فیلم Miss Meadows 2014

**هرگز نترسید... خانم میدوز اینجاست.** این فیلم آن چیزی نیست که همه انتظارش را داشتند، اما بد نیست که بعد از آشنایی با آن، تماشا کنید. این یک کمدی سیاه است درباره یک زن جوان و مجرد که معلم جایگزین مدرسه ابتدایی است و به یک محله جدید نقل مکان کرده است. او هیچ محدودیتی برای تخیلاتش ندارد و دنیایش پر از شگفتی‌هاست، اما یک راز...

**هرگز نترسید... خانم میدوز اینجاست.** این فیلم آن چیزی نیست که همه انتظارش را داشتند، اما بد نیست که بعد از آشنایی با آن، تماشا کنید. این یک کمدی سیاه است درباره یک زن جوان و مجرد که معلم جایگزین مدرسه ابتدایی است و به یک محله جدید نقل مکان کرده است. او هیچ محدودیتی برای تخیلاتش ندارد و دنیایش پر از شگفتی‌هاست، اما یک راز تاریک نیز وجود دارد. بعداً، وقتی با یک مانع بزرگ روبرو می‌شود، مشخص می‌شود که چگونه می‌خواهد با دوست‌پسر جدیدش که یک پلیس است، کنار بیاید و از آنجا داستان پیش می‌رود. این فیلم به نوعی نمایشی از کتی هولمز است. فیلم کوتاهی بود، اما او همیشه در مرکز توجه بود و دوربین همواره با او بود. بعد از مدتی فیلم او را دیدم و او برای این نقش کمی پیر به نظر می‌رسد، اما به خوبی بازی کرده است. بازیگران مکمل هم قابل قبول بودند. آن دختر کوچک از «دختر با دنیای جدید»، آوا، خوب بود. این فیلم به نظر برای همه سنین مناسب است، اما با صحنه‌های خشونت‌آمیز و قتل، کمی خشن است. به ویژه برای کودکان کوچک مناسب نیست، با وجود اینکه تم فیلم کمی جادویی به نظر می‌رسد. بنابراین، مناسب برای افراد بالای ۱۳ سال است. نویسندگی و کارگردانی قابل قبولی دارد. کل فیلم در عرض دو هفته و نیم فیلمبرداری شده است. چون داستان ساده‌ای دارد که در مکان‌های محدودی اتفاق می‌افتد، تجربه تماشای آن بیشتر شبیه به یک فیلم تلویزیونی بود، هرچند که نیست. ممکن است فیلم‌های مشابهی را دیده باشید، اما باز هم ارزش دیدن را دارد. اگر گزینه‌های دیگر تمام شده باشد، به آن نگاه کنید. **۶ از ۱۰** فیلم خوبی است، دوباره تماشا می‌کنم و می‌توانم توصیه کنم. این فیلم اثبات خوبی است که کتی هولمز نه تنها می‌تواند یک فیلم را رهبری کند، بلکه دارای دامنه وسیعی از مهارت‌های بازیگری است. این فیلم کاملاً بر کاراکترها متمرکز است و می‌توان گفت که بر اساس شخصیت‌ها پیش می‌رود. میدوز یک شخصیت فوق‌العاده پیچیده است، اما بدون اینکه به تماشاگران بگوید باید به دنبال چه ویژگی‌هایی باشند (چیزی که معمولاً در فیلم‌ها مشکل‌ساز می‌شود)، برخی از تماشاگران ممکن است نوانس‌های شخصیت و روان‌پریشی او را از دست بدهند. این فیلم مرا به یاد «آقای درست» می‌اندازد، اما با ارزش‌های واقع‌گرایانه‌تر. و اینجا مشکل وجود دارد؛ هر قسمت از این فیلم ممکن است واقعیت داشته باشد و این باعث می‌شود در هشت دسته قرار گیرد که مردم آن را سرگرم‌کننده نمی‌دانند، عمدتاً به این دلیل که خیلی به واقعیت نزدیک است و معمولاً فیلم‌ها را برای فرار از واقعیت می‌بینید. این فیلم به عنوان یک تمثیل است برای نیاز به ایستادن و دفاع از آنچه که درست است، در هر کجا که باشیم و نمایشی از تضاد بین خشونت و انتظارات اجتماعی برای زنان است. بسیاری از مردم از آنچه این فیلم نمایندگی می‌کند، نفرت خواهند داشت، اما احساس می‌کنم این نمایانگر وضعیت وحشتناک جامعه‌مان است. این فیلم قطعاً یک خلأ در صنعت پر می‌کند، کار بسیار خوبی است، به خوبی تولید شده، اما با وجود اینکه نویسندگی خوبی دارد، محتوای آن برای هرکسی قابل هضم نیست. **اگرچه شخصیت اصلی دوست‌داشتنی است، اما فیلم به گونه‌ای که قصد شده، عمل نمی‌کند.