فیلم You Can’t Take It with You 1938

فیلمی دلگرم‌کننده از آغاز تا پایان فیلم مورد علاقه من، برنده جایزه بهترین فیلم 1938 فرانک کاپرا، «نمی‌توانی آن را با خود ببری» است. راستش را بخواهید، من حدود بیست فیلم مورد علاقه دارم، اما این یکی در بالای همه آن‌ها قرار دارد. چرا؟ زیرا من به احساس، پیام و تم نهفته در داستان آن عشق می‌ورزم. به طور خیلی ساده، این است: زندگی خیلی کوتاه...

فیلمی دلگرم‌کننده از آغاز تا پایان فیلم مورد علاقه من، برنده جایزه بهترین فیلم 1938 فرانک کاپرا، «نمی‌توانی آن را با خود ببری» است. راستش را بخواهید، من حدود بیست فیلم مورد علاقه دارم، اما این یکی در بالای همه آن‌ها قرار دارد. چرا؟ زیرا من به احساس، پیام و تم نهفته در داستان آن عشق می‌ورزم. به طور خیلی ساده، این است: زندگی خیلی کوتاه است که آن را صرف دنبال کردن ثروت کنیم، که در نهایت هیچ خوشحالی به ارمغان نمی‌آورد. به مراتب معقول‌تر است که آن را صرف آوردن شادی به زندگی خود و زندگی اطرافیان‌مان کنیم. ممکن است بپرسید که چرا باید بیش از دو ساعت از وقت خود را صرف تماشای فیلمی کنیم فقط برای شنیدن این ایده تکرار شده؟ جواب من این است: سفر از صحنه‌های آغازین یک روز در زندگی یک بانکدار ثروتمند وال‌استریت تا صحنه پایانی گفتن دعا قبل از شام، بسیار سرگرم‌کننده است - سرگرمی خوب، سالم و دلگرم‌کننده. همچنین، هنرنمایی آقای لایونل بری‌مور در نواختن هارمونیکا و انتقاد از «ایسم» های دنیا نیز از نکات قابل توجه فیلم است. زیر کارگردانی ماهرانه کاپرا، ترکیبی از استعدادهای بازیگری به قدری بی‌نظیر گرد هم آمده‌اند که گویی بازیگران از آسمان نازل شده‌اند و یکی از بهترین کمدی‌های اسکروا بال را خلق کرده‌اند. اما هشدار! ترقه‌ها گاهی اوقات واقعاً با صدای بلندی منفجر می‌شوند. داستان درباره آلیس سیکامور، یک زن جوان نسبتاً عادی است - عادی از آن جهت که او از یک خانواده غیرمعمول از روح‌های آزاد می‌آید، از جمله پدربزرگش مارتین واندرف، مادرش پنی که نویسنده‌ای در حال تلاش است، و یک پیرمرد که روزی برای تحویل یخ آمده و هرگز نرفته است. او منشی پسر تاجر بانکی آنتونی پی. کربی است و عاشق پسر رئیس خود می‌شود - یا بهتر است بگوییم، عاشق پشت سر او می‌شود، همان‌طور که خودش به او می‌گوید. اما دنیای خسته‌کننده و معقول آنتونی کربی جونیور به سبک زندگی آلیس و خانواده‌اش که به‌طور غیرعادی پیش می‌روند، چندان مناسب نیست. بقیه فیلم به بررسی تضاد دو ایده و سبک زندگی بسیار متفاوت می‌پردازد و اینکه آیا آلیس و تونی می‌توانند با هم خوشبختی را پیدا کنند یا نه. برخی این فیلم را به عنوان فانتزی‌ای اغراق‌آمیز که به کار و مسئولیت حمله می‌کند و ثروتمندان را به fools فقیر تبدیل می‌کند، تمسخر می‌کنند. در حالی که درست است که زندگی نمی‌تواند همیشه به سادگی و زیبایی خانواده خیالی واندرف باشد، این فیلم یادآوری ملایمی از آنچه واقعاً در زندگی مهم است، به ما می‌دهد و اینکه چگونه باید زمانی را برای زندگی در لحظه صرف کنیم، گاهی حتی با شادی و بی‌خیالی، و هرگز فراموش نکنیم که کمی سرگرم شویم. خانواده واندرف را این‌گونه تصور کنید: هر فرد به عنوان یک فرد منحصر به فرد؛ آزاد برای انجام هر چیزی که می‌خواهند؛ هرگز نادیده گرفته نمی‌شوند؛ هرگز قضاوت نمی‌شوند؛ اما همیشه مورد عشق قرار می‌گیرند. دوست دارم فکر کنم که تقریباً هر فردی در عمق وجودش، به طور مخفیانه، دوست دارد به این شکل زندگی کند. من می‌دانم که خودم نیز چنین احساسی دارم.