فیلم Gran Torino 2008

در مورد فیلم «گران توری‌نو» نکات زیادی وجود دارد که باید به آنها پرداخته شود، احتمالاً بیشتر از آنچه که بتوانم نظر دهم. من کاملاً به تأثیر بالقوه این فیلم بر جهان، به ویژه برای آمریکایی‌های هومونگ، اذعان دارم و نمی‌گویم که این فیلم کاملاً بی‌نقص است. به‌طور کلی، من در جداسازی فیلم و واقعیت زندگی مشکل دارم؛ برای من فیلم‌ها فقط چیزهای تخیلی هستند، اما...

در مورد فیلم «گران توری‌نو» نکات زیادی وجود دارد که باید به آنها پرداخته شود، احتمالاً بیشتر از آنچه که بتوانم نظر دهم. من کاملاً به تأثیر بالقوه این فیلم بر جهان، به ویژه برای آمریکایی‌های هومونگ، اذعان دارم و نمی‌گویم که این فیلم کاملاً بی‌نقص است. به‌طور کلی، من در جداسازی فیلم و واقعیت زندگی مشکل دارم؛ برای من فیلم‌ها فقط چیزهای تخیلی هستند، اما می‌فهمم که می‌توانند و تأثیرات واقعی دارند. از نظر صرفاً سینمایی، این فیلم سرگرم‌کننده است. کلینت ایستوود به طرز فوق‌العاده‌ای در نقش یک پیرمرد نژادپرست و بدخلق ایفا می‌کند که به‌طور واقعی از هر شخصی که در ابتدای فیلم با او برخورد می‌کند، متنفر است. دیالوگ‌های شخصیت او واقعاً دیوانه‌کننده است و نحوه‌ی بیان آن‌ها فوق‌العاده است - نگاه از روی انزجار بر چهره والت کوالسکی وقتی که کسی او را به‌طرز جدیدی عصبانی می‌کند، واقعاً جالب است. اگر نبود این نحوه‌ی بیان درست، فیلم به خوبی عمل نمی‌کرد. ایستوود تنها بازیگری است که در این فیلم ارزش صحبت کردن را دارد، هرچند که از آواز خواندنش در پایان خوشم نیامد، اما از بازی‌های بی‌وانگ، آینی هر و جان کارول لینچ لذت بردم - هرچند که شخصیت آخر چندان نقش زیادی ندارد، اما من او را به عنوان بازیگر دوست دارم... این از سری «مردگان متحرک» نشأت می‌گیرد؛ او واقعاً در یک قسمت در سال ۲۰۱۵ حضور داشت و با این حال همیشه شخصیتش را به یاد می‌آورم. با پایان فیلم چندان موافق نیستم، والت دقیقاً نجات نمی‌یابد و بوی نجات‌دهنده سفید به وضوح در اینجا احساس می‌شود، اما این موضوع تأثیری بر لذت من از فیلم نداشت. کلینت ایستوود کارگردان خوبی است. من ده فیلم از او دیده‌ام، یکی از آن‌ها «پلی میستی برای من» است. فیلمی که به نظرم فوق‌العاده است. اما مانند هر کارگردانی، فیلم‌های کلینت می‌توانند در کیفیت متفاوت باشند. در مورد «گران توری‌نو»، این فیلم خوبی است، اما احتمالاً دوباره آن را زیاد تماشا نخواهم کرد. کلینت ایستوود و بی‌وانگ اجراهای عالی‌ای دارند. والت، که توسط کلینت ایستوود بازی می‌شود، شخصیتی سخت برای تماشا است. تعصبات او دلیل اصلی این موضوع هستند. این نظر من درباره شخصیت است، بنابراین احساس شما درباره او بستگی به نظرات شما دارد. فکر می‌کنم پایان فیلم مناسب است و پایان قابل قبولی برای سفر شخصیتی والت به شمار می‌رود. جالب است که جوایز اصلی زبان انگلیسی به‌طور عمده این فیلم را نادیده گرفته‌اند، در حالی که در اروپا برنده دو جایزه دیوید و سزار شده و قطعاً یکی از تلاش‌های با شخصیت‌تر کلینت ایستوود است. او به عنوان «والت» بدخلق، که به تازگی همسرش را از دست داده، با پسرش رابطه‌ای دور دارد و با نارضایتی به محله‌اش نگاه می‌کند که دیگر خانه «آمریکایی‌ها» نیست! دارایی ارزشمند او خودروی گران توری‌نویش است و او به هیچ وجه از بی‌وانگ که «ثائو» (یا «دوز») نام دارد، خوشش نمی‌آید که بخواهد آن را بدزدد. اما به زودی متوجه می‌شود که این جوان و خواهرش «سو» (آینی هر) توسط خانواده‌اش که به‌طور خشن و وحشیانه‌ای رفتار می‌کنند، مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند - گروهی از اوباش که در خیابان‌ها در حال دعوا و آزار مردم هستند. او تصمیم می‌گیرد که مداخله کند و بقیه داستان نشان‌دهنده‌ی رابطه‌ای است که بین او و «خانواده» جدیدش بر اساس درک متقابل، اعتماد و «دوز» که به عنوان تنبیه برای دو هفته به خدمت او درمی‌آید، شکل می‌گیرد! در این مسیر، سرنخ‌هایی از نیت‌های بزرگ «والت» به ما داده می‌شود، زیرا او پس از یک حمله وحشیانه به «سو»، که نه تنها برآورده‌کننده خواسته‌های خودش است، بلکه همسایگانش را نیز در امان نگه می‌دارد، یک پایان‌بندی را تنظیم می‌کند. دیالوگ‌ها به‌طور طبیعی نوشته نشده‌اند و در برخی مواقع به نظر می‌رسد که به زور نوشته شده‌اند، اما پیش‌فرض‌های تبعیض و نگرش‌های عدم تحمل و آزار به خوبی مورد بررسی قرار گرفته‌اند. شخصیت‌پردازی «والت» دور و متعصب به طرز جذابی و با کمی شوخ‌طبعی تاریک، توسط ستاره/کارگردانی ارائه می‌شود که به یک نکته اشاره دارد. همچنین تلاش ملایم و مؤثری از کریستوفر کارلی به عنوان کشیش محلی وجود دارد. او سعی می‌کند کلمات معمولی امید و آرامش را به این کهنه‌سرباز ارائه دهد و با وجود توهین‌هایی که از مردی که دیگر احساس نمی‌کند نیازی به رعایت آداب اجتماعی دارد، همچنان ادامه می‌دهد. به وضوح «والت» به آنچه که از زندگی‌اش باقی مانده و همچنین گناهانش اهمیتی نمی‌دهد. این فیلم درباره‌ی اندوه، ارتباط، جامعه است و به نظرم خوب عمل می‌کند. حتماً آن را تماشا کنید.