فیلم Red Dog: True Blue 2016

داستان بلو، یک روح آزاد واقعی. بازگشت سگ قرمز. پنج سال از اکران فیلم اول گذشته است. هیچ‌کس نمی‌دانست که چنین فیلمی می‌تواند دنباله‌ای داشته باشد. فیلم اول بر اساس یک رویداد واقعی ساخته شده بود، اما این یکی نه. در واقع، این فیلم یک پیش‌درآمد است که داستان زندگی قبلی سگ قرمز را روایت می‌کند، اینکه او از کجا آمده و صاحبش چه کسی بوده....

داستان بلو، یک روح آزاد واقعی. بازگشت سگ قرمز. پنج سال از اکران فیلم اول گذشته است. هیچ‌کس نمی‌دانست که چنین فیلمی می‌تواند دنباله‌ای داشته باشد. فیلم اول بر اساس یک رویداد واقعی ساخته شده بود، اما این یکی نه. در واقع، این فیلم یک پیش‌درآمد است که داستان زندگی قبلی سگ قرمز را روایت می‌کند، اینکه او از کجا آمده و صاحبش چه کسی بوده. هیچ‌کس داستان واقعی را نمی‌داند، اما بعد از موفقیت «سگ قرمز» به نظر می‌رسد که برای یک شانس دیگر desperate بودند، بنابراین این روایت داستانی به وجود آمد. این فیلم به خوبی فیلم اول نیست. در واقع، هیچ‌چیز به آن نزدیک هم نمی‌شود. تنها کاری که کردند این بود که تمام عناصر ممکن را به آن اضافه کردند تا برای همه جذاب باشد. بنابراین در واقع به نظر می‌رسید که یک فیلم دیگر مانند «فرار از خلیج دزدان» است. با کمدی‌های کافی، ماجراجویی‌ها، یک شخصیت چینی، افسانه‌های بومی، طوفان و البته احساساتی که در زمان مناسب به وجود می‌آیند. این فیلم از همان کارگردان و نویسنده ساخته شده، اما سگ اصلی نیست. سگ برنده جوایز، ککو، بعد از یک سال از اکران فیلم درگذشت. بعد از شنیدن این خبر، به اندازه فیلمی که در آن بازی کرده بود، احساساتی شدم. آن فیلم یکی از بهترین فیلم‌های سگ‌ها و یکی از بهترین فیلم‌های احساسی بود. سپس می‌خواستم این فیلم را هم ببینم، اما می‌دانستم که نمی‌تواند به پای فیلم اصلی برسد. بنابراین باید انتظاراتم را برای آن پایین نگه می‌داشتم. این سگ جدید به نام فینیکس به خوبی ککو بود، اما نقش او دامنه کمتری داشت. تلاش، فداکاری و اجرا همانند بود که بسیار قابل تقدیر است. علاوه بر این، او بسیار دوست‌داشتنی بود. در واقع، هر بار که او در کنار موتور سیکلت می‌دوید، احساس درد می‌کردم. ممکن است طبیعی باشد، اما من فکر می‌کردم که غیرانسانی است. معتقدم که این‌ها چندین برداشت بوده، نه یک دویدن. داستان از دیدگاه یک پسر روایت می‌شود، رابطه او با سگ قرمز، اما نام اصلی سگ بلو بود. صحنه آغازین را دوست نداشتم. به نظرم خیلی عادی بود. بنابراین حدس زدم که این فیلم وحشتناک خواهد بود. اما زمان زیادی طول نکشید که به اصل مطلب برگردد. وقتی فلش‌بک آغاز شد، به نظر می‌رسید که فیلم متفاوتی است. کل روایت یک یادآوری بود. بیشتر شبیه یک قصه شب. پدری به پسرش درباره سگی که در سن او در استرالیا روستایی با آن زندگی کرده بود، می‌گوید. چگونه او سگ را پیدا کرده و با هم بزرگ شدند، دوستی‌شان، شیطنت‌ها و دیگر ماجراجویی‌ها. سپس چه اتفاقی برای آن‌ها افتاد، تمام رویدادهای زندگی‌اش با بلو روایت شد. همان‌طور که گفتم، فیلمنامه متوسط بود، اما بازی‌ها فیلم را نجات دادند. پسر، سگ و همه بازیگران همکار بسیار خوب بودند. مکان‌ها حتی بهتر بودند. درست مانند فیلم قبلی، محیطی ایده‌آل بود. کل فیلم لذت‌بخش بود، اما پایان آن بسیار احساسی بود. با دیدن فیلم اول، هر کسی می‌تواند حدس بزند که چه چیزی ممکن است در پایان بیفتد، اما نمی‌داند چگونه. من هم همین فکر را کردم، اما انتظار احساسات را نداشتم. فیلم با قدرت پایان یافت. همچنین در جایی بسته شد که فیلم اصلی آغاز شده بود تا جریان کاملی ایجاد کند. یک نکته‌ای که متوجه نشدم، رویدادهای فراطبیعی غیرضروری بودند. بله، می‌دانم داستان در منطقه پیل بارا اتفاق می‌افتد، بنابراین برخی از افسانه‌های محلی را برای گسترش داستان قرض گرفته است. اما با صحنه آتش‌سوزی، به شدت به این مفهوم تکیه می‌کند و از تمرکز واقعی فیلم دور می‌شود. بیشتر از آن، فیلم هرگز به وضوح آن بخش را توضیح نداد. حال پرسش واقعی این است که آیا داستان رد/بلو اینجا به پایان می‌رسد یا می‌توان انتظار داشت که با پیش‌درآمد و دنباله‌ای بیشتر کشیده شود. اول از همه، من از روایت داستانی تخیلی چندان راضی نیستم. به همین دلیل، این فیلم الزامی برای دیدن نیست. زیرا ممکن است طرفداران دو آتشه فیلم اصلی را گمراه کند. بنابراین آن‌ها باید در ابتدای فیلم بیانیه‌ای بدهند که این داستان بر اساس واقعیت نیست. به جز این، این فیلم یک اثر معقول در سری «سگ قرمز» است. در نهایت، می‌گویم که فیلم خوبی است، اما بهترین نیست. _7/10_