فیلم John and the Hole 2021

این نسخه از جشنواره ساندنس تاکنون چند فیلم مبهم و جوّی (مانند "عوامل انسانی" و "در زمین") ارائه داده، اما هیچ‌کدام نتوانسته‌اند به طرز مثبت و قابل قبولی مرا تحت تأثیر قرار دهند. "جان و چاله" نزدیک بود که واکنش خوبی از من بگیرد، اما همچنین حاوی سؤالات زیادی است که هنوز بی‌پاسخ مانده‌اند. همیشه دشوار است که فیلمی با داستان مبهم و نه‌چندان واضح...

این نسخه از جشنواره ساندنس تاکنون چند فیلم مبهم و جوّی (مانند "عوامل انسانی" و "در زمین") ارائه داده، اما هیچ‌کدام نتوانسته‌اند به طرز مثبت و قابل قبولی مرا تحت تأثیر قرار دهند. "جان و چاله" نزدیک بود که واکنش خوبی از من بگیرد، اما همچنین حاوی سؤالات زیادی است که هنوز بی‌پاسخ مانده‌اند. همیشه دشوار است که فیلمی با داستان مبهم و نه‌چندان واضح را نقد کنم. به‌راستی، یک خط داستانی وجود دارد که یا در حال لمس سطحی از چیزی بزرگ‌تر هستم یا واقعاً بخشی ناچیز و بی‌اهمیت از فیلمنامه است. از آنجایی که نمی‌توانم به‌طور دقیق بگویم موضوع اصلی فیلم چیست، فعلاً از آن صرف‌نظر می‌کنم و بعداً در یک تماشای دوباره به آن برمی‌گردم. با این حال، تقریباً کل فیلم با موضوعی (به‌ظاهر) جدا از زیرمجموعه بالا سر و کار دارد. اینجا است که فیلم نتوانسته روایت جالب‌تری ارائه دهد. فیلمنامه نیکولاس جیاکوبونه پر از ایده‌ها و طرح‌های جالب است، اما توسعه و نتیجه‌گیری‌های آن بسیار دور از انتظار و شگفت‌انگیز است. در طول مدت فیلم، منتظر یک انفجار انرژی یا یک رویداد تأثیرگذار هستم، اما این‌ها به ندرت به وقوع می‌پیوندند. بیننده با شخصیت چارلی شاتول، کودک جوانی که خود را مسئول همه چیز در زندگی‌اش می‌بیند، همراه است، اما با وجود جوّ تنش‌آور که مرا در لبه‌ی صندلی‌ام نگه می‌دارد، هنوز امیدوار بودم که اتفاقی مهم‌تر بیفتد. مایکل سی. هال، جنیفر ایله و تایسا فارمیکا فوق‌العاده‌اند و با تعاملات جذابشان یک چاله کوچک را به جالب‌ترین مکان فیلم تبدیل کرده‌اند. دیدن تلاش‌هایشان برای حفظ سلامت عقل‌شان به طرز غیرمنتظره‌ای سرگرم‌کننده بود. با این حال، شاتول به‌طور طبیعی توجه را به خود جلب می‌کند، همان‌طور که از چنین روایتی انتظار می‌رود. عملکردش فوق‌العاده است. به لحاظ فنی، فیلم‌برداری پل اوزگور برخی از نماهای به‌یادماندنی را ارائه می‌دهد که چندین صحنه خاص را ارتقا می‌بخشد، اما موسیقی منحصر به فرد کاترینا باربیری است که واقعاً جوّ تنش‌آور را ایجاد کرده و مرا تا پایان کنجکاو نگه می‌دارد. کارگردانی پاسکوال سیستو نیز شایسته تحسین است، اما تا زمانی که فیلمش را دوباره یا حتی سه‌باره نبینم، فکر نمی‌کنم منصفانه باشد که فیلمی را که به‌طور کامل نمی‌فهمم به خاطر اینکه سؤالات زیادی بی‌پاسخ مانده، مورد انتقاد قرار دهم. با این وجود، معتقدم تلاش اجباری برای ایجاد ابهام کامل وجود دارد، به‌جای اینکه این جنبه را با عناصر واضح‌تر متعادل کند. "جان و چاله" یکی دیگر از ورودی‌های مبهم در نسخه سال جاری جشنواره