فیلم King Kong 1976

نخستین بار فیلم اصلی «کینگ کنگ» را دیدم که هنوز هم با استفاده پیشگامانه‌اش از جلوه‌های ویژه جذاب و دلنشین است. سپس بازسازی اخیر پیتر جکسون را تماشا کردم که آن هم بسیار تأثیرگذار بود. تنها چیزهایی که درباره نسخه دهه ۷۰ شنیده بودم، نظرات منفی بود، اما به فیلم‌های گیلرمن که دیده بودم، ارادت پیدا کرده‌ام و با آن بازیگرانش آشنا بودم، بنابراین وقتی...

نخستین بار فیلم اصلی «کینگ کنگ» را دیدم که هنوز هم با استفاده پیشگامانه‌اش از جلوه‌های ویژه جذاب و دلنشین است. سپس بازسازی اخیر پیتر جکسون را تماشا کردم که آن هم بسیار تأثیرگذار بود. تنها چیزهایی که درباره نسخه دهه ۷۰ شنیده بودم، نظرات منفی بود، اما به فیلم‌های گیلرمن که دیده بودم، ارادت پیدا کرده‌ام و با آن بازیگرانش آشنا بودم، بنابراین وقتی نسخه بلوری آن را با قیمت مناسبی پیدا کردم، تصمیم به خرید گرفتم. این فیلم به‌طور قطع ضعیف‌ترین نسخه است، اما به هیچ عنوان فاجعه نیست. جالب است که در ابتدا می‌خواستند جوزف سارجنت کارگردانی کند و پیتر فالک در آن بازی کند و مریل استریپ هم برای نقشی که در نهایت به جسیکا لنگ رسید، در نظر گرفته شده بود. تغییراتی که برای به‌روز کردن کنگ در دهه ۷۰ انجام دادند، جالب بود و من کنجکاو هستم اگر پیتر جکسون تصمیم می‌گرفت کنگ را به یک انسان‌نما در قرن بیست و یکم تبدیل کند به جای اینکه یک اثر تاریخی بسازد، چه اتفاقی می‌افتاد. حتی به عنوان یک کانادایی، دیدن برج‌های دوقلوی مرکز تجارت جهانی برایم نوستالژیک بود. تنها بخشی از فیلم که سخت بود تماشا کنم، صحنه‌ای بود که کنگ مجبور به اجرای برنامه برای جشن‌های دویستمین سالگرد آمریکا می‌شود و در انتها، کنجکاو بودم ببینم لنگ چگونه به سرعت از بام یکی از برج‌ها پایین آمد. احتمالاً پاسخ در اتاق تدوین باقی مانده و ویرایش به خاطر تاریخ انتشار سریع انجام شده، بنابراین کسی متوجه نشده است... در سال ۱۹۷۶، من سال قبل از آن با فیلم «آرواره‌ها» مسحور و ترسانده شده بودم، فقط ۱۰ سال داشتم. والدینم که عاشق سینما بودند، من را با نسخه اصلی کینگ کنگ از ۱۹۳۳ آشنا کردند و به محض اینکه این نسخه رنگی منتشر شد، به مدت دو ساعت در صف ایستادم تا آن را ببینم. کاملاً مسحور شدم و آن را بسیار دوست داشتم، به همه در مدرسه یا در زمین‌های بازی می‌گفتم که چه تجربه فوق‌العاده‌ای بود. این لحظات هرگز فراموش نمی‌شوند و عشق به سینما با چشمان جوان، هیچ‌کدام از ما نباید این لحظات را به عنوان بی‌اطلاعی سرزنش کنیم. سال‌ها بعد، تماشای این بازسازی از داستان کنگ تبدیل به نبردی می‌شود تا آن شعله‌های جوانی را خاموش نکنیم. حالا می‌توانید ببینید جلوه‌های ویژه چقدر ضعیف هستند و واقعاً چقدر از لحاظ تحقیقاتی، دینو د لورنتیس به ما دروغ گفته است. با این حال، می‌توان دید که بسیاری از صحنه‌ها بالغ هستند و پر از معانی و تصاویر جنسی است. به عنوان مثال، در اولین صحنه جسیکا لنگ، او در یک لباس خیس با نازک‌ترین حالت خود معرفی می‌شود. من به عنوان یک پسر ۱۰ ساله آن را یادم نمی‌آید... داستان دارای نگرانی‌های هوشمندانه‌ای در مورد زمان خود است، سوخت‌ها، تبعیض و غیره، و به‌طور قطع شخصیت‌های نشان داده شده، هوشمندانه از دهه ۷۰ انتخاب شده‌اند. حتی تغییر به حملات هلیکوپتری به جای هواپیما برای پایان‌بندی هم قابل احترام است، با توجه به اینکه برج‌های دوقلوی مرکز تجارت جهانی اکنون بیشتر جلب توجه می‌کنند. اما سخت است که از کیفیت پایین تولید بگریزیم. بنابراین در حالی که ممکن است هنوز اشک بریزیم وقتی که موجود غول‌پیکر به خاطر عشقش به زیبایی سقوط می‌کند و بشر را نفرین می‌کنیم که چرا او را در جزیره‌اش تنها نگذاشت، هنوز هم این یک فیلم‌سازی ضعیف است که به یادآوری‌های شیرین عاشقان جوان سینما در سال ۱۹۷۶ نزدیک می‌شود. ۵/۱۰ کمی طولانی است اما نه وحشتناک و لحظات خنده‌داری دارد مانند دیدن مردی در لباس میمون که قطار مدلی را پرتاب می‌کند یا پشت ساختمانی پنهان می‌شود تا از هلیکوپتر دور بماند. اما جدی، لباس میمون بد نبود، اما در برخی مواقع، حالات او ترسناک بود، به‌ویژه وقتی به دوان نگاه می‌کرد. قطعاً یکی از نسخه‌های ضعیف‌تر کنگ است (اگرچه کینگ کنگ زنده را ندیده‌ام)، اما به نظرم قابل تماشا است. **۳.