فیلم Prisoners 2013

فیلمی بسیار هیجان‌انگیز و خوب ساخته شده است. یکی از معدود فیلم‌های سال‌های اخیر با بازی‌های فوق‌العاده از هیو جکمن، جیک جیلنهال و پل دانو. این فیلم محتوای قابل توجهی برای تفکر دارد. من واقعاً از تماشای آن لذت بردم. قطعاً فیلمی است که برای تماشاگران دسترسی‌پذیرتر است، اما هنوز هم فیلم بسیار خوبی است. امتیاز نهایی: ★★★½ - به شدت توصیه می‌کنم که برای تماشای آن...

فیلمی بسیار هیجان‌انگیز و خوب ساخته شده است. یکی از معدود فیلم‌های سال‌های اخیر با بازی‌های فوق‌العاده از هیو جکمن، جیک جیلنهال و پل دانو. این فیلم محتوای قابل توجهی برای تفکر دارد. من واقعاً از تماشای آن لذت بردم. قطعاً فیلمی است که برای تماشاگران دسترسی‌پذیرتر است، اما هنوز هم فیلم بسیار خوبی است. امتیاز نهایی: ★★★½ - به شدت توصیه می‌کنم که برای تماشای آن زمان بگذارید. چه فیلم قدرتمندی و چه بازیگری عالی. نتوانستم از تماشای صحنه‌های مختلف آن دست بکشم، به‌ویژه زمانی که شخصیت جکمن خشم و ناامیدی خود را در برابر ربودن دخترش یا در مورد اینکه چه کسی ممکن است مقصر باشد، نشان می‌دهد، هرچند که به جایی نمی‌رسد. قطعاً این فیلمی است که باید برای مایه‌های معما و درام تماشا شود. 8/10 فیلمی که باید قبل از مرگ ببینید، یک شاهکار دیگر از هیو جکمن، با چرخش‌های داستانی شگفت‌انگیز! آماده باشید برای بدترین‌ها، اما امیدوار باشید برای بهترین‌ها. "محکومان" توسط دنیس ویلنوو کارگردانی شده و نوشته آران گوزیکوفسکی است. در این فیلم هیو جکمن، جیک جیلنهال، ویولا دیویس، ترنس هاوارد، ماریا بلو و ملissa لئو به ایفای نقش می‌پردازند. موسیقی اثر یوهان یوهانسون و فیلمبرداری با راجر دیکنز است. وقتی دختر کِلر داور (جکمن) و دوستش ناپدید می‌شوند، او به دست خود اقدام می‌کند... در نگاه اول، ممکن است این فیلم را یک تریلر انتقامی دیگر بپندارید که با جزئیات پلیسی پر شده است. اما خوشایند است که بفهمید "محکومان" بیش از یک سوال ساده درباره اینکه چه کسی مجرم است، برای ارائه دارد. و اینکه یک پدر انتقامی تا کجا پیش خواهد رفت تا غم خود را تسکین دهد؟ عنوان "محکومان" به خوبی انتخاب شده است، زیرا همه شخصیت‌های اصلی در اینجا گرفتار آسیب‌های روحی یا قربانی معصومیت، گناه یا تمایلات آشفتگی خود هستند. این فیلم یک اثر چند بعدی است که سوالات زیادی را مطرح می‌کند، در حالی که به‌طور قطع عنصر معمایی بزرگی نیز دارد. روایت شامل تعدادی سرنخ است که ممکن است چیزی باشد یا نباشد و سوالات بی‌جواب تا پایان فیلم معلق می‌مانند. می‌توان گفت که تم‌های کار شده در این فیلم تیره و ناراحت‌کننده هستند، با داستان‌های پشت صحنه وحشتناک، شکنجه و جنون مذهبی. فیلمنامه گوزیکوفسکی با کیفیت و جذاب است و هیچ‌گونه محتوای اضافی یا بی‌هدف در آن وجود ندارد. حتی وقتی که پازل‌ها در آخرین ربع فیلم کنار هم قرار می‌گیرند، ممکن است متوجه شوید که چقدر از چیزی ساده غافل بوده‌اید. این فیلم اولین اثر ویلنوو به زبان انگلیسی بود و واضح است که چرا او به عنوان یکی از کارگردانان بزرگ آینده معرفی شد - آثارش که بعداً منتشر شد، این را تأیید می‌کند. کنترل او بر حال و هوا و ریتم فیلم عالی است و توانایی او در استخراج بازی‌های با کیفیت از بازیگرانش (به‌ویژه جکمن و جیلنهال) قابل تحسین است. این فیلم‌سازی بزرگسالانه است، یک تریلر طراحی شده برای برانگیختن واکنش‌های احساسی از تماشاگران. بی‌رحم و قدرتمند، این فیلم بررسی ناراحت‌کننده‌ای از شرایط انسانی در اشکال مختلف ارائه می‌دهد - و ما شاهد این موضوع هستیم. 9/10 **این فیلم سنگین برای همه مناسب نیست، اما برای کسانی که از سینمای جنایی هیجان‌انگیز لذت می‌برند، یکی از بهترین‌هاست.