فیلم Not Without My Daughter 1991

**مادر و دختر آمریکایی در فرهنگ بیگانه یک کشور مسلمان سختگیر "زندانی" شده‌اند** در سال 1984، یک پزشک ایرانی در میشیگان (آلفرد مولینا) بر این موضوع تأکید می‌کند که باید پس از ده سال به دیدار خانواده‌اش در ایران برود و از همسرش (سالی فیلد) و دخترش می‌خواهد که او را در این سفر دو هفته‌ای همراهی کنند. آن‌ها با وحشت متوجه می‌شوند که پزشک هیچ...

**مادر و دختر آمریکایی در فرهنگ بیگانه یک کشور مسلمان سختگیر "زندانی" شده‌اند** در سال 1984، یک پزشک ایرانی در میشیگان (آلفرد مولینا) بر این موضوع تأکید می‌کند که باید پس از ده سال به دیدار خانواده‌اش در ایران برود و از همسرش (سالی فیلد) و دخترش می‌خواهد که او را در این سفر دو هفته‌ای همراهی کنند. آن‌ها با وحشت متوجه می‌شوند که پزشک هیچ قصدی برای بازگشت به آمریکا ندارد و آن‌ها را در تهران با خانواده‌اش به گروگان گرفته و همسرش را مورد آزار قرار می‌دهد. شرایط بدتر می‌شود زیرا در آن زمان ایران در حال جنگ با عراق بود و بمباران تهران امری رایج بود. آیا آن‌ها می‌توانند زنده به خانه بازگردند؟ "بدون دخترم هرگز" (1991) بر اساس داستان واقعی بتی محمودی به همین نام نوشته شده که توسط ویلیام هوفر مشترکاً نوشته و در سال 1987 منتشر شده است. این فیلم مرا به یاد "اکسپرس نیمه شب" (1978) می‌اندازد، که جالب است چون هوفر نیز کتابی را که این فیلم بر اساس آن ساخته شده، در سال 1977 co-authored کرده است. هر دو داستان درباره آمریکایی‌هایی هستند که در کشورهای مسلمان گرفتار شده‌اند. همه می‌دانند که ترکیه چندان مذهبی سختگیر نیست، اما بیلی هایز در "اکسپرس نیمه شب" در آنجا در زندان بود و تجربه‌ای دلخراش داشت (کتاب را بخوانید زیرا به‌طور طبیعی واقعی‌تر از فیلم است). بتی در ایران در زندان نبود اما هنوز هم به شدت زندانی بود و تجربه‌اش به همان اندازه دردناک بود. این فیلم همه ایرانی‌ها را به‌عنوان افراد شرور به تصویر نمی‌کشد، همان‌طور که برخی انتقاد کرده‌اند. این فیلم فقط نشان می‌دهد که حقوق زنان در چنین جامعه‌ای که قانونی و پدرسالارانه است، به‌طور جدی محدود است. همچنین به‌خوبی نشان می‌دهد که چگونه یک فرد خوب می‌تواند تحت تأثیر یک روحیه اجتماعی مشکوک به فردی کاملاً متفاوت تبدیل شود. این اتفاق همیشه می‌افتد. آیا تا به حال دوستی داشته‌اید که در جمع به‌طور متفاوتی رفتار کند؟ شاید خودتان هم این کار را کرده‌اید؛ من هم این‌گونه بودم. این همان اصل در این فیلم است، با این تفاوت که "روحیه جامعه" و فشار اجتماعی مربوط به فرهنگ اسلامی مردسالار و بدرفتاری با زنان است. دختر در کتاب 2015 خود با عنوان "نام من مهتاب است" روایت خود از آنچه اتفاق افتاد را نوشت که به‌طور کلی نسخه مادرش از وقایع را تأیید می‌کند و در عین حال سعی دارد نسبت به پدرش همدردی کند. او به مسیحیت گرویده و به‌طور کلی اشاره می‌کند که چگونه مسیحیان واقعی (برخلاف مسیحیان ظاهری) در آمریکا توسط دین سکولار "لیبرالیسم" مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند، که این امر خود در تضاد است با این ادعا که آمریکا باید مدافع آزادی مذهبی و ایدئولوژیک باشد. این نوعی دیگر از آزار و اذیت است نسبت به آنچه مهتاب و مادرش در ایران تجربه کردند. این فیلم 1 ساعت و 55 دقیقه طول می‌کشد و عمدتاً در نوئه ایلان، اسرائیل فیلمبرداری شده، اما همچنین در آنکارا، ترکیه (صحنه‌های پایانی) و آتلانتا، جورجیا (صحنه‌های میشیگان) نیز فیلمبرداری شده است. نمره: B