فیلم 12 Years a Slave 2013

گاهی اوقات باید در میانه یک فیلم ذهنم را متوقف کنم و فقط از مهارت فوق‌العاده آن تحسین کنم. در این فیلم بارها و بارها این کار را کردم. شاید به دلیل اینکه قبل از تماشای فیلم به خودم گفتم نیازی به قانع شدن درباره بد بودن برده‌داری ندارم، بیشتر آماده بودم تا از ترکیب‌های تصویری و انتخاب‌های بازیگری قدردانی کنم. یا شاید به این...

گاهی اوقات باید در میانه یک فیلم ذهنم را متوقف کنم و فقط از مهارت فوق‌العاده آن تحسین کنم. در این فیلم بارها و بارها این کار را کردم. شاید به دلیل اینکه قبل از تماشای فیلم به خودم گفتم نیازی به قانع شدن درباره بد بودن برده‌داری ندارم، بیشتر آماده بودم تا از ترکیب‌های تصویری و انتخاب‌های بازیگری قدردانی کنم. یا شاید به این دلیل بود که خودم را از واقعیت‌های وحشیانه‌ای که فیلم به‌طور قانع‌کننده‌ای به تصویر می‌کشید، دور می‌کردم. با این حال، به یاد فیلم "فرزندان انسان" افتادم، زیرا هنگام تماشای آن، متوجه شدم که چقدر به راحتی می‌توانم نسخه‌ای کمتر جذاب و ساده‌شده از همان فیلم را تصور کنم. به اندازه کافی فیلم درباره برده‌داری ندیده‌ام تا از این موضوع مطمئن باشم، اما حدس می‌زنم به دلیل اینکه بسیاری از شخصیت‌های اصلی این فیلم بریتانیایی هستند و داستان درباره مردی آزاد که به اجبار به بردگی کشیده شده است، روایت می‌شود، توانسته‌اند فاصله‌ای ارزشمند از این موضوع بگیرند و چیزی بسازند که هم زیبا و هم واقعی به نظر برسد. و حتی اگر فکر می‌کردم نمی‌توانستم بدتر از آنچه که درباره برده‌داری احساس می‌کردم، احساس کنم، پس‌نوشت‌ها درباره عدم عدالت برای سالومون و دلایل ناشناخته مرگ او، به جلوگیری از افتادن فیلم به نوعی پایان خوش "پیروزی روح" که دیگران ممکن است تحمیل کنند، کمک کرد. این فیلم بسیار، بسیار خوب ساخته شده است. به خوبی ویرایش شده و با نماهای طولانی در لحظات مناسب که شما را به زندگی سالومون می‌برد. تمام بازیگران به طرز فوق‌العاده‌ای عمل کردند و اجیوفور باید به خاطر این فیلم به یاد آورده شود. این فیلم باید دیده شود. مدت زیادی است که فیلمی ندیده‌ام که احساسات واقعی را از دل سرد من بیرون بیاورد. این فیلم باعث شد که اشک‌هایم سرازیر شوند. بازیگری فوق‌العاده بود، به‌ویژه از سوی چیوetel اجیوفور که از نوک انگشتان پا تا چشمانش بازی کرد. سبک فیلم‌برداری نیز به طرز زیبایی انجام شده است، با نماهای طولانی (بسیار) دردناک که شما را به کابوس سالومون می‌کشاند. نمی‌دانم آیا می‌توانم این فیلم را دوباره تماشا کنم، صرفاً به خاطر احساساتی که در من ایجاد کرد، اما این فیلم را به همه توصیه می‌کنم. **فکر کردن به اینکه بشریت در یک مقطع زمانی واقعاً چنین زندگی‌ای داشته است، وحشتناک است.** پس از پایان فیلم نتوانستم افکارم را جمع‌آوری کنم. واقعاً احساس سنگینی بر روی سینه‌ام می‌کنم. فکر کردن به زمان‌هایی در تاریخ که ما واقعاً این ظلم‌ها را بر دیگر انسان‌ها روا می‌داشتیم، باعث می‌شود از خودم خجالت بکشم. تصور اینکه یک روز بیدار شوم و خود را در زنجیر ببینم فقط به خاطر اینکه یک مرد رنگین‌پوست هستم و زندگی‌ام را مانند یک فرزند ناخواسته خدا بگذرانم، باعث می‌شود به بشریت شک کنم. فقط نشستن و تماشای این فیلم به مدت کمی بیش از ۲ ساعت، قلبم را خونین کرد، نمی‌توانم حتی شروع به فکر کردن به افرادی کنم که تمام زندگی خود را به عنوان برده گذرانده‌اند... "۱۲ سال یک برده" به طرز دردناکی شما را به احساس درد و رنج تقریباً تمام بشریت در یک مقطع زمانی می‌کشاند. کارگردانی استیو مک‌کویین فوق‌العاده است. چیوetel اجیوفور به‌طرز بی‌نظیری نقش یک برده بی‌چاره، سالومون نورتاپ، را بازی کرده و همچنین نقش کوچک اما تأثیرگذار برد پیت به عنوان مردی با وجدان نیز بسیار خوب بود. نقش پاتسی، با بازی لوپیتا نیونگو، نیز به طرز دلگرم‌کننده‌ای به تصویر کشیده شده است. شما نمی‌توانید از خود بپرسید که چطور انسان می‌تواند به چنین سطوح پایینی تنزل پیدا کند و این اعمال ظالمانه را انجام دهد و آن هم به مدت طولانی بدون حتی یک ذره شک نسبت به عواقب اعمالش... به طور کلی، این فیلم یک گوهر است که یکی از پایین‌ترین نقاط تاریخ بشریت را به نمایش می‌گذارد!