فیلم A History of Violence 2005

به احتمال زیاد، این اثر کروننبرگ یکی از معمولی‌ترین کارهای اوست، اما این موضوع هیچ‌گونه ایرادی به _تاریخچه‌ای از خشونت_ نمی‌زند. شنیده‌ام که طرفداران کامیک چندان از این بازگویی در سینما خوششان نمی‌آید، اما من هرگز آن را نخوانده‌ام، بنابراین تصمیم دارم از این فیلم لذت ببرم. امتیاز نهایی: ★★★½ - من واقعاً از آن لذت بردم و به شدت توصیه می‌کنم که وقت خود را...

به احتمال زیاد، این اثر کروننبرگ یکی از معمولی‌ترین کارهای اوست، اما این موضوع هیچ‌گونه ایرادی به _تاریخچه‌ای از خشونت_ نمی‌زند. شنیده‌ام که طرفداران کامیک چندان از این بازگویی در سینما خوششان نمی‌آید، اما من هرگز آن را نخوانده‌ام، بنابراین تصمیم دارم از این فیلم لذت ببرم. امتیاز نهایی: ★★★½ - من واقعاً از آن لذت بردم و به شدت توصیه می‌کنم که وقت خود را به آن اختصاص دهید. فیلم با تصاویری از دو تبهکار نسبتاً خشن آغاز می‌شود که کارکنان یک موتل کنار جاده را غارت کرده و به قتل می‌رسانند و سپس به شهری می‌رسند که "تام" (ویگو مورتنسن) در آنجا یک رستوران دارد. آن‌ها یک بعدازظهر به قصد ایجاد آشوب به رستوران می‌آیند، اما متوجه می‌شوند که میزبانشان بیشتر از آنچه تصور می‌کردند، توانایی دفاع از خود را دارد. به سرعت "تام" به عنوان یک قهرمان شناخته می‌شود و همسرش "ادی" (ماریا بلو) و فرزندانش "جک" (اشتون هولمز) و "سارا" (هایدی هایز) به داشتن پدرشان در خانه افتخار می‌کنند. اما آنچه او انتظارش را نداشت، این است که این شهرت توجه گنگستر یک‌چشمی به نام "فوگارتی" (اد هریس) را جلب می‌کند که به محض ورود شروع به صدا زدن او به نام "جویی" می‌کند. "جویی" کیست؟ به زودی متوجه می‌شویم که هیچ‌چیز آن‌طور که به نظر می‌رسد نیست و به تدریج درک می‌کنیم که گذشته همیشه به طریقی به سراغتان می‌آید. این فیلم خشنی است، اما به طرز عجیبی در حین اینکه تکه‌ها سر جای خود قرار می‌گیرند، از نظر بصری نسبتاً ملایم به نظر می‌رسد و ورود ویلیام هرت نشانه‌ای از تشدید داستان است که به طور هوشمندانه‌ای ترسناک بودن کمدی را با نتیجه‌گیری تا حدی پیش‌بینی‌پذیر ترکیب می‌کند. دیالوگ‌های زیادی در اینجا وجود ندارد، هرچند که به مقیاس کلینت ایستوود نمی‌رسد و مورتنسن به خوبی فیلم را پیش می‌برد. این یکی از معدود فیلم‌هایی است که احساس می‌کنم اگر نیم ساعت بیشتر بود، به ما کمک می‌کرد تا با شخصیت‌ها و بار عاطفی آن‌ها بهتر آشنا شویم، اما با این حال، ارزش تماشا را دارد.