فیلم Public Enemies 2009

**دیلیجر، یک دزد افسانه‌ای در فیلمی با احترام و با کیفیت ساخته شده است.** فیلم‌های باکیفیت درباره دوره ممنوعیت و جنایتکاران برجسته این دوران در تاریخ آمریکا کم نیستند: آل کاپون، باگزی سیگل و دیگران نمایانگر نوعی "دوران طلایی" از جرم سازمان‌یافته هستند. جان دیلیجر نیز در این میان قرار دارد و در صدر فهرست بزرگ‌ترین جنایتکاران این دوران جای دارد. پس از یک جوانی سرکش و...

**دیلیجر، یک دزد افسانه‌ای در فیلمی با احترام و با کیفیت ساخته شده است.** فیلم‌های باکیفیت درباره دوره ممنوعیت و جنایتکاران برجسته این دوران در تاریخ آمریکا کم نیستند: آل کاپون، باگزی سیگل و دیگران نمایانگر نوعی "دوران طلایی" از جرم سازمان‌یافته هستند. جان دیلیجر نیز در این میان قرار دارد و در صدر فهرست بزرگ‌ترین جنایتکاران این دوران جای دارد. پس از یک جوانی سرکش و بزهکار، دیلیجر خدمت در نیروی دریایی را رها کرد و به دلیل سرقت از یک فروشگاه مواد غذایی به نزدیک به بیست سال زندان محکوم شد. این حکم به عنوان مجازاتی بسیار سنگین در نظر گرفته شد و دیلیجر را دچار کینه کرد. از آن زمان، او زندان ایالت ایندیانا را به عنوان مدرسه جرم خود انتخاب کرد تا اینکه در سال ۱۹۳۳ آزاد شد. با آزادی‌اش، اولین باند خود را تشکیل داد و شروع به سرقت از بانک‌ها کرد که او را معروف ساخت. در سال ۱۹۳۴، او در آریزونا دستگیر شد و به کرون پوینت ایندیانا فرستاده شد، جایی که از آنجا با استفاده از یک تپانچه تقلبی ساخته شده از صابون یا چوب فرار کرد. فرار او، شهرتی که قبلاً به دست آورده بود و ماهیت بین‌المللی جنایاتش باعث شد که اف‌بی‌آی تازه تأسیس در این مورد دخالت کند. در این میان، دیلیجر یک گروه دوم از جنایتکاران شامل "بچه‌صورت" نلسون را تشکیل داد و سرقت‌هایش را از سر گرفت، در حالی که تلاش می‌کرد از دست مقامات فرار کند. چند ماه بعد، و پس از نزدیک شدن به چندین بار دستگیری، او خیانت کرد و کشته شد. فیلم به طور کلی خوب است. به رویدادها و زندگی دیلیجر وفادار است، اما گاهی ترتیب وقایع را تغییر می‌دهد تا تنش دراماتیک را افزایش دهد (به عنوان مثال، مرگ "پریتی بوی" فلوید خیلی قبل‌تر از مرگ دیلیجر نشان داده می‌شود، در حالی که این اتفاق ماه‌ها بعد در یک مزرعه ذرت رخ داد). همچنین، فیلم برخی موارد را اغراق‌آمیز نشان می‌دهد. با این حال، اینها concessions هستند که من می‌پذیرم زیرا فیلم، علاوه بر اینکه یک اثر تخیلی است، به حقایق تاریخی احترام می‌گذارد. من به راحتی روایت کم‌توضیح را نمی‌پذیرم: هر کسی که دیلیجر و زندگی‌اش را به خوبی نشناسد، ممکن است در پیگیری فیلم دچار مشکل شود. این موضوع ممکن است توضیح دهد که چرا این فیلم در خارج از آمریکا موفق نبود، جایی که جان دیلیجر کمتر شناخته شده است. مایکل مان کارگردان بسیار توانایی است که به جزئیات و احترام به گذشته اهمیت می‌دهد. ما این ویژگی‌ها را در "آخرین موهیکان‌ها" و "کلاترال" و دیگر فیلم‌های باکیفیت مشاهده کرده‌ایم. کارگردان در این فیلم کار بسیار خوبی انجام می‌دهد و به خوبی ماجراجویی‌های زندگی یک جنایتکار و حقه‌های او برای فرار از پلیس را دنبال می‌کند. فیلمبرداری فوق‌العاده است و از نور و رنگ به طرز شگفت‌انگیزی استفاده می‌کند، به ویژه در صحنه‌های شب، و مکان‌های فیلم‌برداری، دکورها، وسایل نقلیه و لباس‌ها بسیار واقع‌گرایانه و قانع‌کننده هستند. بزرگ‌ترین نقص فیلم، از نظر من، رویکرد بی‌احساس آن به همه چیز است. با توجه به اینکه قهرمان داستان یک قانون‌شکن است و هیچ‌یک از کارهای او قابل قبول نبوده، اگر موفق می‌شدیم به او علاقه‌مند شویم، یک مزیت بود. در واقع، آنچه بیشتر از همه به چشمم آمد، خط بسیار نازکی بود که مأموران قانون و جنایتکارانی را که تعقیب می‌کردند جدا می‌کرد: به این فکر کنید، دیلیجر برای حضور در محاکمه دستگیر نشد، بلکه در یک میدان عمومی اعدام شد و در میان صدها نفر که می‌توانستند آسیب ببینند، قرار داشت. قهرمان کیست و شرور کیست؟ در فیلم و زندگی، آب‌ها گل‌آلود است. تنها چیزی که می‌توانم بگویم درباره بازیگران است که با اعتماد به نفس توسط جانی دپ هدایت می‌شود، بازیگری که استعداد خاصی برای شخصیت‌های پیچیده و غیرمعمول دارد و اجرای بسیار خوبی از خود به نمایش می‌گذارد. کریستین بیل، بازیگر دیگری با استعداد برای شخصیت‌های تأثیرگذار، نقش مأمور فدرال مسئول دستگیری دیلیجر را بازی کرده و در تلاشش فوق‌العاده است. ماریون کوتیار نیز در نقش دوست دختر دیلیجر تا حدی عمل می‌کند، اما حقیقت این است که فیلم نیازی به تلاش برای رمانتیک‌سازی نداشت، گرچه این شخصیت برای درک زندگی دیلیجر ضروری بود و به همین دلیل او کمکی به فیلم نمی‌کند. در نهایت، بازیگران قابل توجه دیگری نیز در این فیلم حضور دارند، از جمله استیون گراهام، دیوید ونهام و جیمز روسو.