** نمی‌توانم به این فیلم با احساسات مختلط نگاه نکنم. از یک طرف، نتیجه نهایی را دوست دارم و شخصیت اصلی و مفهوم کلی فیلمنامه را بسیار دوست داشتم. از طرف دیگر، مجبورم در نظر بگیرم که فیلم به عنوان یک کمدی سیاه به خوبی عمل نمی‌کند، هیچ چیزی خنده‌داری ندارد (و من طرفدار کمدی سیاه هستم) و اگر به عنوان یک درام با کمی رمانس و معما ترکیب می‌شد، جالب‌تر می‌شد. فیلمنامه از یک پیش‌زمینه خوب شروع می‌شود: یک زن جوان دوست‌داشتنی با سلیقه‌های قدیمی که به نظر کاملاً بی‌گناه و فراتر از مظنون است، اما بدون اینکه کسی بداند، مصمم به پاکسازی جهان از بدی‌هاست. ایده خوبی بود، اما آنچه که فیلم انجام می‌دهد، آن را به چیزی دیگر تبدیل می‌کند. خانم میدوز دوست‌داشتنی است، اما او کسی نیست که به مبارزه با جرم بپردازد. او به دنبال بدجنس‌ها نمی‌گردد، بلکه به سادگی با آنها برخورد می‌کند و این چیزی نیست که یک نجات‌دهنده انجام دهد. البته، او در نهایت تحت تعقیب مقامات قرار می‌گیرد، زیرا خود او با رئیس محلی قرار دارد، اما او همچنان نه یک انتقام‌جو است و نه کسی که تصمیم به اجرای عدالت دارد. او عمل نمی‌کند، فقط واکنش نشان می‌دهد. علاوه بر این مسئله، که برای من حیاتی است، جزئیات دیگری نیز وجود دارد که به سادگی به خوبی عمل نمی‌کند، از جمله رسمی بودن فوق‌العاده بین دو دوست‌پسر که با وجود داشتن یک رابطه، همچنان یکدیگر را خانم و رئیس صدا می‌زنند و هرگز به نام کوچک یکدیگر اشاره نمی‌کنند، در سطحی شخصی مانند آنچه که مادر و دختر در تلفن دارند. علاوه بر این، فیلم فاقد تنش و تاثیر دراماتیک است: جنایات و مرگ‌های مختلفی رخ می‌دهد، اما در هیچ نقطه‌ای تنش واقعی وجود ندارد. در نهایت، اینجاست که عجیب‌ترین و غیرعادی‌ترین بخش این فیلم قرار دارد: در طبیعی بودن و سبکی که همه‌چیز اتفاق می‌افتد، و در اینکه رئیس به سادگی به نظر می‌رسد که می‌خواهد رفتار نامزدش را نادیده بگیرد، که شایسته یک تحلیل روان‌پزشکی عمیق است. کتی هولمز ستاره این فیلم است. او بازیگری نیست که به‌خصوص دوست داشته باشم، اما باید اعتراف کنم که در اینجا کار نسبتاً خوبی انجام داده است. او توانست شخصیت را با جذابیت و کاریزما عالی بیافریند و همچنین دیالوگ‌های فوق‌العاده و شوخی‌های زیرکانه‌ای داشته باشد که تقریباً ذاتاً بریتانیایی است. جیمز بادج دیل نیز حمایت مؤثری به او ارائه می‌دهد، هرچند شخصیت او به شدت ضعیف نوشته شده است. با وجود تلاش و کار بازیگر، رئیس آنقدر احمق است که قابل باور نیست. ژان اسمارت، آوا کولکر، کالان مولوی و گراهام بکِل آنچه را که به آنها اجازه داده شده انجام می‌دهند، اما فیلم متعلق به آنها نیست تا درخشش داشته باشند. از نظر فنی، فیلم به سبک و ساخت محیطی که بین حومه قدیمی و دیستوپیایی سوررئالیستی نوسان دارد، تکیه زیادی دارد. نه همه چیز خوب عمل می‌کند، اما همه چیز هم یک شکست کامل نبوده است. موفقیت در انتخاب لوکیشن‌های فیلمبرداری و ایجاد سناریوها کاملاً واضح است، همچنین روش بسیار خوشحال‌کننده و دقیقی که در آن تمام لباس‌های خانم میدوز طراحی و ساخته شده است. فیلمبرداری به طور کلی به خوبی عمل می‌کند، با رنگ‌های روشن و سبکی خاص که خوب به نظر می‌رسد و فقط در صحنه‌های فلش‌بک، در رنگ‌های محو و در محیطی تنش‌آور قطع می‌شود. شخصاً، دوست داشتم در بخش‌های فیلم که شخصیت مرکزی بیشتر وسواسی، بیمار و مانیایی است، فیلمبرداری تاریک‌تر و متراکم‌تری ببینم. موسیقی متن نیز به نحو رضایت‌بخشی و بدون بزرگ‌ترین شگفتی‌ها عمل می‌کند.