فیلم 1,000 Times Good Night 2013

به‌طور صادقانه، هرگز نمی‌دانستم فیلم درباره چیست. آنچه انتظار داشتم یک درام عاشقانه زیبا بود، اما فیلمی را دریافت کردم که به توصیف مبارزه یک فرد با اشتیاق و واقعیت آن می‌پرداخت. بعد از دیدن صحنه ابتدایی، فکر کردم این هم یک فیلم دیگر درباره جنگ است که مشابه «5 روز جنگ» باشد. خوشحالم که این فیلم به‌طرز قابل توجهی متفاوت بود و بخشی از...

به‌طور صادقانه، هرگز نمی‌دانستم فیلم درباره چیست. آنچه انتظار داشتم یک درام عاشقانه زیبا بود، اما فیلمی را دریافت کردم که به توصیف مبارزه یک فرد با اشتیاق و واقعیت آن می‌پرداخت. بعد از دیدن صحنه ابتدایی، فکر کردم این هم یک فیلم دیگر درباره جنگ است که مشابه «5 روز جنگ» باشد. خوشحالم که این فیلم به‌طرز قابل توجهی متفاوت بود و بخشی از آن بر اساس تجربه‌های کارگردان در زمان خدمت به‌عنوان یک عکاس خبری در دهه 80 ساخته شده است. این فیلم به‌صورت مشترک توسط ایرلند و نروژ تولید شده و به زبان انگلیسی است. ربکا یک عکاس خبری با اشتیاق در مناطق جنگی است و شجاعت او او را به یکی از بهترین‌ها در این زمینه تبدیل کرده است. مانند همیشه، سفر اخیر او در شهر جنگ‌زده کابل، افغانستان اتفاق می‌افتد. او دنباله‌رو یک بمب‌گذار انتحاری است تا داستان را پوشش دهد که در این حین آسیب می‌بیند. پس از این حادثه، داستان به خانه‌اش در ایرلند برمی‌گردد و نگرانی شوهر و دو فرزندش را نشان می‌دهد که بسیار به او وابسته‌اند. اینجا زمانی است که او باید یکی را انتخاب کند: حرفه‌اش یا خانواده‌اش؟ ماندن در خانه در دوران بهبودی به او این را می‌آموزد که زندگی‌اش چقدر ارزشمند است. پایان فیلم با مسیری که او برای ادامه انتخاب می‌کند، تاثیرگذار است. «گاهی اوقات سخت است که در خانه بمانی. منظورم این است که کسی که در خانه می‌ماند، سخت‌ترین کار را انجام می‌دهد.» این فیلم پیامی با نگاهی ملودرامی به تماشاگر منتقل می‌کند. داستان ارزش‌های خانوادگی را با مقدار مناسبی از محبت و مراقبت نشان می‌دهد. صحنه‌های ابتدایی و پایانی که در افغانستان رخ می‌دهد، بسیار خشن است و یک صحنه دیگر هم در کنیا اتفاق می‌افتد. اما به تصویر کشیدن واقعیت‌های موجود در بعضی نقاط جهان باید مورد تقدیر قرار گیرد. این واقعیت را به ما یادآوری می‌کند که افرادی هستند که جانشان را قربانی می‌کنند تا نور را بر آنچه در مناطق جنگی می‌گذرد، بتابانند. مانند همیشه، ژولیت بینوش خوب بازی کرده است. این فیلم داستان اوست، داستانی که وقتی بین خانواده‌ای که او را دوست دارد و جنگی که او را می‌خواند، گرفتار شده، روایت می‌شود. این فیلم یکی از آثار تماتیک جذاب است. در مورد نقش اصلی، ممکن است بپرسید چرا او از وقوع فاجعه جلوگیری نمی‌کند. این همان روزنامه‌نگاری است، زمانی که شما قدرت عمل ندارید و فقط باید واقعیت را به باقی جهان نشان دهید. ترکیب درام خانوادگی و مناطق درگیری مانند دو ژانر متفاوت است که به‌طرز شگفت‌انگیزی در کنار هم قرار گرفته‌اند. تجربه‌های شخصی کارگردان به شکل‌گیری خوب این فیلم کمک کرده است. تقریباً تمامی صحنه‌های مرتبط با نبرد بسیار واقعی بودند و آنچه او دیده حالا از طریق این فیلم به ما منتقل می‌شود. فکر می‌کنم این فیلم حتماً باید دیده شود. صحنه پایانی ما را بی‌کلام می‌کند و ویران‌گر است. 9/10