ساندنس است، اما این بار واقعاً نزدیک است که مرا راضی کند. نادیده گرفتن یک خط داستانی خاص که هنوز به‌طور کامل نمی‌فهمم (به تماشای دوباره نیاز دارم)، کارگردانی پاسکوال سیستو و فیلمنامه نیکولاس جیاکوبونه سؤالات زیادی را برای سلیقه من بی‌پاسخ گذاشته‌اند، اما نمی‌توانم انکار کنم که برخی از آن‌ها بحث‌های جالبی در درون خودم ایجاد می‌کنند. یا من فقط در حال لمس سطحی از چیزی بزرگ‌تر هستم، یا توسعه‌های ساده و بدون رویداد از موقعیت‌های جالب چیزی نیستند جز همین. عملکردهای فوق‌العاده همه‌ی بازیگران (و واقعاً منظورم همه است)، کار دوربین عالی و موسیقی جذاب همگی به جوّ تنش‌آور فوق‌العاده‌ای اضافه می‌کنند که مرا تا آخرین ثانیه درگیر نگه داشت. با این حال، آن پایان... نمی‌دانم. امتیاز: B- "جان و چاله" دارای ابهامی آزاردهنده است که بیشتر شبیه داستان‌گویی تنبل به نظر می‌رسد تا یک روایت خوب طراحی شده. داستان نگران‌کننده پاسکوال سیستو درباره پسر 13 ساله‌ای که خانواده‌اش را دارو می‌دهد و آن‌ها را در یک چاله ناتمام در جنگل رها می‌کند، داستانی است از ناامیدی نوجوانی، و نواقص فیلم بخشی از آن چیزی هستند که آن را جالب می‌سازد. جان (با بازی چارلی شاتول، در یک عملکرد ترسناک) یک پسر بسیار عجیب است. برای ناظر عادی، به نظر می‌رسد زندگی خوبی دارد. والدین دوست‌داشتنی (جنیفر ایله، مایکل سی. هال)، خواهر بزرگ‌تر مهربان (تایسا فارمیکا) و خانه‌ای زیبا با همه چیزهایی که ممکن است بخواهد یا نیاز داشته باشد. جان به نظر افسرده می‌رسد، اما خانواده نگرانش همیشه در حال سؤال کردن از او هستند که چرا این‌طور است. یک شب ناگهان، جان به همه قرص خواب می‌دهد و آن‌ها را به یک چاله بزرگ می‌کشد و برای روزها آن‌ها را در اسارت نگه می‌دارد. او چند بار به آن‌ها غذا و آب می‌رساند، اما پس از اینکه از آزادی زندگی در خانه به‌تنهایی و مسئولیت کامل لذت می‌برد، شروع به بی‌توجهی به زندانیان گرسنه‌اش می‌کند و به بازی خانه مشغول می‌شود. این یک ایده عجیب برای یک فیلم است، اما پیش‌زمینه آن برای این تریلر روان‌شناختی محدود بسیار مناسب است. جان به‌طور قطع یک سوشیال‌پات آشفته است که به شدت خواهان مسئولیت‌های بزرگ‌تر است. او به پول و کنترل وسواس دارد، اما انگیزه نهایی پسر برای ربودن خانواده‌اش روشن نیست. عناصر نگران‌کننده‌ای وجود دارند که به‌درستی حس نمی‌شوند، مانند حساب بانکی بسیار خوب تأمین شده پدرش و خوشحالی جان هنگام غرق کردن یک دوست در استخر حیاط، اما او بیشتر شبیه یک نوجوان معمولی اما گیج است که به نگاه سرد و خنثی تسلط یافته است. نویسنده نیکولاس جیاکوبونه یک زیرمجموعه غیرضروری و ناکام از یک مادر که داستانی از جان را برای دخترش تعریف می‌کند، شامل می‌شود، و این یک حواس‌پرتی غیرموثر است که از قدرت تم‌ها می‌کاهد. با وجود این افت بزرگ، "جان و چاله" ایده‌های بزرگی دارد که هم جذاب و هم وحشتناک هستند، اما هنوز هم فیلم را بیشتر ناامیدکننده از آنچه که باید فکر می‌کردم، یافتم.