ژانر فیلم‌های وسترن و کمی هم از کلینت ایستوود، ما یک فیلم ماجراجویی سریع و دوستانه داریم که فاکس و لوید باید در حین زنده ماندن، نحوه شارژ کردن فلکس کپاسیتور را نیز کشف کنند. ویلسون به عنوان «شرور» فوق‌العاده است و ماری استینبرگن کمی به «داک» حس علاقه می‌دهد و داستان به خوبی پیش می‌رود. این سه فیلم به خوبی با هم همخوانی دارند و خوشبختانه همه آنها تصمیم گرفتند که پس از این فیلم کلاه‌های خود را کنار بگذارند. 30 سال بعد نیز همچنان سرگرم‌کننده است، با دیالوگ‌های جالب، صحنه‌های اکشن عالی و اجراهای سرگرم‌کننده در طول فیلم. واقعاً سرگرم‌کننده است. این فیلم مورد علاقه من نیست. من واقعاً قسمت سوم را دوست نداشتم چون به فیلم‌های وسترن علاقه‌ای ندارم. شاید کمی بهتر از قسمت دوم باشد، اما هنوز هم به پای قسمت اول نمی‌رسد. دیدنش برای شوخی‌های داخلی ارزش دارد، اما حتماً یک فیلم آماده داشته باشید.