** یک تریلر جنایی که به طرز هوشمندانه‌ای از سرعت کند خود استفاده می‌کند تا ترس مشابهی را که شخصیت‌ها احساس می‌کنند، در دل تماشاگران ایجاد کند. هر ثانیه‌ای که می‌گذرد، امید والدین را از پیدا کردن کودکانشان زنده می‌دزدد. همه چیز در این فیلم بر احساسات داستان تأکید می‌کند، از بازیگری و رنگ‌های ملایم تا دکورها و کارگردانی. "محکومان" یک هزارتوی به دقت ساخته شده است، به طرز فریبنده‌ای ساده و بسیار باهوش. محتوای آن حتی زمانی که فیلم منتشر شد، هیچ چیز جدیدی نبود، اما کارگردان دنیس ویلنوو و فیلمنامه‌نویس آران گوزیکوفسکی چند چرخش و پیچ غیرمنتظره به این هزارتو اضافه می‌کنند تا ما را در حالت آماده‌باش نگه دارند. عنصر کلیدی، با این حال، بازی بی‌نظیر هیو جکمن به عنوان کِلر داور است، پدری که صبرش برای کار پلیس به سرعت به پایان می‌رسد وقتی که کارآگاه لوکی (جیک جیلنهال همیشگی) نمی‌تواند دختر کوچک داور را پیدا کند. هیچ‌کس متعجب نخواهد شد که داور تصمیم می‌گیرد قانون را به دست خود بگیرد و فرانکلین بیچ (ترنس هاوارد)، بهترین دوستش که دخترش نیز ناپدید شده است، را برای ربودن تنها مظنون استخدام کند – کسی که پلیس به‌طور موقت او را کنار گذاشته است – او را به یک خانه متروکه ببرند و از او اعتراف بگیرند. این موضوع در فیلم‌ها رایج است، اما آیا واقعاً واقع‌گرایانه است؟ آیا یک پدر، هرچقدر هم که ناامید باشد، می‌تواند به سرعت از صفر به جنون برسد؟ این فیلم این انتقال را 50% بیشتر قابل باور می‌کند، زیرا شخصیت را به‌عنوان یک بقاچی متعهد معرفی می‌کند، به این معنی که او از قبل نیمی از راه را طی کرده است. و حتی اگر هنوز هم برایمان باورکردنی نباشد، جکمن با یک بازی تند و عصبانی، ما را به این باور می‌رساند که او فقط دیوانه نمی‌شود؛ او به شدت دیوانه می‌شود. به نوعی، همه این‌ها منطقی به نظر می‌رسد؛ ضدقهرمان یا ضدقهرمانان نیز به اندازه داور دیوانه هستند: ناپدید کردن بچه‌ها راه آن‌ها برای "جنگ با خدا" است. با این تفکر، چه کسی بهتر از یک هیولا برای پیدا کردن یک هیولا؟ داور ممکن است در واقع خیلی دور نباشد، یا آیا او هست؟ در یکی از آن چرخش‌هایی که ذکر کردم، فیلم با قانون اقتصاد شخصیت‌ها بازی می‌کند و پل دانو را به عنوان مردی با چالش‌های ذهنی معرفی می‌کند که مظنونیت داور (و مشت‌هایش، به همراه اشیاء دیگر) به او وارد می‌شود. کار جیلنهال به اندازه کار جکمن قوی است، اما بیشتر ظریف و دقیق است؛ او به شخصیت لوکی خود یک تیک چشمی می‌دهد که به ما می‌گوید، اگرچه او همه پرونده‌هایش را حل کرده است و رفتار آرام و جمع‌وجور او را پنهان می‌کند، اما بدون تجربه‌های دردناک خود به اینجا نرسیده است. "محکومان" داستانی تا حد زیادی عمومی از انتقام و تعلیق است که با وجود یک طرح قابل پیش‌بینی، خودش را زودتر از موعد معرفی می‌کند. هیچ تلاشی برای واقع‌گرایی وجود ندارد، این نوع تحقیق به سبک "اسکوبی-دو" است - دروغ‌سنج‌ها به‌طور جدی مورد توجه قرار می‌گیرند، "بدها" عمدتاً یک‌بعدی هستند و انگیزه‌های ضعیفی دارند که بیشتر برای شگفت‌زدن طراحی شده‌اند تا ارائه بینش. این فیلم سعی می‌کند در چندین روش این نقص‌ها را جبران کند: الف) شدت صحنه‌ها را افزایش دهد (که به نظر می‌رسد تحمیلی و ناخوشایند است)، ب) خشونت اضافی و سمبولیسم نیمه‌مذهبی تاریک اضافه کند (که به نظر می‌رسد نامناسب و عمدتاً بی‌معنا است)، و مهم‌تر از همه ج) با پرتاب نقاط داستانی غیرمنتظره هر ۳-۵ دقیقه، هوای معما را حفظ کند تا توجه شما را جلب کند. اگر سرنخ‌ها را به دقت یادداشت کنید، در نیمه‌های فیلم به وضوح به پایان فیلم اشاره می‌کند. پس از آن، هوای معما که احساس تعلیق را در فیلم حفظ می‌کند، عمدتاً از بین می‌رود و شما با آنچه احساس می‌کنید یک فیلمنامه تولید شده توسط هوش مصنوعی است که به طرز ناامیدکننده‌ای سعی در منحرف کردن شما از سرنخ‌های اولیه دارد، باقی می‌مانید. بهترین ویژگی فیلم تلاش آن برای معکوس کردن برخی از آرchetypeهای شخصیتی فیلم‌های انتقامی است. همیشه موفق نیست، اما تلاش برای شکستن کلیشه‌ها همیشه خوش‌آمدید! من حدس می‌زنم که یک فیلم بسیار بهتر از این الهام خواهد گرفت.