۰/۵** خوب، همیشه قرار بود بسیار دشوار باشد که به نسخه ۱۹۳۳ نزدیک شویم، بنابراین پرسش اینجا این است که چرا زحمت بکشیم؟ خوب، آنها این کار را کردند و آنچه که اینجا داریم کمی شگفت‌انگیز است. نام شخصیت‌ها تغییر کرده و داستان به‌روز شده است تا نشان دهد بیشتر مربوط به کاوش نفتی است تا شکار موجودات، اما داستان همان است که «دوان» (جسیکا لنگ) به چشم ما غول‌پیکر ما تبدیل می‌شود. آنها به عمق لانه جنگلی‌اش کشیده می‌شوند و جف بریجز ("پرزکات") و چارلز گودین ("ویلسون") در تلاش برای نجات دختر در خطر، با خطرات مختلفی مواجه می‌شوند. در حالی که دختر در حال افتادن به عشق معشوق غول‌پیکر خود است و شاید واقعاً نمی‌خواست نجات پیدا کند؟ ما، از سوی دیگر، قطعاً می‌خواهیم. این فیلم خیلی طول می‌کشد تا به حرکت بیفتد و وقتی که سرانجام حرکت می‌کند، یک تفسیر بسیار معمولی از یکی از داستان‌های عاشقانه نمادین تاریخ سینما را ارائه می‌دهد، با بازیگری که به شدت بی‌روح است. عکاسی رنگی عالی است، اما همین باعث می‌شود که فیلم از روح خود تهی شود. این فیلم ظاهری مانند تولیدات تلویزیونی دارد که به طور کامل از هرگونه احساس یا تهدید عاری است. لنگ در ابتدا مانند بهترین‌ها جیغ می‌زند، اما در شخصیت‌پردازی‌اش هیچ نشانه‌ای از آسیب‌پذیری وجود ندارد. کمکی نمی‌کند که بازیگران مکمل به جز یک جمع از بازیگران سطح C، دیالوگ‌هایی ارائه می‌دهند که واقعاً نیاز به کار بیشتری داشتند تا ما را برای ۲¼ ساعت مشغول کنند. فقط به این دلیل که جلوه‌های ویژه این فیلم را ممکن کرده‌اند، به این معنی نیست که باید ساخته می‌شد. خودتان قضاوت کنید، اما شک دارم که آن را سرگرم‌کننده بیابید یا به پای نسخه اصلی برسد. معمولاً من از بازسازی‌ها متنفرم... اما من همچنین قبلاً از دی‌سی خوشم نمی‌آمد. و سپس آن نسخه جدید و پر سر و صدای New 52 آمد و من با دوستی صحبت می‌کردم و فلش در New 52 فلش او نبود. او به خاطر اصل این موضوع متنفر بود. فکر می‌کنم این همان چیزی است که در اینجا اتفاق افتاده، زیرا فیلم ۱۹۳۳ به ستاره‌ها دست می‌زد. تکنولوژی که داشتند کافی نبود و آنها تمام تلاش خود را کردند تا بهترین فیلم ممکن را بسازند. و این نتیجه داد، گاهی اوقات وقتی به سمت ماه نشانه می‌گیری، واقعاً به آن می‌رسی. این کینگ کنگ از فیلم ۱۹۳۳ رنج می‌برد. این یک فیلم بد نیست، اما واقعاً ریسک نمی‌کند و شجاعت لازم را ندارد مانند نسخه اول. و... او با دوربین ثابت ۵۰ میلی‌متری عکس می‌گیرد، که یکی از آن چیزهای عکاسی هالیوود است که واقعاً من را عصبانی می‌کند، اما آیا بدون تله‌فوتو نمی‌توانید اتصالات خودکار را به‌خوبی ببینید؟ شما فکر می‌کنید افرادی که با دوربین‌ها کار می‌کنند باید این موضوع را جدی‌تر بگیرند. به هر حال، این فیلم بدی نیست. بازیگری خوب است، داستان خوب است، جلوه‌های ویژه تاریخ گذشته اما با فضای آن زمان خوب است.... و سرگرم‌کننده است... ... اما دانه‌دار است. شاید بتوان آن را در بازسازی تمیز کرد، اما آنها از نور کافی استفاده نکردند و برای کیفیت از فیلمی کمی سریع‌تر استفاده کردند. و برای کسی مثل من، این هم واقعاً عذاب‌آور است. عکاسی راه من را به سمت تحصیلات تکمیلی باز کرد، من می‌توانم بهتر عمل کنم، آنها هم می‌توانند بهتر عمل کنند. فقط به اندازه فیلم ۱۹۳۳ عظیم نیست و این یک استاندارد بالاست که در قیاس به آن بد به نظر می‌رسد. اما در پایان روز هنوز هم سرگرم‌کننده است و این چیزی است که اهمیت دارد.