فیلم The Farewell 2019

وقتی یک خانواده چینی متوجه می‌شود که سرپرست خانواده به سرطان ریه مبتلا شده و در حال مرگ است، پیچیدگی‌هایی پیش می‌آید. در فرهنگ چینی، این باور وجود دارد که وقتی کسی به سرطان مبتلا می‌شود، می‌میرد. این واقعاً به این معناست که مرگ فرد ناشی از سرطان نیست، بلکه ترس از مرگ است که به مرگ او منجر می‌شود. به همین دلیل، خانواده یک...

وقتی یک خانواده چینی متوجه می‌شود که سرپرست خانواده به سرطان ریه مبتلا شده و در حال مرگ است، پیچیدگی‌هایی پیش می‌آید. در فرهنگ چینی، این باور وجود دارد که وقتی کسی به سرطان مبتلا می‌شود، می‌میرد. این واقعاً به این معناست که مرگ فرد ناشی از سرطان نیست، بلکه ترس از مرگ است که به مرگ او منجر می‌شود. به همین دلیل، خانواده یک نقشه پیچیده می‌چینند تا همه را برای یک عروسی جمع کنند، اما در واقع این گردهمایی برای وداع با مادربزرگ است بدون اینکه او از حقیقت باخبر شود. این فیلم با یک پیش‌زمینه جذاب و بر اساس یک داستان واقعی (یا به تعبیر فیلم، بر اساس یک دروغ واقعی) ساخته شده است. فیلم جنبه‌هایی از فرهنگ چینی را به نمایش می‌گذارد که معمولاً کمتر دیده می‌شود و ما را به سفری به چین می‌برد تا زندگی مدرن و توسعه شهری را مشاهده کنیم. دقت آن در بیان واقعیت‌ها را نمی‌توانم تأیید کنم و در برخی مواقع احساس می‌کنم که باید جزئیات بیشتری وجود داشته باشد یا موضوعات پیچیده‌تری مطرح شود که ما فقط نسخه‌ای ساده از آن را می‌بینیم. فیلم از سیاست دوری می‌کند و این موضوع در اینجا مطرح نیست. این فیلم زیبا نه تنها از نظر زیبایی بصری بلکه از نظر شخصیت‌ها نیز تأثیرگذار است. ما می‌بینیم که هر شخصیت چگونه با مرگ قریب‌الوقوع مادربزرگ کنار می‌آید، مثلاً عروس خانواده با واقع‌گرایی به موضوع نگاه می‌کند در حالی که شوهرش (پسر مادربزرگ) در درون خود در حال دست و پنجه نرم کردن است. در حالی که مادربزرگ با حکمت و تجربه خود به توزیع نصیحت ادامه می‌دهد، بی‌خبر از تشخیص خود. این فیلم به تنوع روابطی که می‌توانیم در زندگی‌مان ایجاد کنیم می‌پردازد، زیرا هیچ دو رابطه‌ای شبیه به هم نیستند، اما همه هنوز هم یکدیگر را دوست دارند با وجود فاصله‌ای که بین برخی از خویشاوندان وجود دارد. با وجود پیش‌زمینه کمدی (این فیلم نوعی کمدی است که به طرز خاصی خنده‌دار نیست)، احساس بسیار واقعی و grounded دارد. نمی‌توانستم کمک کنم که برخی از روابط خود را در صفحه نمایش ببینم. این فیلم زیبا، دل‌خراش و در عین حال کمی امیدوارکننده است و به شدت توصیه می‌شود. لولو وانگ یک بخش احساسی از زندگی شخصی خود را با روایت داستانی زیبا و از صمیم قلب درباره مادربزرگش به نمایش می‌گذارد. اگرچه "وداع" به‌خوبی به پایان می‌رسد، اما نه تمام داستان‌های بخش دوم مرا مجذوب کردند، به‌ویژه روایت عروسی. با این حال، آکوافینا نمایش فوق‌العاده‌ای ارائه می‌دهد و بقیه بازیگران نیز خوب عمل می‌کنند. موسیقی الکس وستون بسیاری از لحظات را ارتقا می‌بخشد و تعادل درام و کمدی به خوبی برقرار است. امتیاز: B+ این فیلم به عنوان یک کمدی-درام توصیف شده است و واقعاً همین‌طور است. اما من لحظات زیادی که با صدای بلند بخندم، نداشتم. شوخی‌ها عمدتاً موقعیتی هستند: نویسندگان به آن لحظات می‌رسند که شما را به لبخند وامی‌دارند، یا به این دلیل که لحظه‌ای مشابه را در زندگی خود به یاد می‌آورید، یا به این دلیل که نمی‌توانید تصور کنید لحظه‌ای مشابه را. همان‌طور که معمولاً اتفاق می‌افتد، داستان بر اساس واقعیت‌های واقعی است. دیدم که یک عنوان نقد گفت این فیلم دل‌خراش است، اما من چنین حسی نداشتم. این فیلم نسبتاً امیدوارکننده است زیرا قدرت‌های یک خانواده را نشان می‌دهد که به همه اعضای خود، به‌ویژه به افراد بسیار پیر که حکمت و تجربه آن‌ها در بسیاری از خانواده‌های آمریکایی به خوبی پذیرفته نمی‌شود، ارج می‌نهد. وقتی به آن فکر می‌کنم، به نظر می‌رسد که هیچ چیز قطعی در فیلم اتفاق نمی‌افتد: نه بحران، نه اوج عمل، اما این کمبود درام بزرگ از لذت بردن از فیلم کم نکرد. همه چیز در مورد سفر است، نه مقصد. از سفر لذت ببرید.